Jobat-krant 12 februari 2011

om met een headhunter om te gaan, weet
soms niet wat van hem verwacht wordt. “Dan is
wat toelichting geen luxe”, weet Jonas Soenens.
“Als headhunter moet je de kandidaat
wat coachen, om te vermijden dat hij een slechte
indruk maakt bij de klant. Om een voorbeeld
te geven: ‘Ik zit hier omdat u mij gepolst hebt’ is
niet het beste antwoord als de klant hem vraagt
naar zijn motivatie.”
Beleefd blijven
Gevraagd naar een tip, raadt Sylvie Vercruysse
de kandidaten aan zeker niet te panikeren als ze
haar aan de lijn krijgen. “Je kan het best als een
heel gewoon telefoongesprek beschouwen.”
Het loont de moeite om te luisteren naar wat
de headhunter te vertellen heeft, adviseert Jonas
Soenens. “Wij hebben altijd een reden om
je te bellen. Als we de functie hebben uitgelegd,
staat het je uiteraard vrij om al dan niet op ons
voorstel in te gaan. Wil je niet toehappen, handel
het dan beleefd, open en eerlijk af. Als je
bijvoorbeeld argumenteert dat je je hebt geëngageerd
voor een project dat nog anderhalf jaar
loopt, dan zal een professioneel ingestelde
Voor de goede orde
‘De chef die meer verdient’
Het artikel over de gebrekkige loonspanning bij
hoofdverpleegkundigen (Jobat, 5/2/2011) verwijst
naar de classificatie van IF.IC (Instituut voor
Functieclassificatie). Het wekt de indruk dat IF.IC partij
kiest in dit debat. Dat is niet het geval. Naast de
hoofden zijn er tal van andere gespecialiseerde functies
die ook een correcte waardering vragen. Vakbon-
headhunter daar zeker respect voor opbrengen.”
“Probeer ook te duiden waar je interesse ligt.
Het is belangrijk dat de headhunter voeling
krijgt met je ambities. Als je je ervaring gevat en
to the point kan meedelen, is dat een teken van
intelligentie. Jezelf presenteren, is iets dat je kan
trainen. Probeer niet te hoogdravend te doen
over je ervaring; headhunters en werkgevers
doorprikken dat onmiddellijk. Als je niet goed
weet wat de juiste stap is voor je verdere loopbaan,
dan mag je daar gerust voor uitkomen.
Het is onze job om een heldere kijk op carrières
te ontwikkelen. Aarzel dus niet om je twijfels
aan een headhunter voor te leggen.”
De headhunter botweg afschepen, is geen
goed idee. “Je kan ook op een beleefde manier
‘nee’ zeggen”, meent Sylvie Vercruysse. “Het is
aan te raden om hoffelijk te blijven. Je weet
nooit dat je de headhunter binnen zes maanden
toch eens nodig hebt om advies te winnen.
Geloof me, we blijven ons lang herinneren wie
ons vriendelijk en open heeft bejegend. Als je
iemand aan de lijn krijgt met wie je prettige ervaringen
had, ben je bereid om je extra voor
hem in te zetten.”
den en werkgevers erkennen de problemen en investeren
daarom in de nieuwe classificatie (www.if-ic.org).
NCK wil het probleem met amper 250.000 euro oplossen.
Met dat budget krijgen de hoofdverpleegkundigen
slechts 50 euro opslag per jaar. Veel te weinig.
De uitdagingen in de zorg verdienen beter.
Didier Martens, coördinator IF.IC
Vind jouw job in HR, Rekrutering & Selectie vanaf blz.14
COLUMN
JOBAT.BE/COLUMN
Overkant
Lode Herbot is er rotsvast van overtuigd dat alles beter
is bij Opti Lux, de firma aan de overkant. De manager
ziet er in tegenstelling tot de zijne immer goedgeluimd
uit, de kantoren lijken een tikkeltje ruimer. Diva’s werken
er en babes die zelfs op maandagochtend glimlachend
de parking over schrijden, terwijl zijn collega’s bij
Rex Textiles van kop tot teen bekleed lijken met onverkoopbare
restanten alligatorleer.
Tergend is dat voor Lode, want uiteindelijk had hij zelf
aan de overkant kunnen werken. Toen hij zich kwam
aanbieden bij Rex Textiles, was er immers ook bij Opti
Lux een vacature voor een gelijkaardige functie. Al
sinds de eerste stuurse blik van zijn collega-boekhouder,
de eerste snauw van zijn baas, heeft Lode dan ook
het gevoel dat hij voor de verkeerde firma heeft gekozen.
Aan de overkant zou hij in een team vol supersympathieke
mensen zijn terechtgekomen, in plaats van in
een poel vol stress en gespuis. Het lot had de perfecte
job op zijn weg gelegd, dé baan waarin hij de efficiëntie
zelve zou zijn en hij, Lode Herbot, heeft zich toch wel
van bedrijf vergist zeker. Elk dossier dat hij laat vallen,
elke fout die hij bespeurt in zijn boekhouding, sterkt
hem in die overtuiging.
Hij is dan ook gefascineerd door het gebouw aan de
overkant en in het bijzonder door het raam waarachter
het laatst aangeworven personeelslid van Opti Lux
werkt, de kerel die de openstaande functie daar in zijn
plaats heeft ingevuld. Een heerschap met bruin stekelhaar
dat ietwat dikker lijkt dan zijn eigen stekels. Een
betere uitvoering van zichzelf lijkt die man wel, een Lode
Herbot Plus die algauw loonopslag krijgt bij Opti
Lux, afgaande op de chiquere auto waarmee hij plots
rijdt. In wezen ‘zijn’ loonsverhoging. En ook zijn sociale
promotie, lijkt die andere in te pikken, als hij op een
ochtend trots een mand vol suikerbonen uit zijn koffer
tilt. Alsof hij, waarom ook niet, dan ook maar eventjes
samen met Lodes ideale job zijn godganse ideale leven
van hem heeft overgenomen.
De opluchting is dan ook groot als de man plots om
onverklaarbare redenen niet meer komt opdagen en er
opnieuw een aanbieding in de krant staat voor de job
van boekhouder bij Opti Lux. Lode solliciteert meteen
en legt zo’n enthousiast interview af dat hij terstond
wordt aangeworven. Aanvankelijk waant hij zich werkelijk
in een resort vol rust en redelijkheid, het Opti
Lux van zijn dromen. Tot hij wat stoppels ziet op het
onderbeen van de facturiste naast hem, waarna hem
ook het norse gezicht van de secretaresse opvalt, de
akelig kort gebeten nagels van de salesmanager, de
dwingende stem van de ceo en de idylle in een mum van
tijd stukspringt.
Lode Herbot rent verbouwereerd naar het bedrijfsterrein
van Rex Textiles aan de overkant en vandaar opnieuw
naar Opti Lux en terug. Tot hij uitgeput op straat
blijft staan, tussen de twee firma’s in, moedeloos naar
boven starend. Alsof het elk moment daadwerkelijk zal
overvliegen, dat vliegtuigje met spandoek waarop staat:
‘It’s only a job.’
Ruth Lasters is leerkracht Frans in Borgerhout.
Vorig jaar verscheen haar tweede roman ‘Feestelijk Zweet’.
Om de beurt schrijven zij en Thomas Blondeau de
werkweek van zich af.
12
13