Biografie

antwoorden, dat ik aan de vriendelijke invitatie geen gehoor kan geven, in de
volle overtuiging, dat onze Supérior mijn besluit volkomen goed zal keuren.”
Er is geene instelling, door welke de kerk in hare zegenrijke werkzaamheid
zoozeer wordt gesteund, als door de school. Mr. Hamer besefte dit ten volle.
Daarom kan het ons niet verwonderen, zoo hij 15 maart 1867 schrijft: “Ik heb
hier in mijn dorp eene school opgericht voor jongens en ook eene voor meisjes;
deze beide scholen marcheeren goed en ik twijfel niet, of, als ik er een weinig de
hand aan zal houden, zal zulks voortduren en goede vruchten opleveren. Op het
einde van het jaar heb ik eene prijsuitdeeling beloofd (aldus in denzelfden brief),
stuur mij dus zoo wat aardigheden van kinderspeelgoed, opdat de verdeeling aan
de verwachting van iedereen voldoe.”
Even groot was het succes in het huis van de H. Kindsheid. Tijdens den winter
konden 6 kleine weesjes gedoopt worden. Zooiets bracht meer dan voldoende
vergoeding voor de ontberingen gedurende het koude jaargetijde geleden bij
gebrek aan geschikte brandstoffen. Wat kon men ook met gedroogde stoppelen
en paardenmest uitrichten bij een vorst van 35º Celsius..? Moest er niet ook
menigmaal een uitstapje naar naburige gemeenten worden ondernomen bij fellen
noordenwind, die alles tot ijs deed verstijven, en den ruiter soms deed vreezen,
dat hij alle macht over het paard ging verliezen?
Maar als het de redding eener ziel gold, als zieken en stervenden moesten
bediend worden, dan bestonden er voor hem geene moeilijkheden.
Gedurende een tijdperk van 11 jaren had K’ou-li-t’ou de plechtigheden der
Goede Week niet meer gezien. In 1861 bracht Mr. Hamer zelf het H. Graf netjes
in orde, en met nog veel meer zorg de levende tempels, waarin de Zaligmaker zou
komen rusten. Paaschzaterdag ging hij na de mis van 9 uur in den biechtstoel en
bleef er in tot 11 uur ‘s avonds, met slechts 2 onderbrekingen, ieder van een
kwartier “om den lichamelijken mensch niet te kort te doen.” (14 Mei).
Na de Paaschdagen ging hij op missie en zoo werd ook aan de andere
gemeenten gelegenheid gegeven, aan den Paaschplicht te voldoen. Dat was het
eigenlijke doel van deze missies. Wij moeten ons toch deze niet voorstellen als de
missies in Nederland. Zij zijn hoofdzakelijk niets anders dan een bezoek van den
priester om de jaarlijksche biecht der christenen te hooren, de ceremonies bij den
doop van christenkinderen te suppleeren, echtverbintenissen in te zegenen, in ‘t
kort, de Sacramenten toe te dienen. Wat buitendien gedaan wordt, b.v. preeken,
catechismus en godsdienstig onderwijs is meer bijwerk, dat echter nooit wordt
achtergelaten, ja, dikwijls het grootste gedeelte van den tijd verlangt. Na een
verblijf van 8 à 14 dagen trekt de missionaris weer verder, om in het
aangrenzend dorp dezelfde bezigheden opnieuw te verrichten. 13
Toen hij den 4 den Mei naar K’ou-li-t’ou terugkeerde, vond Mr. Hamer, behalve
brieven uit zijn geboorteland ook nog de onverwachte tijding van het overlijden
zijns medebroeders Mr. Van Segvelt.
“Hoe mij dit bericht trof (zoo zegt hij 14 Mei) kunt gij moeilijk beseffen, want
met Mr. Van Segvelt was ik als met broederlijke vriendschap vereenigd, en nog
meer, want in alles stond Z.E.W. mij met raad en daad bij. Hij is daags voor
13 Zie in Missiën v. China en Congo de belangrijke opstellen van Z.E. Heer Otto, thans Bisschop en
Apost. Vicaris van Kan-sou. 1889 blz 6,7 volg en elders.
- 23 -