het ondernemerslevenvan salomon frenk (1915-1999) - Rotterdam

oprichting van de Bond van Belanghebbenden
bij de handel in Olien, Vetten en Oliezaden
bij geschillen in de vleesbranche. In
1954 trad hij toe als lid van The Institute of
Meat in Engeland. In 1974 werd hij gekozen
tot raadslid en benoemd tot 'Fellow'. Salomon
was met deze benoeming de eerste niet-
Brit in het bestuur.* In 1977 was Salomon
vice-president en 1978 was hij zelfs een jaar
lang voorzitter van de raad.
De situatie op de Nederlandse vleesmarkt
was in de naoorlogse jaren zeer duidelijk. Tot
1949 reguleerde de overheid de markt. Op
verzoek van het Nederlandse Import Bureau
ontving Salomon vlees dat de Nederlandse
regering overzee had gekocht. Als 'meatexpert
reisde hij voor de Nederlandse regering
in 1948 enkele maanden door Zuid-
Amerika en in 1950 door de Verenigde Staten
om daar vlees in te kopen namens de regering."
Tijdens deze reizen leerde hij veel over
de vleesproductie bij de bezochte ondernemingen.
In november 1949 was er voor het eerst weer
sprake van een vrije vleesmarkt, toen de
overheid distributiemaatregelen en reglementeringsvoorschriften
ophief. De vleesmarkt
veranderde hierna snel. Kocht de slager voorheen
zelf beesten op de veemarkt om ze
daarna eigenhandig te slachten, nu nam de
slager steeds vaker het vlees aan bouten of in
helften af van de vleesgrossier. De grassier
nam een belangrijk deel van de ambachtelijke
slagerstaak over, namelijk het uitbenen
van vlees en het zonodig uitsnijden in onderdelen
zoals lendes, hazen, billen en ribben.
Een andere belangrijke ontwikkeling voor de
vleessector was de massale acceptatie van
koelkasten en diepvriezers in het huishouden
in de naoorlogse jaren. Salomon beoordeelde
deze ontwikkeling tijdens een bijeenkomst
van de Kontaktgroep Vleesbranche in 1959
als volgt: 'op dit moment wordt in Nederland
de koelkast beschouwd als het einde
van de maaltijd: voor het bewaren van restjes.
Maar de koelkast moet het begin van de
maaltijd zijn. Je kunt er je spullen in bewaren
en dan hoef je de volgende dag niet naar de
winkel. Enerzijds moet de huisvrouw, en
anderzijds de slager opgevoed worden. Mijn
gedachte is dus het vlees kant-en-klaar aan
de slagers te leveren, zodat ze niet meer hoeven
uit te benen en hun opslagruimte efficienter
kunnen gebruiken. Mijn persoonlijke
mening: nog hooguit tien jaar en die kant-enklaar
slagerijen zijn er.' Om een schakel van
betekenis te blijven in de distributie moest de
traditionele slager zich volgens Salomon richten
op de winkelverkoop, liefst van panklare
artikelen en bijproducten. Zelf had hij in
1954 al een contract gesloten met Albert
Heijn voor het leveren van kant-en-klaar
voorverpakt rood vlees aan een Rotterdams
filiaal door de firma D. van Creveld. Dit
experiment was een doorslaand succes.
Verenigde Vee- en VIeeshandel: 'De Schuur
van Broere'
Om beter in te kunnen spelen op de ontwikkelingen
in de vleesbranche sloeg Salomon
samen met andere groothandelaren in vlees
de handen ineen. In 1949 richtten Frenk,
Broere (senior en junior), Wijler, Visser en
Soesman de Verenigde Vee- en VIeeshandel
(V.V.H.) op.«
In de V.V.H. bracht Salomon de rechten en
191