richtlijn Lyme-borreliose - CBO

LYME-BORRELIOSE
14
Niveau van bewijs van de conclusies:
1 één systematische review (A1) of ten minste twee onafhankelijk van
elkaar uitgevoerde onderzoeken van niveau A2;
2 ten minste twee onafhankelijk van elkaar uitgevoerde onderzoeken
van niveau B;
3 één onderzoek van niveau A2 of B of onderzoek van niveau C;
4 mening van deskundigen, bijvoorbeeld de werkgroepleden.
Aanbevelingen
Laboratoriumdiagnostiek
1. Indien de mogelijkheid tot kweken van Borrelia in het laboratorium beschikbaar is wordt
deze alleen aanbevolen als nadere diagnostiek van huidafwijkingen, passend bij Lymeborreliose,
geïndiceerd is. Een negatieve kweek sluit Lyme-borreliose niet uit.
2. Indien ‘polymerase chain reaction’ (PCR) in het laboratorium beschikbaar is, wordt deze
alleen aanbevolen wanneer nadere diagnostiek van huidafwijkingen of artritis, passend
bij Lyme-borreliose, geïndiceerd is. Een negatieve PCR sluit Lyme-borreliose niet uit.
3. Bij patiënten waarbij gedacht wordt aan vroege of vroege gedissemineerde Lyme-borreliose
met een ziekteduur < 6-8 weken en afwezigheid van Borrelia-antistoffen in het bloed, wordt
aanbevolen het serologisch onderzoek enkele weken later te herhalen (zie bij ‘klinische
beelden en diagnostiek’, hoofdstuk 3).
4. Bij patiënten met geringe verdenking op Lyme-borreliose wordt aanbevolen niet te testen
op de aanwezigheid van Borrelia-antistoffen (zie ook aanbeveling 35 en 37).
5. Bij patiënten met een zeer hoge voorafkans op Lyme-borreliose is in geval van een positieve
uitslag van eerste- of tweedegeneratie ELISA- of IFA-confirmatie met immunoblot niet
nodig omdat de positiefvoorspellende waarde van een (positieve) uitslag van ELISA of IFA
in die gevallen zeer hoog is.
6. Wanneer bij patiënten met een matige of lage voorafkans op Lyme-borreliose en lang
bestaande klachten (> 8 weken) een positieve ELISA of IFA wordt gevonden, wordt aanbevolen
deze te confirmeren met een western blot. Een negatieve blot sluit de diagnose
Lyme-borreliose uit. Een positieve blot toont niet aan dat de klachten door Lyme-borreliose
worden veroorzaakt.
Klinische beelden en diagnostiek
Erythema migrans (EM)
7. Als een erytheem < 5 cm is, verdient het aanbeveling na een week te controleren of uitbreiding
heeft plaatsgevonden.
8. Bij een typisch erythema migrans (EM) is het bepalen van Borrelia-antistoffen in het bloed
niet geïndiceerd.
9. Bij huidafwijkingen die mogelijk erythema migrans (EM) zouden kunnen zijn, is onderzoek
naar andere oorzaken gewenst (histopathologie, KOH-preparaat).
10. Als bij een voor erythema migrans (EM) atypische huidafwijking geen andere diagnose wordt
gesteld kan kweek of ‘polymerase chain reaction’ (PCR) van een biopt van de huidlaesie
uitkomst bieden. Indien negatief of niet beschikbaar kan alsnog getest worden op Borreliaantistoffen
(IgM en IgG) in het bloed waarbij aanwezigheid van Borrelia-antistoffen in het
bloed of een titerstijging, de diagnose Lyme-borreliose waarschijnlijk maakt.
11. Voor de evaluatie van de antibiotische behandeling van erythema migrans (EM) is het
bepalen van Borrelia-antistoffen in het bloed overbodig en wordt dan ook niet aanbevolen.
15