Ongevallen met parachutespringen bij Defensie - Onderzoeksraad ...

Afbeelding 2: Militair parachutist met ronde bol valscherm, type ARZ 696 MI
2.3 het pArAchutespringen bij defensie
In deze paragraaf wordt ingegaan op het parachutespringen bij Defensie en de eenheden die hier
uitvoering aan geven.
2.3.1 Algemeen
Bij het militaire parachutespringen wordt, in tegenstelling tot het civiele paraspringen, de parachute
gebruikt als transportmiddel om onder meer personeel naar een bepaalde locatie te verplaatsen
waarna men de opgedragen taken moet uitvoeren. Het per parachute inzetten van militairen is een
methode om op relatief eenvoudige en snelle wijze eenheden in te zetten in gebieden die moeilijk
toegankelijk zijn of om inzet ongezien te laten plaatsvinden. Bij Defensie zijn ongeveer 1000
militairen, afkomstig van het Korps Commandotroepen, het Korps Mariniers en de Luchtmobiele
Brigade actief als parachutist.
Het gros van de militairen wordt opgeleid voor inzet als klassieke ‘luchtlandingseenheid’ die vanaf
lage hoogte in grote aantallen worden gedropt. Hierbij wordt gebruik gemaakt van de klassieke
static-line ronde bol parachute. De voordelen van deze parachute zijn een snelle en probleemloze
opening op lage hoogte (tot op 240 voet afspringhoogte is mogelijk met de bij Defensie gebruikte
ARZ 696 MI parachute), waardoor een grote spreiding van troepen wordt voorkomen. De parachute
heeft geen of slechts zeer weinig sturing nodig. Daarnaast daalt de parachutist rechtstandig en is
de kans op onderling botsen beperkt. De parachutist hoeft slechts enkele handelingen (drillmatig)
aan te leren om met een static-line ronde bol parachute te kunnen omgaan.
Met name speciale eenheden (special forces) worden opgeleid om met square valschermen vanaf
grote hoogte te kunnen springen. Dit vereist een langere opleiding omdat meer vaardigheden moeten
worden aangeleerd, maar geeft ook meer inzetmogelijkheden omdat het vliegtuig de parachutisten
niet in de onmiddellijke omgeving van het landingsgebied hoeft te droppen.
19