interface interface - CxO

More documents

Recommendations

Info

M a n a g e m e n t & H u m a n R e s o u r c e s Exclusief interview met Elio Di Rupo, minister-president van het Waalse Gewest Walen kopen graag Vlaams Guido Fonteyn Een berichtje in De Tijd leidde in de Franstalige pers tot grote vreugde. Het weekblad Le Vif/L’Express had er een lovende titel voor over: “Petite éclair- cie wallonne”, wat zoveel betekent als “Kleine opklaring in Wallonië”. De Tijd wist immers te melden dat het aandeel van Wallonië in de inkomsten uit de personenbelasting met 0,1 procent was gestegen: nooit gezien sinds 1966! De Tijd voegde daar eerlijkheidshalve aan toe dat dit betekende dat de financiële transferten van Noord naar Zuid in dit land verminderen, voor de eerste keer in 38 jaar. Het is wat te vroeg om hierin al een eerste resultaat van het “effect-Di Rupo” te zien. Elio Di Rupo is immers nog maar pas in Namen, als minister-president, en hoewel hij wel al zijn “Marshallplan” had gelanceerd (en “en passant” Jean- Claude Van Cauwenberghe terug naar Charleroi gestuurd) bestaat dit plan enkel nog maar uit intenties, die nog niet naar resultaten kunnen hebben geleid. Toch kan die 0,1 procent, hoe miniem ook, er op wijzen dat Wallonië het diep- ste van het dal vaarwel heeft gezegd, en nu de sterkste man zichzelf aan het roer heeft gezet, wellicht op weg is naar nieuwe glorie. Wij wachten af en zullen wel zien. Tijd dus voor een interview, in Na- men, met Elio Di Rupo: minister-president, partijvoorzitter, burgemeester van Mons (Bergen). Wij spraken hem enkel in zijn eerste functie aan, geven het ge- sprek in vraag-en antwoordvorm weer, en laten het oordeel aan u over. Is dit Marshallplan werkelijk een nieuw plan? We hadden al het Toekomstcontract, en vroeger nog andere plannen. In welk opzicht verschilt dit plan van de vorige? “Dit Marshallplan is absoluut een nieuw plan, nieuw in de te gebruiken methode, nieuw in de omvang ervan ook. Voor de eerste keer beslist Wallonië om samen 14 <strong>CxO</strong> Magazine October/November 2005 met de actieve groepen in de maatschap- pij (nvdr. Het Franse “les forces vives” is moeilijk vertaalbaar) alle inspanningen te concentreren en te richten op wel- bepaalde strategische doelen. Het gaat dus niet om een “plan” dat van boven uit zou zijn opgelegd. De regering heeft haar Marshallplan ontwikkeld op basis van wat universiteitsprofessoren, werk- gevers en werknemers van de hoogste prioriteit achtten. De Tijd wist te melden dat het aandeel van Wallonië in de inkomsten uit de personenbelasting met 0,1 procent was gestegen: nooit gezien sinds 1966 Om dit te bereiken legt de Waalse regering, en zij alleen, 1 miljard euro op tafel. Wij vragen niemand iets. Wij reiken de werktuigen voor onze ontwikkeling aan. Dit wijst op een belangrijke mentaliteits- verandering.” Minister-president Elio Di Rupo legt verder uit dat het voorziene miljard aan vijf prioriteiten zal worden besteed: de oprichting van zgn. competiviteitszones; hulp bij de creatie van economische ac- tiviteit; verlichting van de fiscaliteit voor bedrijven; aanmoediging van onderzoek en vernieuwing, in samenwerking met de bedrijven, en ten slotte opleiding. “Dat zijn de vijf assen. Dit is een voor de Walen nieuwe aanpak, maar we doen tegelijk een beroep om de ons omringen- de gewesten. Als wij taksen afschaffen, die nu de economische ontwikkeling hinderen, en als men weet hoe groot de beschikbare ruimte in Wallonië is, kan deze aanlokkelijke fiscaliteit ook inves- teerders van buiten Wallonië aantrek- ken, die hun project bij ons realiseren”. De minister-president kijkt hierbij zeer nadrukkelijk naar onze man uit Vlaanderen, en zet nadien zijn analyse verder. “Wij beschikken met ons plan nog over drie belangrijke troeven. Eén: dit is een globaal plan. De Waalse regering zet gezamenlijk macht en middelen in, en niet meer elke minister vanuit het eigen hokje. Dat was in het verleden dé grote vergissing, al tientallen jaren lang. Wij gebruiken nu samen dezelfde hefboom. Twee: de Waalse regering zal dit plan uit- werken binnen strikte en meerjaarlijkse begrotingen en financieringen. En drie: wij gaan dit plan dagelijks begeleiden en evalueren: evalueren wat begonnen wordt, maar ook de resultaten van elke actie evalueren.” Wallonië is in de eerste plaats het resultaat van de aanwezigheid van delfstoffen in zijn ondergrond, die vanaf het einde van de 18e en de hele 19e eeuw door op een intensieve, kapitalistische wijze werden ontgonnen. De crisis in Wallonië werd veroorzaakt door het vertrek, de “delokalisering” van deze zware industrie. Het gaat daarbij om een beslissing van de markt, om marktmechanismen zelfs: kapitaal vloeit weg naar landen waar de arbeid goedkoper is, en de winst hoger. Kan een overheid hier wel iets tegen ondernemen? “In Europa kennen meerdere regio’s het probleem van de delokalisering, en dat geldt ook voor Vlaanderen”, zegt Elio Di Rupo. “En het is evident dat Wallonië over een zeer oude industriële traditie beschikt. Al sinds het einde van de mid- deleeuwen leeft dit gewest van zijn ondergrond en van zijn bodem, dankzij de aanwezigheid van delfstoffen, maar ook van bossen en rivieren, die voor drijf- kracht en energie zorgden. Maar een regio leeft niet van grondstoffen alleen. Een gewest leeft ook van zijn creativiteit, van zijn ligging in het hart van Europa, van zijn ruimte, van de kunde van zijn werknemers. Daarom moeten de Walen zich van hun oude complexen ontdoen, en inzien dat ze niet minder briljant zijn dan hun buren. Want er is talent in Wal- cxo-34-octnov.indd 14 21/11/2005 12:31:04 © Michiel Hendrickx
lonië. Veel talent. En wat de markt betreft zien we toch hoe dag na dag de liberale mondialise- ring haar limieten toont. Men heeft ons gezegd dat het kapitalisme ons allemaal rijk ging maken, en daar zijn we verder dan ooit van af. Daarom moet het beleid alles doen om de markt te regelen. Maar waar ik vooral van overtuigd ben is dat de overheid de voorwaarden voor welvaart moet creëren. Regeringen moeten voorrang verlenen aan de oprichting van ondernemingen, maar - en hier verschil ik van mening met rechts - welvaart dient om gedeeld te worden. Economi- sche welvaart en sociale bescherming gaan samen. In ons Marshallplan geeft de regering de grote lijnen aan, en per- soonlijk denk ik dat elke Waal daarin wel iets van zijn gading vindt, zodat hij of zij zich kan engageren. We stropen onze mouwen op, en “en avant” ! (De wat perfiede vraag of initatieven zoals het Marshallplan niet het gevaar lopen eerder illusies te creëren dan op- lossingen aan te reiken wordt hierna kort beantwoord. “Zeker geen illusies, maar impulsen, en regeringen zijn er om impulsen te geven. Wij gebruiken de methode van de elektroshock. En wij werken. En diegenen die ons nauwlettend observeren weten dat wij vooruitgang boeken”. ) Hoe verklaart u die opvallende signalen van wat een culturele renaissance in Wallonië kan worden genoemd? Ik denk aan het werk van een Dragone in La Louvière, aan het succes van de Waalse film, aan uw plannen om van Mons Culturele Hoofdstad van Europa te maken? “Omdat Wallonië zo veelzijdig is. Onze buren stellen zich Wallonië te vaak eenzijdig voor, als een gewest in verval. Dat bedroeft mij. Wij hebben in het verleden ons talent op dit vlak te weinig in de verf gezet. En we hebben Simenon gehad, en René Magritte, Pierre Alechinsky, en er is Frédéric Flamand, er was Folon; er is de sport, met de gebroeders Saive, met onze Justine Henin, en dan, in de film, Elio Di Rupo, minister-president van het Waalse Gewest:” Onze buren stellen zich Wallonië te vaak eenzijdig voor, als een gewest in verval. Dat bedroeft mij.” de gebroeders Dardenne ! En loop maar rond in Namen, in Mons, in Doornik, in de Ardennen: Wallonië is mooi, gewoon: mooi. Men weet er hoe te leven. De men- sen zijn vriendelijk. De folklore leeft, en men wordt met open armen ontvangen. Er bestaat in Wallonië, en in de wereld van de francofonie in het algemeen, een ongelooflijke creativiteit. Wij gaan nu ons best doen om onze artiesten beter te ondersteunen, en ze in het buitenland beter bekend te maken”. (Ik noteer later dat de minister-president Francorchamps niet op zijn lijstje heeft gezet). En Vlaanderen en Brussel bij dit alles? Zijn zij uw passieve buren? Hebben zij er belang bij om actief aan deze Waalse inspanning deel te nemen? “Wallonië moet er zelf uitgeraken. Wij moeten de mouwen opstropen. Maar het spreekt vanzelf dat wij daarbij onze buren willen betrekken, beginnende bij Brussel en Vlaanderen. Tussen Wallonië en Brussel bestaat de natuurlijke band van de Franse gemeenschap. Onze Waal- se ministers vergaderen geregeld samen met deze van de Franse gemeenschaps- regering, de Waalse en Brusselse regeringen ontmoeten mekaar met regelmaat, en OPT (Office de Promotion du Touris- M a n a g e m e n t & H u m a n R e s o u r c e s me) en CGRI (Commissariat Général aux Relations Internationales) werken voor beide regio’s. En wat Vlaanderen betreft geldt in de eerste plaats dat Wallonië de eerste markt voor Vlaanderen is. Men beseft te weinig dat de Walen graag en veel Vlaams kopen: in de hele bouwsector bijvoorbeeld, in de Business to Consu- mer in het algemeen. Zo zijn in de sec- tor van de decoratie grote buitenlandse bedrijven (verven, stoffen e.d.) vaak vertegenwoordigd door grossisten en winkeliers in Vlaanderen, soms in Brus- sel, zelden in Wallonië. Als het Wallonië beter gaat, wordt Vlaanderen daar dus ook rijker van. Als de koopkracht in Wal- lonie stijgt verkopen de Vlaamse bedrijven hier meer. Dit komt ook, meer in het algemeen, het evenwicht in dit land ten goede. Op een paar precieze punten kunnen Wallonië en Vlaanderen hun samenwerking opdrijven. In deze geest heb ik mijn Vlaamse collega ontmoet. Zo kunnen Vlaamse bedrijven, die bij de taalgrens liggen en op zoek zijn naar arbeidskrach- ten, deze beter in Wallonië zoeken dan in Frankrijk. De Walen moeten ook sta- ges kunnen lopen in Vlaamse bedrijven en vice-versa. Dit biedt mogelijkheden om de taal van de andere te leren. En ta- lenkennis is een van de prioriteiten uit ons Marshallplan. Wij, Walen, spreken onvoldoende buitenlandse talen, en dit geldt zeer in het bijzonder voor het Ne- derlands. Op dit vlak wacht ons nog veel werk, maar wij zijn daar mee bezig”. October/November 2005 <strong>CxO</strong> Magazine 15 cxo-34-octnov.indd 15 21/11/2005 12:31:10
Page 1 and 2: October/November 2005, Issue 34 www
Page 3 and 4: Dirk Vermant uitgever/éditeur & di
Page 5 and 6: De nieuwe Lexus IS Zoals bij elk sc
Page 7 and 8: M a n a g e m e n t & H u m a n R e
Page 9 and 10: New corporate governance risk and c
Page 13: PricewaterhouseCoopers - CxO advert
Page 17 and 18: Vroeger was Electrabel onze enige e
Page 19 and 20: Het energiebeleid van België staat
Page 23 and 24: VSV-event op 6 december over totaal
Page 25 and 26: I C T & N e t w o r k s Exclusieve
Page 27 and 28: Founded in 1995 and present in Belg
Page 29 and 30: L o g i s t i c s & M a n u f a c t
Page 31 and 32: Software Quality is (y)our business
Page 33 and 34: WHAT’S IN A NAME? Well, if you’
Page 35 and 36: L e g a l & Fi n a n c e Monthly He
Page 37 and 38: Belgische stakers sturen Polen weg
Page 39 and 40: Administratieve vereenvoudiging in
Page 41 and 42: L e g a l & Fi n a n c e Vous garde
Page 43 and 44: Va r i a De visie van minister Fien
Page 45 and 46: Mag het een award meer zijn? Kris S
Page 47 and 48: Va r i a Of toch niet zo onbereikba

interface interface - CxO

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?