De Wow-factor van goede kunsteducatie - Cultuurnetwerk.nl

Inleiding
Uit de conferentie Onderzoek in Cultuureducatie 2008 sprak een grote verscheidenheid
aan onderwerpen en benaderingen. Wat echter opvalt, is dat een overkoepelend kader,
in de vorm van een of meer samenhangende onderzoeks¬programma’s, ontbreekt. Dat
komt ook terug in de evaluaties van deelnemers: ze noemden de afzonderlijke bijdragen
vaak interessant, maar het gebrek aan samenhang belemmerde een diepgaande
discussie, zowel tussen onderzoekers onderling als tussen onderzoekers en werkveld.
Dat is jammer, want uitwisseling is juist een van de doelen van deze jaarlijkse conferentie.
KLOOF
_
Aan een enigszins gestroomlijnd onderzoeksprogramma voor cultuur¬educatie bestaat
zeker behoefte. Een half jaar voor de conferentie, in december 2007, formuleerde een
werkgroep van onderzoekers een conceptvoorstel voor een onderzoeksagenda kunst- en
cultuureducatie (Haanstra & Van Hoorn 2008). Deze onderzoeksagenda is een poging
om de door velen gewenste samenhang in het onderzoek te bevorderen.
In de inleiding bij het voorstel wijst de werkgroep op de theory gap die volgens de internationale
literatuur zou bestaan tussen ontwikkelingen in de theorievorming over doelen,
vakinhoud, didactiek en pedagogiek van de cultuureducatie enerzijds en de educatieve
praktijk van alledag anderzijds. Het onderwijsveld voelt deze kloof ook, zo blijkt uit
de raadpleging van werkvelddeskundigen en onderzoekers die aan het opstellen van de
onderzoeksagenda vooraf ging. Men vindt het onderzoek te weinig praktijkgerelateerd
en de resultaten onvoldoende toegankelijk. Het recente onderzoek van Anne Bamford
naar de staat van de cultuureducatie in Nederland bevestigt dit beeld.
Zo geformuleerd lijkt het probleem er vooral één te zijn van overdracht, van vertaling
van theorie naar praktijk. Wat in de wetenschap gebeurt, dringt onvoldoende door in
6 Cultuur+Educatie 22 2008