Biografie

vasten, want als er binnen 10 dagen geen regen valt, heeft het volgend jaar noch
rijk, noch arm te eten. Op het oogenblik is het hier zoo dor, dat ik nog geen
grashalmpje ontmoet heb. Dus ik vast en bid ook almede, om van den Hemel
regen af te smeeken. Wij willen hopen, dat de Hemel spoedig onze gebeden
verhoort; want anders zal het een droevig jaar zijn. Maar geen moed verloren,
want de goede God, die zelfs de vogeltjes voedt, zal ook ons niet vergeten.”
De gevreesde vijand kwam. In Juni viel er weliswaar rijkelijk regen, daarna
echter werden de sluizen des Hemels weer gesloten, en zoo was de goede
uitwerking slechts gering. Toen de oogsttijd aanbrak, kwam in September eene
sterke vorst en vernietigde bijna alles. In November waren de armen reeds zonder
voedsel, en de rijken hadden nog slechts voor 2 maanden te eten.
Bij al dien tegenspoed kwam in ‘t begin van October de typhus, die echter
slechts weinig offers vraagde. Toch waren er dagen, dat er 7 tot 8 zieken moesten
bediend worden.
Ondanks dit alles, mocht Mr. Hamer dezen keer den wensch der Oversten, dat
hij naar Si-wan-tze zou gaan om de nieuw aangekomen medebroeders te
verwelkomen, niet onvervuld laten. Den 18 den October was hij bij zijne eerste
confraters, bij wien zich ook de voormalige Lazarist Mr. Smorenburg bevond, den
19 den kwamen reeds de nieuwe helpers opdagen. Een hunner werd mee naar
K’ou-li-t’ou gezonden, om daar het missionarisleven en vooral de taal te leeren
kennen. Mr. Hamer was van plan, aanstonds na zijne aankomst in K’ou-li-t’ou de
missies in de christendorpen te beginnen, en hoopte met Paaschen het district
Ghe-Schwi af te kunnen krijgen. Dan moest zijn metgezel ver genoeg gevorderd
zijn om den post waar te kunnen nemen want zijn leermeester moest in de
zomermaanden het district Ge-hol bedienen, waar volstrekt geen priesters waren.
Wat de missies in den winter betreft, ziehier wat de missionaris hierover
meedeelt: (27 Januari 1868).
“Het missiegeven in den winter schijnt mij niet zoo vermoeiend als in den
zomer, daar de Chineezen erg aan de gewoonte van de kippen verslaafd zijn; zoo
spoedig als het licht wordt, staan zij op, en ‘s avonds als het donker wordt,
begeven zij zich ter ruste, zoodat ik vele familiën ken, die zelfs den geheelen
winter de lamp niet aansteken. Gij kunt dus begrijpen, dat er meer tijd voor
mijne rust overschiet. Want in den zomer was ‘s morgens de H. Mis om 5 uur en
‘s avonds de gebeden om 8½ uur en daartusschen is het biechthooren. Nu is de
H. Mis om 8½ uur en ‘s avonds de preek om 5 uur. Aldus moeten dan ook de
missies wat langer duren.”
De werkzaamheden in de Ghe-Schwi liepen voorspoedig af. Plotseling, 21 April,
kwam een met potlood in den haast geschreven briefje van den Zeer Eerw.
Provicaris Mr. Verbist. Deze wilde, alvorens met Z.E. Vranckx naar Europa te
vertrekken om de ontwikkeling en voltooiing van Zijne stichting persoonlijk te
leiden en te regelen, nog eens het hem onderhoorige district bezoeken.
Nauwelijks was hij tot Lao-hou-keou (Ge-hol) gekomen, of hij voelde zich door
koorts en typhus aangegrepen. Het korte briefje vroeg zonder uitstel hulp. Mr.
Van Avezaath “ging direct op pad” maar vond slechts een lijk. Den 23 sten Februari
had de dood den missionaris het rijk der eeuwige gelukzaligheid doen
binnengaan, den 1 sten Maart kwam de tijding in K’ou-li-t’ou aan.
- 25 -