Waterstof op weg naar de praktijk - Ecn

Voorschriften, richtlijnen, normen
Ten aanzien van risicovolle stoffen als waterstof is regelgeving vereist. Deze
speelt zich op een aantal niveaus af. De meest belangrijke bepalingen krijgen
de vorm van voorschriften (regulations). Deze zijn bindend, niet vrijblijvend, en
beogen meestal de veiligheid en bescherming van werknemers, publiek en
milieu. Ze worden vastgelegd in wetteksten. Andere nuttige bepalingen
worden normen genoemd (standards); deze worden niet in de wet vastgelegd
en berusten derhalve op vrijwillige toepassing. Normen worden geïnitieerd en
opgesteld door belanghebbende partijen, en dragen bij tot vrij verkeer van
goederen en diensten.
Figuur 2. Verhouding tussen voorschriften (regulations) en normen (standards). Bron: Hysafe.
Voorschriften worden opgesteld door nationale wetgevers op basis van
Europese richtlijnen. Richtlijnen worden uitgevaardigd door de Europese Unie
(Commissie, Raad, Parlement) en zijn voor elke lidstaat bindend ten aanzien
van het te bereiken resultaat. Richtlijnen moeten in de nationale rechtsorde
worden omgezet, waarbij aan de nationale instanties de bevoegdheid wordt
gelaten vorm en middelen te kiezen (art. 189 van het EG verdrag). Europese
wetgeving, heeft daarbij voorrang op nationale wetgeving.
Behalve de Europese Unie zijn ook de lidstaten regelgevende autoriteiten,
evenals internationale organisaties (ondersteund door verdragen).
Toepassing van deze regels vindt plaats door vergunninggevers, die toezien
op naleving van de voorschriften, daartoe gemandateerd door hun overheden.
Naast regels worden zoals gezegd in het maatschappelijk verkeer ook
(technische) normen gehanteerd, gebaseerd op vrijwillige toepassing. Op
internationaal en Europees niveau worden deze veelal opgesteld door
organisaties als CEN, CENELEC, ISO, IEC, SAE, ASME etc. Ook hier
bestaan mechanismen om 'Europese' normen over te zetten in nationale
normen.