het ondernemerslevenvan salomon frenk (1915-1999) - Rotterdam

etrokken bij de oprichting van vakverenigingen
in binnen- en buitenland. Jarenlang
had hij zitting in de bestuursorganen van
deze organisaties. Vooral met zijn bedrijven
in de vleesbranche speelde Salomon goed in
op de door hem verwachte ontwikkelingen
en werd zo een van de dragers van vernieuwing.
Hij leverde een bijdrage aan de veranderende
taakverdeling tussen vleesgrossier en
slager en aan de introductie van voorverpakt
vlees in de supermarkten.
De basis voor het succes van Salomons
ondernemerschap was reeds gelegd in de
vooroorlogse jaren. Hij werd gevormd tijdens
internationale stages en door te participeren
in het bedrijf van zijn vader. Na de oorlog
moest hij eerst het familiebezit weer in handen
krijgen, daarna ging het snel. Hij plukte
de vruchten van de handelsreizen die hij
ondernam en die hem de gelegenheid boden
om contacten te leggen in het buitenland en
daar ideeen op te doen. Ook had hij baat bij
de naoorlogse expansie van de Rotterdamse
haven en het beheer van aan elkaar verwante
bedrijven. Deze omstandigheden vergrootten
zijn kansen om een succesvol ondernemer te
worden. Helaas voor Salomon was het einde
van zijn ondernemerschap minder glorieus
dan het begin. Het tij zat hem niet meer mee,
zijn bedrijven gingen roemloos ten onder en
werden gesloten of verkocht.
Gedurende zijn maatschappelijke carriere
zette Salomon zich in voor de Joodse
Gemeente. In dit opzicht was hij niet uniek.
Er is geconstateerd dat succesvolle Joodse
ondernemers veelal praktiserend Joods waren
of in het bestuur van Joodse instellingen
zaten.^ Toch is nog niet duidelijk waarom
ROtter ^j
beide vaak samengingen. Worden Joodse
ondernemers gevraagd voor een bestuursfunctie
als ze succesvol zijn of zijn Joodse
ondernemers eerder geneigd een steentje bij
te dragen aan de samenleving? In het geval
van Salomon lijkt het op een combinatie van
drijfveren en mogelijkheden. Behalve het
beroep dat de opperrabbijn op hem deed om
zich na de oorlog in te zetten voor de Joodse
gemeenschap speelde ook inzicht een rol.
Salomon zag de noodzaak in om een groep
te verenigen en te organiseren, of het nu ging
om ondernemers of leden van een levensbeschouwelijke
groepering. De mogelijkheid
om tot het Nederlands Israel itische Gemeente
bestuur toe te treden deed zich voor nadat
een bestuurslid overleed. Het oog van het
bestuur viel op Salomon, niet alleen vanwege
diens inzet voor de Vereniging Centraal
Tehuis voor Israelieten in Nederland maar
ook omdat er behoefte aan een koopman in
het bestuur was.
Vast staat dat Salomons ondernemerschap
velen opviel en alom lof oogstte. In 1972
benoemde de koningin, op voordracht van
het Ministerie van Landbouw, Salomon tot
Ridder in de Orde van Oranje Nassau op
grand van zijn verdienste in de Vlees- en
Scheepsleverancierssector. Een blijk van
waardering waarmee hij erg verguld was.
NOTEN
1. Dit artikel is mede gebaseerd op het archief van
defamilie S. Frenk (1934-1995), Gemeentearchief
Rotterdam, toegangsnummer 956, dep1/1463/-
01/1.
201