Verslag van de regering inzake de strijd tegen mensenhandel in ...

Het BIC heeft dus de gespecialiseerde opvangcentra gehoord en heeft een contextualiseringsnota opgemaakt. Het
BIC heeft bovendien een ontwerp van K.B. ter bespreking aan de Interdepartementale Cel voorgelegd.
Zoals reeds aangegeven, werd het onderwerp tijdens de jaren, die in dit verslag aan bod komen, niet besproken.
4.2. PREVENTIE EN SENSIBILISERING
In 2009 en 2010 had een groot deel van de werkzaamheden van het Bureau en de Cel betrekking op de
sensibiliseringsinitiatieven. Het actieplan 2008 had immers het zwakke punt van het Belgische beleid op dit vlak
belicht.
Voor meer duidelijkheid wordt verwezen naar deel 1.1.1. van dit verslag.
Bondig kan worden gesteld dat het BIC een strategische nota over de te overwegen initiatieven inzake preventie
heeft opgesteld en vervolgens op twee projecten heeft gewerkt:
- de flyer die in de ambassades wordt verdeeld;
- een newsletter voor het ziekenhuismilieu.
Er moet worden opgemerkt dat het tweede project eind 2010 nog steeds werd uitgewerkt.
4.3. SANCTIES
De kwestie van de aansprakelijkheid van opdrachtgevers die gebruik maken van tussenpersonen die zich schuldig
maken aan mensenhandel is actueel gebleven. Een eerste adhocwerkgroep werd in 2006 samengesteld om een
tekstontwerp op te stellen. De eerste tekst werd evenwel bekritiseerd, met name omwille van de administratieve
logheid die het voor de werkgevers zou betekenen. In het spoor van het actieplan had de Minister van Justitie in
2008 gevraagd dat het project zou worden herwerkt teneinde met de geformuleerde opmerkingen rekening te
houden.
Samen met het Directoraat-generaal Wetgeving van de FOD Justitie (dat met de aanpassingen van de tekst werd
belast), werd een nieuwe werkgroep, voorgezeten door de Dienst voor het Strafrechtelijk beleid, samengesteld. Een
tekstproject werd in 2010 gefinaliseerd. Deze tekst werd, naar aanleiding van het ontslag van de Regering, evenwel
niet besproken.
In casu voert het wetsontwerp een nieuwe strafbaarstelling in en bestraft het de opdrachtgever die weet of had
moeten weten dat de werknemers door een ondernemer tewerkgesteld zijn in omstandigheden die in strijd zijn met
de menselijke waardigheid in de zin van artikel 433quinquies, §1, 3° van het Strafwetboek.
Het wetsontwerp verplicht de strafrechter, die de opdrachtgever en ondernemer of onderaannemer veroordeelt, tot
het aanspreken van hun hoofdelijke aansprakelijkheid voor de betaling van schulden van de ondernemer of
onderaannemer.
In vergelijking met het vorige project wordt dus de strafrechtelijke weg bewandeld. In het eerste project waren
strafrechtelijke maatregelen bijkomstig, maar dit kon, zoals aangegeven, meer administratieve lasten voor de
opdrachtgevers met zich mee brengen.
76 / 84