Beeldkwaliteitsplan van de Delftlanden - Gemeente Emmen

GEMEENTE EMMEN
Beeldkwaliteitplan woongebied Delftlanden-I, 3 e uitwerking (fase 1c)

Project: Beeldkwaliteitplan Delftlanden-I , 3e uitwerking (fase 1c)
Opdrachtgever: gemeente Emmen
Opsteller: Compositie 5 stedenbouw bv
Datum: juli 2009, versie 4
2

INHOUDSOPGAVE
1. Inleiding 5
2. Plantoelichting 7
2.1 Masterplan 7
2.2 Fase 1 7
3. Beeldkwaliteit 9
3.1 Algemeen 9
3.2 Structuurdragers 12
3.3 Woonmilieus 15
4. Profielen 27
Bijlage: Spelregels nader toegelicht 29
3

1. INLEIDING
Onderhavig beeldkwaliteitplan geeft richtlijnen voor het
bereiken van een hoge beeldkwaliteit voor de derde
uitwerking (ook wel fase 1c genoemd) van Delftlanden-I, het
nieuwe woongebied in het westen van de gemeente
Emmen. Het gaat hierbij om de vier noordelijke clusters
‘landelijk’ en de meest noordelijke ‘terp’.
Naast de regelgeving in het globale bestemmingsplan en
het bijbehorende uitwerkingsplan geeft dit document nadere
eisen ten aanzien van de verdere uitwerking. Het gaat
hierbij niet alleen om eisen voor de bebouwing maar tevens
voor de inrichting van de openbare ruimte en de overgang
privé/openbaar.
Een beeldkwaliteitplan kan als volgt gedefinieerd worden:
Een samenhangend pakket van eisen voor het creëren en
verbeteren van de beeldkwaliteit in een bepaald gebied. Het
beeldkwaliteitplan geeft in woord en beeld uitgangspunten
aan voor de te ontwikkelen stedenbouwkundige en
architectonische vormgeving. De grondslag is een
inventarisatie, analyse en evaluatie van de bestaande c.q.
gewenste ruimtelijke kwaliteit van de gebouwde resp. te
bouwen omgeving. Bij het streven naar integraal beleid voor
ruimtelijke kwaliteitszorg is het beeldkwaliteitplan een
onmisbaar instrument.
Daarnaast beoogt de opzet van dit plan het creëren van een
woongebied dat de kwaliteit op de lange termijn behoudt.
Daarom is het belangrijk dat er een woongebied
gerealiseerd wordt met een hoog ambitieniveau. Een goede
ruimtelijke kwaliteit en daarmee een hoge gebruiks- en
belevingswaarde zijn daarbij uitgangspunt. Hierbij spelen
ook de ruimtelijke samenhang en een eigen identiteit een
belangrijke rol. De beeldkwaliteiteisen zijn spelregels die
zorgen voor samenhang binnen de wijk en herkenbaarheid
van de ruimtelijke structuur en de opbouw in verschillende
woonmilieus. Dit wordt bereikt door in sommige aspecten
afstemming na te streven en in andere aspecten juist
differentiatie voor te schrijven.
Het doel is verloedering te voorkomen waardoor een betere
waardevastheid van kavels en opstallen beter worden
gewaarborgd. Handhaving van het voorliggende plan zal
bijdragen tot een blijvend aantrekkelijk nieuw woongebied in
de gemeente Emmen.
Leeswijzer
In een korte introductie wordt, middels een beschrijving van
het masterplan voor de gehele wijk en fase 1 hiervan, de
ruimtelijke hoofdopzet uiteengezet. Deze introductie wordt
gevolgd door een beschrijving van de algemene
beeldkwaliteiteisen voor de gehele 1 e fase van de
Delftlanden (Delftlanden-I). Vervolgens worden de
belangrijkste dragers binnen het plan benoemd met
bijbehorende eisen. Hierna worden de betreffende
woonmilieus afzonderlijk beschreven en uitgewerkt.
Ingegaan wordt op de aspecten: plaatsing, massa en vorm,
gevelkarakteristiek, detaillering, kleur- en materiaalgebruik,
overgang privé/openbaar en openbare ruimte. Een en ander
wordt toegelicht met behulp van referentiebeelden die als
inspiratie dienen (fungeren niet als toetsingskader).
Afgesloten wordt met de doorsneden van de verschillende
wegprofielen die binnen de uit te werken woonmilieus
voorkomen.
In de bijlage worden aan de hand van tekst en tekeningen
begrippen uitgelegd die gebruikt worden bij de uitwerking
van de woonmilieus.
5

De zes woonmilieus
6
Richtbeeld stedenbouwkundig plan Delftlanden-I
Richtbeeld uit te werken woonbuurtjes

Masterplan Delftlanden
Dit document omvat de nadere uitwerking van de beeldkwaliteit voor het
derde deel Delftlanden-I
2. PLANTOELICHTING
2.1 Masterplan
De ruimtelijke opzet van de Delftlanden is verbeeld in het
masterplan (zie tekening) dat uitgebreid beschreven is in
het globale bestemmingsplan. Het masterplan zal in 3 fasen
worden uitgevoerd.
Elke fase bestaat uit een afgerond stedenbouwkundig
geheel. De fasen worden van elkaar gescheiden door grote
structurerende groenelementen in oost-west richting. Het
landschapsvenster is hierbij het grootst en meest
structuurbepalend. Het vormt qua bebouwing een ruimtelijk
en functioneel scheidend element tussen fase 1 en de
overige fasen. Qua groenstructuur vormt het echter een
bindend element.
Fase 2 en 3 worden van elkaar gescheiden door een
groene ruimte waarin een bestaande watergang is
opgenomen.
Een ontsluitingsring verbindt de verschillende fasen en staat
direct in verbinding met de Nieuw-Amsterdamsestraat en de
Rondweg.
In fase 1 is het wijkwinkelcentrum en een brede school
gesitueerd. Daarnaast bestaat fase 3 uit een combinatie van
bedrijvigheid en wonen.
Kenmerkend voor de Delftlanden is de sterk noord-zuid
gerichte structuur. Deze wordt vormgegeven door
bestaande houtwallen, groene scheggen en nieuw te
introduceren watergangen.
Gedurende de planvorming van fase 1 is er enigszins
afgeweken van de begrenzingen binnen het masterplan. De
Zandzoom is in zuidelijke richting verlegd en het
landschapsventer wordt in zuidelijke richting opgeschoven.
Daarnaast worden de brede school en het winkelcentrum
gecombineerd in één voorzieningenstrook aan en deels in
het landschapsvenster. Het bosmilieu krijgt hierdoor alleen
een woonfunctie.
2.2 Delftlanden-I
De 1 e fase bestaat uit een aantal samenhangende
woongebieden met elk een eigen woonmilieu/sfeer. Deze
worden van elkaar gescheiden door noord-zuid gerichte
structurerende groene ruimtes (scheggen).
Voor deze zes verschillende woonmilieus worden spelregels
opgesteld die enerzijds de sfeer en samenhang binnen een
bepaald woonmilieu verzorgen en anderzijds het
onderscheid tussen de verschillende woonmilieus
vastleggen. Per woonmilieu is een architectuurthema
bepaald. Dit architectuurthema is uitgewerkt op
bebouwingsniveau, overgang privé-openbaar en de
inrichting van de openbare ruimte.
Deze uitwerkingsniveaus versterken elkaar onderling
waardoor de na te streven sfeer optimaal wordt
vormgegeven.
Onderhavig beeldkwaliteitplan behelst de uitwerking van de
woonmilieus landelijk (vier noordelijke clusters) en de terpen
(de meest noordelijke terp).
7

8
WONINGTYPOLOGIEËN
vrijstaand en dubbel

Basiskleur donker rood-bruine baksteen
3. BEELDKWALITEIT
3.1 Algemeen
Een aantal eisen ten aanzien van beeldkwaliteit geldt voor
het gehele plangebied van de 1 e fase. Deze eisen gelden
dan ook voor alle woonmilieus.
Materiaal- en kleurgebruik
Om fase 1 in z’n geheel te onderscheiden van de overige
fasen is gekozen voor het gebruik van een gedekte
basiskleur voor de gehele 1 e fase: een donker rood-bruine
(baksteen)kleur die enerzijds aansluit bij een passende
overgang met het buitengebied (voorkomen te groot
contrast) en anderzijds past bij het kenmerkende bomenrijk
gebied.
Per woonmilieu wordt een onderscheid gemaakt door
gebruik te maken van één accentkleur (ondergeschikt).
Hierbij is het belangrijk dat er een goede spreiding en
samenhang van de accentkleuren over het gehele
woonmilieu is. Een (bijna) gehele woning uitgevoerd in
accentkleur is slechts mogelijk op markante plekken,
bijvoorbeeld bij een toegang, einde van een rij en een
zichtpunt. De basiskleur verzorgt de samenhang binnen de
gehele 1 e fase.
De boog in het landelijk gebied is een belangrijke drager en
kenmerkt zich door een wisselend kleurgebruik
(herfsttinten). De terpen worden geheel uitgevoerd in de
basiskleur, dus zonder accenten. Op deze wijze wordt de
overgang met het buitengebied op een passende wijze
vormgegeven en worden grote kleurcontrasten voorkomen.
De bebouwing langs de ontsluitingsring wordt uitgevoerd in
de basiskleur voorzien van een accentkleur behorende bij
het desbetreffende woonmilieu.
De accentkleuren per woonmilieu zijn:
• Stedelijk: oranje
• Tuindorp: wit
• Centrum: rood
• Bos: hout
• Landelijk: geen (kleurgebruik bestaande uit
herfsttinten, varieert per woonbuurtje)
• Terpen geen (alleen basiskleur)
Middels monsterborden worden de toekomstige bouwers
voorgelicht over het gewenste kleurgebruik. Deze
monsterborden worden tevens door de welstandscommissie
als toetsingskader voor de bouwplannen gehanteerd.
Woningtypologieën
Bij de uitwerking van de woonmilieus worden woningtypen
benoemd. Hierbij wordt voor onderhavig plangebied een
onderscheid gemaakt in 2 categorieën (vrijstaand en
dubbel). Deze worden verbeeld in de tekening die hiernaast
is afgebeeld.
Voor de verschillende typologieën gelden verschillende
randvoorwaarden, onder andere ten aanzien van parkeren.
Ook ten aanzien van de plaatsing van een woning op de
kavel gelden er randvoorwaarden. Voor vrijstaande
woningen geldt dat het hoofdgebouw minimaal 3 meter uit
de zijdelingse perceelsgrens gesitueerd moet worden. Voor
garages geldt een minimale afstand van 2 meter.
Bij geschakelde/ twee-onder-één kapwoningen geldt voor
hoekwoningen dat het hoofdgebouw 3 meter uit de
zijdelingse perceelsgrens moet staan. Voor alle typen geldt
dat er geen garages op de hoek gesitueerd mogen worden.
Rooilijnen
Om een rustig en samenhangend straatbeeld te
waarborgen wordt er een voorgevelrooilijn geïntroduceerd.
Deze rooilijn is op 5 meter uit de aan de voorzijde
gesitueerde perceelsgrens gesitueerd.
9

Aan- en bijgebouwen
Voor twee-onder-één kapwoningen, geschakelde woningen
en vrijstaande woningen geldt dat de afstand van aan- en
bijgebouwen tot de voorgelegen erfgrens minimaal 10 meter
dient te bedragen. Het aan -bijgebouw dient minimaal 5
meter achter de voorgevelrooilijn gesitueerd te worden.
Voor twee-onder-één kapwoningen en geschakelde
woningen geldt dat indien de afstand van het hoofdgebouw
tot de zijdelingse perceelgrens 6 meter of meer bedraagt
(twee auto-opstelplaatsen naast elkaar, dus minimaal 2x
5meter bij 3 meter) mag het aan -bijgebouw minimaal op 9
meter achter de erfgrens gerealiseerd worden. Dit betekent
dat het aan- en bijgebouw in een dergelijke situatie
minimaal 4 meter uit de voorgevelrooilijn gerealiseerd moet
worden.
Voor vrijstaande woningen geldt dat indien de afstand van
het hoofdgebouw tot de zijdelingse perceelgrens 6 meter of
meer bedraagt (twee auto-opstelplaatsen naast elkaar, dus
minimaal 2x 5meter bij 3 meter), het aan -bijgebouw in of
achter de voorgevelrooilijn gesitueerd mag worden.
Randvoorwaarde is dat de massaopbouw van het aan- en
bijgebouw afgestemd wordt op die van de hoofdmassa
zodat er een samenhangend harmonieus geheel ontstaat.
Erkers mogen maximaal 70% van de gevelbreedte van de
woning beslaan met een maximale diepte van 1 meter. Dit
betekent dat de erkers aan de voorzijde van de woningen
binnen de voorgeschreven rooilijn van 5 meter van de
erfgrens gerealiseerd mogen worden. Voor een erker aan
de zijkant betekent dit dat deze binnen de voorgeschreven
afstand van 3 meter van de zijerfgrens gerealiseerd mag
worden (dit geldt niet voor de garagezijde).
10
Parkeren
Ten aanzien van parkeren geldt dat bij vrijstaande woningen
en twee-onder-één kap/ geschakelde woningen minimaal 2
parkeerplaatsen op eigen terrein gerealiseerd dienen te
worden. Per woning mag één in- / uitrit met een maximale
breedte van 4 meter gerealiseerd worden.
Op bijzondere plekken in het plan mag hiervan afgeweken
worden. Het gaat hierbij om verbijzonderingen/accenten.
Voorwaarde hierbij is dat het ruimtelijk beeld versterkt wordt
en de benodigde parkeercapaciteit op een goede wijze in
het openbaar gebied opgelost wordt.
Voor alle woningtypen geldt dat er voldoende opstelruimte
ten behoeve van de auto(‘s) voor de garage/bijgebouw
gerealiseerd dient te worden (zie paragraaf aan – en
bijgebouwen).
Bij alle woningtypen die voorzien zijn van een garage dient
aan de zijde van de garage het hoofdgebouw minimaal 3
meter uit de zijdelingse perceelsgrens gesitueerd te worden.
Dit om ook in de breedte voldoende ruimte voor de auto te
creëren.
Hoe hoger de bebouwingsdichtheid, des te groter wordt de
parkeerdruk op de openbare ruimte. De maximale
bebouwingsdichtheid en het te realiseren woningtype dient
afgestemd te worden op de mate waarin bezoekersparkeren
op een goede wijze kan worden opgelost en met voldoende
capaciteit opgenomen kan worden in de openbare ruimte.
Uitgangspunt is dat er, op een goede wijze, minimaal 0,4
parkeerplaats per woning in het openbaar gebied moet
worden gerealiseerd.
Hoekwoningen
Ten aanzien van hoekwoningen geldt dat een goede
hoekoplossing belangrijk is voor de beeldvorming. Dit
betekent een tweezijdige gerichtheid (voorkant) van de
woning naar de openbare ruimte. Blinde zijgevels dienen
voorkomen te worden. Garages mogen dan ook niet op een
hoek gesitueerd worden, tenzij deze architectonisch
onderdeel uitmaken van de hoofdmassa. Op deze wijze
bepaalt de hoofdmassa de gewenste vormgeving van de
hoek (zie voorbeeld tekeningen).
Creatieve hoekoplossingen waarbij niet geëindigd wordt met een
garage: de hoofdmassa is beeldbepalend

Goede hoekoplossing door 2 representatieve
gevels richting openbare ruimte
Accenten
Het stedenbouwkundig richtbeeld geeft op bijzondere
hierbij bijvoorbeeld om belangrijke hoekpunten,
verbijzonderingen in het straatbeeld en einde van
zichtlijnen. Deze accenten kunnen op een aantal punten
afwijken van de belendende bebouwing (bijvoorbeeld qua
detaillering, kleur, materiaalgebruik, massa, vorm,
gevelkarakteristiek en/of plaatsing).
Voorwaarde is dat het accent in samenhang met de
belendende bebouwing en/of het straatbeeld ontwikkeld
wordt en recht doet aan de betreffende functie van het
accent.
Erfafscheidingen
Uitgangspunt is dat erfafscheidingen grenzende aan de
openbare ruimte onderdeel dienen uit te maken van het
architectonisch ontwerp. Bij de behandeling van de
spelregels per woonmilieu zijn specifieke eisen en/of
wensen ten aanzien van erfafscheidingen opgesteld.
Duurzaamheid
Bij de architectonische uitwerking van de bebouwing dient
rekening gehouden te worden met het eventueel toepassen
van duurzaamheidsaspecten (bijv. zonnepanelen). Deze
dienen geïntegreerd te worden in het architectonisch
ontwerp.
11

3.2 Structuurdragers
De infrastructurele hoofddragers spelen een belangrijke rol in
de beeldvorming van een woongebied. Bezoekers en
bewoners maken gebruik van deze hoofdontsluitingsstructuur
en krijgen hiermee een eerste indruk van de wijk. Via de
structurele verkeerslijnen dient de opbouw van de wijk
herkenbaar en afleesbaar te zijn. Architectuur, massaopbouw,
materiaal- en kleurgebruik en de inrichting van de openbare
ruimte zijn middelen om dit te bewerkstelligen. Deze kunnen
ingezet worden om enerzijds samenhang te bewerkstelligen
en anderzijds differentiatie per woonmilieu aan te brengen.
Binnen de 1 e fase van de Delftlanden kunnen twee hoofd-
infrastructurele lijnen onderscheiden worden. Deze worden
hieronder nader uitgewerkt.
Net als de hoofdontsluiting spelen ook de randen van de
verschillende woonmilieus een belangrijke rol. De randen van
de woonmilieus treffen elkaar bij de groene tussenruimtes
(scheggen). Hier vindt een confrontatie plaats tussen
verschillende woonmilieus en wordt het onderscheid ervaren.
Ontsluitingsring
De ontsluitingsring verbindt de woonmilieus stedelijk, tuindorp
en centrum met elkaar en takt aan op het bovenliggende
verkeersnetwerk. Op de ontsluitingsring liggen kleine
verkeerspleintjes die de toegangen vormen tot de
woonbuurten. Elk verkeerspleintje ligt in een groter ruimtelijk
plein dat karakteristiek is voor het betreffende woonmilieu en
de entreefunctie van het betreffende woonmilieu versterkt.
Langs de ontsluitingsring worden de verschillende
woonmilieus zichtbaar door een onderscheid aan te brengen
in architectuur, massa-opbouw en kleurgebruik (gebruik
accentkleur).
Alle woningen zijn met hun voorzijde of, in geval van een
hoekwoning, de zijkant op de ontsluitingsring georiënteerd.
Dus geen achterkanten richting de ontsluitingsring.
12
Hierbij heeft binnen eenzelfde woonmilieu de bebouwing die
de noordzijde van de ontsluitingsring begrenst een duidelijke
relatie met de zuidelijke bebouwingsrand. Beide zijden dienen
een eenheid te vormen en samenhangend te worden
vormgegeven.
Qua bouwmassa en woningtype gelden langs de
ontsluitingsring de volgende regels:
Stedelijk: bouwmassa’s (rijwoningen) bestaan uit twee
bouwlagen met dakopbouw of 3 bouwlagen met
een plat dak. De bebouwing aan het plein bij de
entree bestaat uit 3 bouwlagen met accenten ter
hoogte van de centrale groene zone in 3-4
bouwlagen
Tuindorp: bouwmassa’s (twee-onder-één kapwoning,
geschakeld of vrijstaand) bestaan uit 2 lagen met
een kap
Centrum: bouwmassa’s (hoofdzakelijk twee-onder-één
kapwoning en geschakeld) bestaan uit 2 lagen met
een a-symmetrische kap
Boog landelijk gebied
De boog in het landelijk gebied verzorgt zowel de ontsluiting
van het landelijk gebied als de terpen. Het vormt hiermee een
beeldbepalend element, zeker omdat de woningen in de
buitenbocht en dus in het zicht gesitueerd zijn.
De woningen in de boog zijn met hun voorzijde op de weg
georiënteerd en bestaan uit 2 bouwlagen met kap. De
kapvorm is een zadeldak dat loodrecht op de weg gesitueerd
is.
De architectuur en het materiaal- en kleurgebruik van de boog
vormt een afspiegeling van het achterliggende buurtje. De
buurtjes onderscheiden zich van elkaar door het kleurgebruik.
Samenhang wordt verkregen doordat voor alle buurtjes (en
daarmee de gehele boog) in een landelijke architectuurstijl
vormgegeven worden.
Ontsluitingsring
Boog landelijk gebied

Randen
Noord-zuid lijnen
Randen
De woonmilieus stedelijk, tuindorp, centrum en bos worden
begrensd door noord-zuid gerichte randen die georiënteerd
zijn op de groene ruimtes. Deze randen laten de verschillen
tussen twee woonmilieus zien.
Qua bouwmassa en woningtype gelden hierbij de volgende
regels:
Stedelijk: bouwmassa’s (rijwoningen) bestaan uit 2
bouwlagen met een dakopbouw of 3 bouwlagen
met een plat dak. Uitzondering hierop vormt het
noordelijke deel van de westelijke rand (ter hoogte
van de knik dat tevens een accent vormt). De
bebouwing bestaat hier uit 2 bouwlagen met een
dakopbouw of kap of 3 bouwlagen plat.
Tuindorp: bouwmassa’s (twee-onder-één kapwoning of
geschakeld of vrijstaand) bestaan uit 2 bouwlagen
met een kap (vrijstaande woningen bestaan uit 1,5–
2 bouwlagen waarbij de kap loodrecht op de
openbare ruimte gesitueerd is)
Centrum: bouwmassa’s (twee-onder-één kapwoning of
geschakeld) bestaan uit 2 bouwlagen met een
dakopbouw of kap
Bos: bouwmassa’s (vrijstaand, twee-onder-één
kapwoning en geschakeld) bestaan uit maximaal 2
bouwlagen met plat dak (eventueel met
ondergeschikte dakopbouw)
De woningen worden geheel opgetrokken uit donker-rood
bruine baksteen (basiskleur) met een accentkleur (zie
beschrijving woonmilieus). Indien een kap aanwezig is dient
deze te bestaan uit antracietkleurige pannen.
Daarnaast is het belangrijk dat de rand ten noorden van de
ontsluitingsring in samenhang met de zuidelijke rand wordt
vormgegeven. Alleen op deze wijze wordt het deel ten
noorden en ten zuiden van de ontsluitingsring een eenheid en
wordt de ruimtelijke barrièrewerking van de ontsluitingsring
opgeheven.
Naast deze noord-zuid gerichte randen speelt ook de oostwest
gerichte bebouwingsrand aan het landschapsvenster en
de voorzieningenstrook een belangrijke rol in de
beeldvorming. Deze rand dient per woonmilieu
samenhangend te worden vormgeven en te voldoen aan de
spelregels die gesteld worden voor het betreffende
woonmilieu.
Qua bouwmassa en woningtype gelden hierbij de volgende
regels:
Stedelijk: bouwmassa’s (rijwoningen) bestaan uit 2
bouwlagen met een dakopbouw of 3 bouwlagen
met een plat dak.
Tuindorp: bouwmassa’s (twee-onder-één kapwoning of
geschakeld of vrijstaand) bestaan uit 2 bouwlagen
met een kap (vrijstaande woningen bestaan uit 1,5–
2 bouwlagen waarbij de kap loodrecht op de
openbare ruimte gesitueerd is)
Centrum: bouwmassa’s bestaan uit 3 bouwlagen plat
afgedekt of met een lessenaarsdak met de hoge
zijde richting de voorzieningenstrook
Noord-zuid lijnen
Binnen de woonmilieus stedelijk, tuindorp en centrum zijn een
grote hoeveelheid noord-zuid lijnen aanwezig. Deze worden
gevormd door infrastructurele lijnen die begeleid worden door
oude en nieuwe houtwallen.
Zij structureren deze woonmilieus waardoor de samenhang
van de bebouwing langs zo’n lijn dan ook zeer belangrijk is.
Zeker gezien het feit dat deze lijnen de ontsluitingsring
kruisen, die niet als barrière mag fungeren. Architectonische
samenhang van een totale lijn is dan ook uitgangspunt.
13

3.3 Woonmilieus
Binnen Delftlanden-I van de Delftlanden worden zes
verschillende woonmilieus onderscheiden elk met een eigen
karakter. Deze woonmilieus bestaan uit een samenhangend
cluster van woningen en buurten die op een logische manier
voortvloeien uit het onderliggende masterplan. In
onderhavig beeldkwaliteitplan wordt voor de woonmilieus
landelijk en terpen de randvoorwaarden gesteld betreffende
de bebouwing en de inrichting van de openbare ruimte.
De volgende deelaspecten komen aan bod:
• plaatsing
• massa en vorm
• gevelkarakteristiek
• detaillering, kleur en materiaal
• overgang privé/openbaar
• inrichting openbare ruimte
De zes woonmilieus
15

Onderscheid in kleurgebruik tussen de 4, binnen
onderhavig plan uit te werken, woonbuurtjes in het
woonmilieu landelijk. Er wordt gebruik gemaakt van
herfstachtige tinten. Per woonbuurtje wordt een
monsterbord samengesteld
16
A
A+B+C
(evenredige verdeling)
B
A+B+C
(evenredige verdeling)
A
B
monsterbord A
monsterbord B
monsterbord C

Vrijstaande woning met kap haaks op de openbare
ruimte in de boog
LANDELIJK-MILIEU
Karakteristiek
Dit woonmilieu wordt gekarakteriseerd door zes landelijk
vormgegeven woonbuurtjes die in een bosachtige omgeving
gesitueerd zijn. De buurtjes worden van elkaar gescheiden
door groene wiggen die gevormd worden door een
boskarakter.
Elk buurtje heeft een eigen brinkje. De drager in dit gebied
wordt gevormd door de hoofdontsluiting die de vorm heeft
van een boog. Deze drager is zeer beeldbepalend omdat de
woningen in de buitenbocht gesitueerd zijn en dus altijd in
het zicht gelegen zijn. Aan het einde van de drager
bevinden zich accenten waartussen de drager is
opgespannen.
Een tweede boog bestaande uit de interne
ontsluitingsstructuur verbindt voor de fietser alle brinkjes
met elkaar.
Plaatsing
- In dit woonmilieu worden vrijstaande en twee-onderéén
kap-/geschakelde woningen gesitueerd
- De woningen staan in de rooilijn
Massa en vorm
- De woningen in de boog (inclusief accenten aan het
einde van de boog) bestaan uit 1,5-2 bouwlagen met
kap die loodrecht op de openbare ruimte gesitueerd is
- Alle overige woningen bestaan minimaal uit 1
bouwlaag en maximaal 2 bouwlagen voorzien van een
kap. Kapvorm is zadeldak (eventueel met wolfseind) of
schilddak met weldadige overstekken
- De bouwmassa’s zijn eenvoudig en functioneel (niet
samengesteld)
- Samenhang tussen de 6 woonbuurtjes wordt verkregen
door een landelijke architectuurstijl. Het onderscheid
tussen de woonbuurtjes wordt verkregen door een
verschillend kleurgebruik van de gevelstenen en de
dakpannen. Voorwaarde is een gedekt kleurgebruik
- Bij vrijstaande woningen voorzien van een zadeldak
dient deze loodrecht op de openbare ruimte gesitueerd
te worden tenzij er sprake is van een breedtewoning
bestaande uit één bouwlaag met zadeldak, deze
dienen vormgegeven te worden middels een langskap
Gevelkarakteristiek
- De woningen zijn georiënteerd op de openbare ruimte
- Landelijke architectuurstijl (inspiratie kan zijn de
Drentse schuur)
- Geen symmetrie in de gevelindeling
Detaillering, kleur en materiaal
- Per woonbuurt is sprake van een eigen kleurgebruik
waarbij de gekozen kleuren voor de gevelsteen
(handvorm baksteen) afgestemd zijn op die van de
dakpannen. Voor de 4 onderhavige woonbuurtjes is
gekozen voor herfstkleuren die duidelijk verschillend
zijn (zie afbeelding op pagina 16). Een combinatie met
hout is mogelijk aangezien hiermee het landelijke
karakter versterkt wordt. Per woonbuurt wordt een
monsterbord samengesteld dat als toetsingskader voor
de welstand dient. In 2 woonbuurtjes wordt de kleur
gevormd door een combinatie van de drie
monsterborden. Hierbij is het van belang dat er sprake
is van een evenredig gebruik van het drietal
monsterborden
- Indien gebruik gemaakt wordt van dakkapellen dienen
deze klein en smal te zijn
- Detaillering en ornamenten kleinschalig en beperkt
(zie pagina 41) passende bij een landelijke
architectuurstijl
17

schaalniveau onderwerp beeldkwaliteit
bebouwing
hoofdstructuur boog heeft een architectonische samenhang in bouwmassa (2 bouwlagen met kap die loodrecht op de openbare ruimte is georiënteerd)
overgang privé/openbaar
openbare ruimte
18
woningtypologie
plaatsing
massa en vorm
gevelkarakteristiek
detaillering, kleur- en
materiaalgebruik
twee-onder-één kapwoningen, geschakelde woningen en vrijstaande woningen
vrijstaande woningen: hoofdgebouw minimaal 3 m en garage minimaal 2 m uit de zijdelingse perceelsgrens
overige woningen: hoofdgebouw minimaal met één zijde 3 m uit de zijdelingse perceelsgrens
hoekwoningen (met twee zijden grenzende aan de openbare ruimte) dienen 3 m uit zijdelingse perceelsgrens gesitueerd te worden
vrijstaande woningen en twee-onder-één kap/ geschakelde woningen 2 auto-opstelplaatsen op eigen terrein, overige woningtypen 1 auto-opstelplaats op eigen terrein
woningen worden in de voorgevelrooilijn gesitueerd (5 meter uit de aan de voorzijde gelegen perceelsgrens )
half-gesloten ruimtevormende wanden (zie pagina 32)
bebouwing is georiënteerd op de openbare ruimte
geen garages op hoeken (tenzij architectonisch onderdeel van de hoofdmassa)
per woning één in-/uitrit met een maximale breedte van 4 meter
aan-/ bijbouwen 5 m achter voorgevelrooilijn
boog en accenten aan einde boog: 1,5- 2 bouwlagen met kap
overige woningen: 1-2 bouwlagen met kap
bouwmassa is eenvoudig en functioneel (niet samengesteld ) in een landelijke vormgeving (inspiratie kan zijn de Drentse schuur)
kapvorm boog: zadeldak (loodrecht op de openbare ruimte)
overige woningen: zadeldak (eventueel met wolfseind) of schilddak met weldadige overstekken
massaopbouw aan- en bijgebouw dient afgestemd te worden op hoofdgebouw
erkers maximaal 70 % van gevelbreedte met een maximale diepte van 1 meter
gevels zijn vlak en worden landelijk vormgegeven
geen symmetrie in gevelindeling
voorzijde lage beukenhaag
hoekwoningen dienen tweezijdig gericht te zijn (als ware het 2 voorkanten, 2 representatieve zijden naar openbare ruimte)
gevels bestaan uit baksteen (handvorm) in herfsttinten eventueel gecombineerd met hout (kleur verschilt per woonbuurtje, zie pagina 16)
kap bestaat uit dakpannen (kleur is afgestemd op gevelbaksteen)
kleine smalle dakkapellen, erkers, carports, details en eventuele ornamenten kleinschalig en beperkt passende bij een landelijke architectuurstijl
overige zijdelingse perceelsgrens bij hoekkavels: haag
profiel weg
rijweg 5,00 meter breed (keperverband)
molgoot in midden rijweg (m.u.v. brinkjes, toegangswegen buurtjes en kruisingen)
kruisingen worden bol gestraat
de parkeerstrook langs de boog (gecombineerd met een groenstrook voorzien van bomen) is 2,00 meter breed (half-steensverband, 90 graden gedraaid ter hoogte van toegang tot particulier erf) )
brinkjes worden voorzien van een strooisteen
materiaal- en
voor zowel rijweg als parkeerstrook grijze betonstraatstenen
kleurgebruik strooisteen kleur “ferro nova” (15 procent)
inrichting
brinkjes: gras met bomen (extensief beheer) en eventueel enkele groenaccenten
bosstroken: bomen met een nagenoeg gesloten kronendak. De onderbeplanting wordt gevormd door struikvormers en ruiger gras (inheemse beplanting)
speelplekken in de openbare ruimte, bosstroken lenen zich uitstekend voor spelaanleidingen en –routes, de brinkjes voor speelplekken

Overgang privé/openbaar
- Voorzijde wordt vormgegeven door een lage
beukenhaag
- Bij hoekpercelen bestaat de zijdelingse perceelsgrens
uit een haag
Openbare ruimte
- De brinkjes bestaan uit gras met bomen (extensief
beheer) en eventueel enkele groenaccenten
- De tussenliggende bosstroken worden gevormd door
bomen met een nagenoeg gesloten kronendak. De
onderbeplanting bestaat uit struikvormers en ruiger
gras (inheemse beplanting). In de bosstroken worden
wandelpaden opgenomen
- In de openbare ruimte worden speelplekken
opgenomen. De bosstroken lenen zich uitstekend voor
spelaanleidingen en –routes, de brinkjes voor
speelplekken
Vrijstaand wonen in een landelijke stijl
19

20
Indicatieve verkaveling terp

TERPEN-MILIEU
Karakteristiek
De terpen worden omringd door het open landschap en
vormen als het ware de vooruitgeschoven bakens van het
nieuw te ontwikkelen woongebied. Een deel van de terpen
grenst direct aan een waterpartij.
Op de terpen zijn de woningen rondom een hofje
gesitueerd met een semi-openbaar karakter en hebben
daarmee een intiem karakter.
De terpen zorgen voor een “zachte” overgang van het open
landschap naar de nieuwe woonwijk. De landelijk
vormgegeven woningen zijn met de voorzijde op het open
landschap georiënteerd. De voortuinen van de woningen
vormen het verlengde van het open landschap. De
erfafscheiding ontbreekt of wordt gevormd door een lage
haag.
Plaatsing
- Binnen dit woonmilieu worden uitsluitend vrijstaande
woningen gesitueerd
- De woningen worden in de rooilijn gesitueerd
- Bijgebouwen dienen op een dusdanige wijze in de
hoofdmassa geïntegreerd of zodanig gesitueerd te
worden dat deze niet dominant in de beeldvorming
(vanuit het open landschap) aanwezig zijn
- Parkeren geschiedt op eigen terrein aan de achterzijde
op het perceel (bereikbaar vanaf het binnenterrein)
Massa en vorm
- De woningen bestaan uit 1-1,5 bouwlagen met kap
- Kapvorm is zadeldak (eventueel met wolfseind) of
schilddak met weldadige overstekken
- De bouwmassa’s zijn eenvoudig en functioneel (niet
samengesteld)
21

schaalniveau onderwerp beeldkwaliteit
bebouwing
overgang privé/openbaar
openbare ruimte
22
hoofdstructuur terpen vormen vooruitgeschoven bakens
woningtypologie
plaatsing
massa en vorm
gevelkarakteristiek
vrijstaande woningen
hoofdgebouw minimaal 3 m en garage minimaal 2 m uit de zijdelingse perceelsgrens
per woning 2 auto-opstelplaatsen
woningen worden in de voorgevelrooilijn gesitueerd (5 meter uit de aan de voorzijde gelegen perceelsgrens)
ruime open verkavelingsopzet, onderlinge tussenafstand vrijstaand (zie pagina 32)
bebouwing is georiënteerd op de openbare ruimte
geen garages op hoeken, bijgebouwen dienen in de hoofdmassa geïntegreerd te worden of zodanig gesitueerd te worden dat deze niet dominant in de beeldvorming vanuit het open landschap
aanwezig zijn
per woning één in-/uitrit met een maximale breedte van 4 meter
vrijstaande woning: 1-1,5 bouwlagen met zadeldak (eventueel met wolfseind) of schilddak met weldadige overstekken
bouwmassa is eenvoudig en functioneel (niet samengesteld ) in een landelijke vormgeving (inspiratie kan zijn de Drentse schuur)
massaopbouw aan- en bijgebouw dient afgestemd te worden op hoofdgebouw
erkers maximaal 70 % van gevelbreedte met een maximale diepte van 1 meter
gevels worden vormgegeven in een landelijke architectuurstijl, de plasticiteit van de gevel is vlak
geen symmetrie in gevelindeling
hoekwoningen dienen tweezijdig gericht te zijn (als ware het 2 voorkanten, 2 representatieve zijden naar openbare ruimte)
detaillering, kleur- en gevels in een donker rood-bruine handvorm baksteen (basiskleur) met een mat antracietkleurig mat pannendak
materiaalgebruik kleine smalle dakkapellen, erkers, carports, details en eventuele ornamenten kleinschalig en beperkt passende bij een landelijke architectuurstijl
voorzijde erfafscheiding ontbreekt of bestaat uit een lage haag. Steigers/vlonders zijn niet toegestaan
overige zijdelingse perceelsgrens bij hoekkavels:haag
achterzijde: haag
profiel weg
rijweg 5,00 meter breed (keperverband)
kruisingen worden bol gestraat
binnenterreinen worden voorzien van een strooisteen
materiaal- en
voor rijweg grijze betonstraatstenen
kleurgebruik strooisteen kleur “ferro nova” (15 procent)
inrichting
open landschap heeft een natuurlijke inrichting bestaande uit inheemse beplanting en waterpartijen. Het gebied wordt extensief beheerd
speelplekken in de openbare ruimte

Gevelkarakteristiek
- De bebouwing is georiënteerd op het open landschap
- De gevels worden vormgegeven in een landelijke
architectuurstijl (inspiratie kan zijn de Drentse schuur)
- Plasticiteit van de gevel is vlak
- Geen symmetrie in de gevelindeling
Detaillering, kleur en materiaal
- Alles uitvoeren in een donker rood-bruine handvorm
baksteen met een mat antracietkleurig pannendak
- Indien gebruik gemaakt wordt van dakkapellen dienen
deze klein en smal te zijn
- Detaillering en ornamenten kleinschalig en beperkt (zie
pagina 41) passende bij een landelijke architectuurstijl
Overgang privé/openbaar
- Aan de voorzijde, richting open landschap, ontbreekt
een erfafscheiding of wordt deze vormgegeven door
een lage haag. Steigers/vlonders zijn niet toegestaan
- Zijdelingse perceelsgrens, grenzend aan openbaar
gebied (hoekkavels): haag
- Aan de achterzijde, richting hofje, een haag
Openbare ruimte
- Het open landschap rondom de terpen wordt
vormgegeven door een open natuurlijke inrichting
bestaande uit inheemse beplanting en water. Het wordt
aan de westzijde begrensd door de Sleenerstroom. Het
gebied rondom de terpen heeft de functie
waterretentie. Dit betekent dat het bij extreme regenval
onder water kan staan. Het gebied zal extensief
beheerd worden. Daarnaast worden er wandelpaden
aangelegd
- In de openbare ruimte worden speelplekken
opgenomen. De openbare ruimte rondom de terpen
leent zich uitstekend voor spelaanleidingen en –routes
23

DE BELANGRIJKSTE VERSCHILLEN TUSSEN DE WOONMILIEUS
De belangrijkste onderlinge verschillen tussen de behandelde woonmilieus worden hieronder nog eens kort samengevat.
SCHAALNIVEAU ONDERWERP LANDELIJK TERPEN
bebouwing
overgang privé/openbaar
hoofdstructuur boog bestaat uit woningen in 1,5-2 bouwlagen met zadeldak
(loodrecht op de openbare ruimte)
open verkavelingsopzet op een verhoging in het landschap
plaatsing onderlinge tussenafstand half-gesloten/vrijstaand onderlinge tussenafstand vrijstaand
massa en vorm alle woningen 1-2 bouwlagen met kap
vrijstaande woningen 1-1,5 bouwlaag met kap
eenvoudige bouwmassa
bouwmassa is eenvoudig vormgegeven
detaillering, kleur- en materiaalgebruik handvorm baksteen eventueel gecombineerd met hout gevels: handvorm baksteen (basiskleur)
alle woningen worden uitgevoerd met zadeldak of schilddak alle woningen worden uitgevoerd met zadeldak of schilddak
(dakpannen in herfsttinten)
(antracietkleurig matte dakpannen)
kleurgebruik verschilt per woonbuurtje (herfstkleuren, zie
monsterborden)
voorzijde lage beukenhaag erfafscheiding ontbreekt of een lage haag
overige zijdelingse perceelgrens hoekkavels: hagen zijdelingse perceelgrens hoekkavels en achterzijde: hagen
openbare ruimte inrichting brinkjes in combinatie met bosstroken (extensief beheer) open landschap met natuurlijke inrichting en waterpartijen (extensief beheer)

Parkeren vindt plaats op
grasklinkers in parkeervakken
4. PROFIELEN
De profielen van de openbare ruimte in de woonbuurten
onderscheiden zich met name door de wijze van
bezoekersparkeren (zie tekening). Op de
hoofdontsluitingsring is parkeren niet toegestaan om de
stroomfunctie van deze weg niet te frustreren. De woningen
die op deze ontsluitingsring georiënteerd zijn, worden
ontsloten middels parallelwegen.
In de woonmilieus met een hogere dichtheid (met name
stedelijk en centrum) vindt parkeren in de openbare ruimte
in een aparte parkeerstrook plaats. In de minder dichte
woonmilieus (met name tuindorp, landelijk en terpen) vindt
parkeren op de rijweg plaats.
Hieronder volgen de verschillende te onderscheiden
profielen binnen fase 1. Het gaat hierbij om de afmetingen
van de profielen. De uiteindelijke inrichting wordt in een later
stadium bepaald.
27

28
Parkeren vindt plaats
op de rijbaan
Parkeren vindt plaats
op de rijbaan

BIJLAGE: SPELREGELS NADER
TOEGELICHT
29

Hieronder zijn een aantal behandelde spelregels nader
toegelicht en gevisualiseerd.
Plaatsing
In de deze categorie komt de situering van een gebouw
aan de orde. De positie van het gebouw in relatie tot de
belendingen en de openbare ruimte.
Verkavelingtype:
Beschrijft de type verkaveling van de gebouwen. Het
gaat hierbij om de typologie, oriëntatie en de relatie
tussen gebouwen, gerelateerd aan de onderliggende
stedenbouwkundige opzet. Mogelijke variaties zijn:
geschakeld, twee-onder-één-kap, vrijstaand, gesloten
bouwblok, (half)open bouwblok, strokenverkaveling,
e.d.
31

Positie onderling:
Beschrijft de onderlinge plaatsing van gebouwen. Het
gaat hierbij om de plaatsing in de diepte van de kavel
en betreft de wandvorming in de daarvoor bestemde
zone. De wandvorming is optimaal bij gebruik van
rooilijnen en minder groot bij rangschikking die volgt uit
de toepassing van marges of andersoortige
differentiaties. Mogelijke variaties zijn: in de rooilijn,
wisselend, trapsgewijs, vaste marges, gevarieerd, e.d.
32
Afstand onderling:
Beschrijft de onderlinge tussenafstand van gebouwen.
Het gaat hierbij om de plaatsing in de breedte van de
kavel en betreft de onderlinge aansluiting van de
gebouwen c.q. de beslotenheid of doorzichtigheid van
de ruimtevormende wand in relatie tot de kavel- en
gebouwbreedte. Mogelijke variaties zijn: gesloten,
halfgesloten, vrijstaand, open, gevarieerd e.d.

Plaatsing op kavel:
Het gaat hierbij om de plaatsing van het gebouw in
relatie tot de kavel waarop het gebouw gesitueerd
wordt. Mogelijke variaties zijn gehele breedte, links,
midden of rechts op kavel.
Richting:
Beschrijft de opstellingsrichting van een gebouw. Het
gaat hierbij om de hoofdrichting van het gebouw of de
richting van de hoofdvorm in de zone van de
ruimtevormende wand. Mogelijke variaties zijn:
evenwijdig of dwars aan de weg, wisselend met een
bepaalde ordening of gevarieerd, e.d.
33

Herhaling, ritmiek:
Beschrijft de mate aan samenhang door herhaling of
ritmiek van een verzameling gebouwen. Het gaat hier
om de herhaling van gebouwen of onderdelen daarvan
in een bepaalde ordening of systematiek, waardoor een
samenhang ontstaat. Mogelijke variaties zijn:
samenhangend, onsamenhangend.
34

Massa en vorm
Het gaat hier om de hoofdvorm en –massa van een
gebouw in relatie tot of met de omgeving. In de
ruimtelijke verschijningsvorm is de massa en de vorm
van het gebouw het intermediair tussen
stedenbouwkundige en architectonische
beeldaspecten.
Opbouw hoofdmassa:
Beschrijft de combinatie van opstandhoogte en
bovenbelijning van een gebouw. Met betrekking tot
gebouwen gaat het hier om de hoogte van het
gevelwandvlak en de belijning van de bovenbegrenzing
door bijvoorbeeld een kap. Mogelijke variaties zijn: één,
twee, drie of meerdere bouwlagen met of zonder kap.
35

Profiel straat:
Beschrijft het dwarsprofiel van de openbare ruimte. Het
gaat hier om de karakteristiek van het dwarsprofiel van
een ruimte en de daarin /-naast gelegen bebouwing.
Mogelijke variaties zijn smal, breed, symmetrisch,
asymmetrisch, homogeen, gevarieerd.
36
Samenstelling massa:
Beschrijft de compositie en samenstelling van de
hoofdvolumes c.q. de plasticiteit van de bebouwing. Het
gaat hierbij om de afstemming tussen hoofd-, aan-, en
bijgebouwen. Gebouwen kunnen hierdoor hoofdzakelijk
enkelvoudig of samengesteld van samenstelling en
homogeen of gevarieerd van vorm zijn. Mogelijke
variaties zijn: enkelvoudig of samengesteld, homogeen
of gevarieerd.

Kapvorm en –richting:
Het gaat hierbij om de vorm en richting van de kap.
Mogelijke variaties zijn: plat, zadel, schild, mansarde,
lessenaar, samengesteld, langs, dwars, divers.
Relatieve omvang:
Beschrijft de verhoudingen van de hoofdafmetingen van
een gebouw. Het gaat hier om de onderlinge
verhoudingen tussen de driedimensionale afmetingen
van een gebouw. Mogelijke variaties zijn: klein,
middelgroot, groot, zeer grootschalig.
37

Vormbehandeling:
Beschrijft de modellering of aard van de vorm. Het gaat
dan om de kenmerken die de weergave zijn van een
vormkarakteristiek. Mogelijke variaties zijn: eenvoudig,
gevarieerd, kantig, vloeiend, thematisch,
experimenteel, gevarieerd.
38
Gevelkarakteristiek
Het gaat hier om de verschijningsvorm en/of aanzichten
van een gebouw. Naast de relatie met de omgeving
wordt hier met name de karakteristiek van het gebouw
als object beschreven en gewaardeerd.
Gerichtheid en oriëntatie:
Beschrijft de zijde(n) die voor een gebouw
gezichtsbepalend en bezien vanaf de publieke ruimte
beeldbepalend zijn. Het gaat hierbij om de
wisselwerking tussen het gebouw en de (publieke)
ruimte. Mogelijke variaties zijn: gericht op publieke
ruimte, privé-ruimte, twee- of meerzijdig, gevarieerd
e.d.

Geleding:
Beschrijft inzake belijning en/of reliëf het hoofdaccent
van de gevelindeling. Mogelijke variaties zijn: verticaal,
horizontaal, evenwichtig, figuratief of experimenteel,
gevarieerd e.d.
Indeling:
Beschrijft de vorm en indeling van de gesloten en open
vlakken zoals ramen en deuren. Het gaat hierbij om
vormen en maatverhoudingen van de gevelindeling en
de relatie ervan met het gehele gebouw. Mogelijke
variaties zijn: traditioneel, gestileerd, neutraal en
geordend, gevarieerd en chaotisch e.d.
39

Plasticiteit:
Beschrijft de mate aan dieptewerking door het reliëf van
bijvoorbeeld negge, kolommen, penanten, metselwerk
en andere gevelelementen ten opzichte van de gevel
zelf. Het gaat hierbij om reliëf, vormen,
maatverhoudingen van bijvoorbeeld negge, kolommen,
penanten, metselwerk en andere gevelelementen en de
relatie ervan met de gehele gevel. Mogelijke variaties
zijn: veel/weinig schaduwwerking, vlak, ongelijk, rijk
aan dieptewerking, e.d.
40
Detaillering, kleur en materiaal
Het gaat hier om de karakteristieken die invulling geven
aan de verschijningsvorm van een gebouw. Ten opzicht
van de hiervoor genoemde beoordelingsaspecten zijn
deze aspecten bepaald niet ondergeschikt. Juist kleur
en materiaal zijn zeer beeldbepalend voor de
verschijningsvorm van een gebouw, straat en/of gebied.
Gaafheid en oorspronkelijkheid:
Beschrijft de mate aan oorspronkelijkheid van een
bestaand gebouw. Het gaat hierbij om mogelijke
vernieuwende of juist verouderde elementen die het
(gewenste) straatbeeld verstoren of juist versterken.
Mogelijke variaties zijn: verstoord, vernieuwd,
herkenbaar, hoofdzakelijk origineel, oorspronkelijk,
samenhangend, gevarieerd e.d.

Materiaalgebruik:
Beschrijft de aard en stofuitdrukking van het
materiaalgebruik. Het gaat hierbij om de stofuitdrukking
van de aan de buitenkant van een gebouw toegepaste
materialen t.a.v. de expressie van het gebouw en haar
omgeving. Mogelijke variaties zijn: steenachtig, metaal,
kunststof, hout, coatings, keramische tegels, glas,
glanzend, dof, gevarieerd e.d.
Kleurtoon en toepassing:
Beschrijft de specifieke kleurtoepassing en/of kleurtoon
van het kleurgebruik. Het gaat hierbij om de helderheid
van de kleurtoepassingen en het typerende
kleurgebruik of variaties met betrekking tot de
expressie van een gebouw. Mogelijke variaties zijn:
donker, middentoon, licht of in de vorm van een
gerichte omschrijving/ uniform, gevarieerd, ingetogen,
contrasterend.
Decoraties en ornamenten:
Beschrijft constructieve details, ornamenten en
decoraties. Het gaat hierbij om de bijzondere verrijking
die ruimte en bebouwing ondervindt van (constructieve)
details en bijzondere ornamentiek. Mogelijke variaties
zijn: eventuele kenmerkende ornamenten en decoraties
eventueel gecombineerd met de toevoeging fijn, matig,
grof, weinig of gecombineerd met gelijkvormig,
gevarieerd.
41