het ondernemerslevenvan salomon frenk (1915-1999) - Rotterdam

klanten een eigen kantoorruimte in het
bedrijfsgebouw, zodat ze direct betrokken
konden worden bij de scheepsbevoorrading.
Toch waren service en de modernste hulpmiddelen
en technieken volgens Salomon
niet de belangrijkste succesfactoren. Bij het
veertigjarig bestaan van de firma in 1974
legde hij in dit verband meer nadruk op het
belang van de juiste mensen op de juiste plek
en een familiair contact met zijn medewerkers."'
In de tweede helft van de jaren zestig nam
het marktaandeel van N.S. Frenk & Zoon af.
In deze jaren telde Rotterdam en omstreken
namelijk 65 handelaren in scheepsbevoorrading
die de meer dan 30.000 schepen die de
Nieuwe Waterweg binnenvoeren van leveranties
voorzagen. De tien grootste bedrijven
bevoorraadden tweederde tot driekwart van
de schepen. N.S. Frenk & Zoon richtte zich
op de circa 20.000 buitenlandse schepen die
Rotterdam aandeden en bediende zo'n tien
procent van deze markt.
De scheepsbevoorrading omvatte diverse productgroepen;
het aandeel van deze productgroepen
in de totale afzet van N.S. Frenk &
Zoon was: vleesproducten 18%, aardappelen
en groente 7%, vis 3%, gevogelte 5%,
boter/kaas 4%, rookwaren 8%, drank 12%,
gedroogde producten 12% en machineonderdelen
28%. Het grote aandeel van deze laatste
productgroep maakt duidelijk dat de
scheepsbevoorrading zich niet alleen toespitste
op voeding. Het vlees werd geleverd door
de firma D. van Creveld, die behalve in eigen
bedrijf geslachte vleesonderdelen ook geTmporteerd
ingevroren vlees verkocht. Ongeveer
20% van deze producten zette Van Creveld af
bij N.S. Frenk & Zoon, 60% bij andere
scheepsleveranciers uit Rotterdam en omgeving
en 20% bij West-Duitse bedrijven.
Om te groeien zocht N.S. Frenk & Zoon naar
nieuwe afzetmarkten. Zo vormde zij in 1974
samen met Pakhoed transportgroep en ingenieursbureau
Schrada de organisatie PSF
Offshore, die bevoorradingsdiensten aan offshore
maatschappijen aanbood. Het magazijn
en de kantoorpanden bevonden zich in Aberdeen.
Een enorme tanker werd omgebouwd
tot magazijn, om daarna in gebruik te worden
genomen door Shell. Salomon typeerde
het project als een 'kleinkind' omdat de ontwikkeling
met zijn goedkeuring gebeurde,
maar de zaak eigenlijk geheel was bedacht
door zijn medewerkers Kretz en Bot."
De jaren zeventig waren moeilijke jaren voor
de scheepsleveranciers: de schepen die Rotterdam
aandeden bleven korter in de haven
en telden minder bemanningsleden. Bovendien
ging het bergafwaarts met de economic
De scheepsbevoorraders zagen zich gedwongen
om hun bedrijven te reorganiseren en te
concentreren. N.S. Frenk & Zoon voerde
gesprekken over een fusie met British and
Commonwealth Shipping Company Ltd., een
Engels conglomeraat. Uiteindelijk werd afgesproken
dat Salomon zijn aandelen geleidelijk
zou verkopen aan deze firma. De laatste
overdracht vond plaats in 1975 en Frenk
bleef tot 1976 aan als directeur. Desondanks
verliep de overdracht niet probleemloos. De
verwevenheid tussen N.S. Frenk & Zoon en
D. Van Creveld, waarvan Salomon nog altijd
directeur was, leverde zoveel moeilijkheden
op dat Salomon de nieuwe eigenaren van
N.S. Frenk & Zoon namens D. van Creveld
199