You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
de <strong>Filmkrant</strong><br />
#352 MAART 2013 5<br />
Niet te missen!<br />
<strong>De</strong> vijf must-see films van deze maand<br />
1 Paradies: Glaube k 6<br />
2 Boven is het stil k 12<br />
3 Pieta k 11<br />
4 The Act of Killing k 13<br />
5 Silver Linings Playbook k 28<br />
paradies: glaube<br />
rubrieken<br />
k 3 Redactioneel k 5 <strong>Filmkrant</strong>.nl Selectie uit het<br />
online nieuws k 5 Column Sanne Vogel over green<br />
filmmaking k 25 Op ooghoogte Marc Cousins over<br />
Iranofobie k 28 Kort Alle overige films in distributie<br />
k 32 Agenda plus evenementen, pers en sterren k<br />
39 Upload Cinema Ebele Wybenga over One Pound<br />
Fish k 40 Boeken Buster Keaton lacht nooit k 41<br />
Thuiskijken Nieuwe dvd’s, blu-ray’s en vod k 45<br />
World Wide Angle Adrian Martin over vorm, formalisme,<br />
formaliteit k 46 Actie! Op de set van A’dam -<br />
E.V.A.<br />
interviews<br />
k 12 nanouk leopold over Boven is het<br />
stil k 13 Joshua Oppenheimer over the<br />
act of killing: ‘Spelen dat je moordt’<br />
k 16 norbert ter Hall over &me: ‘Geklungel<br />
hoort erbij’ k 22 Cate Shortland over<br />
lore: ‘iedereen is roofdier en prooi’<br />
k 23 Benoît delépine over le grand soir:<br />
‘Onze humor is punkhumor’ k 42 Paul<br />
Verhoeven over Steekspel: ‘Het is geen<br />
strontschip geworden’<br />
boven is het stil<br />
colofon de filmkrant is een uitgave van stichting<br />
fuurland | Prinsengracht 770 | 1017 le amsterdam | 020 6230121 |<br />
info@filmkrant.nl | www.filmkrant.nl oPrichters Jan heiJs &<br />
henk rabbers ZakeliJke leiding & advertentie-acquisitie<br />
Jan doense | Jan@filmkrant.nl hoofdredactie dana linssen<br />
eindredactie mariska graveland, ronald rovers redactie<br />
Joost broeren, Jos van der burg | redactie@filmkrant.nl<br />
bureau & agenda ilonka bunda | agenda@filmkrant.nl<br />
vorm geving bart oosterhoorn | bart@filmkrant.nl cover<br />
boven is het stil van nanouk leoPold website henk rabbers<br />
fotografie bob bronshoff verder werd aan dit nummer<br />
meegewerkt door niels bakker, mark cousins, edo diJksterhuis,<br />
Jan Pieter ekker, fritZ de Jong, sasJa koetsier, adrian<br />
martin, martiJn meiJer, sanne vogel, barend de voogd, karin<br />
wolfs, ebele wybenga drukwerk diJkman offset bv, diemen<br />
filmkrant.nl<br />
Elke maand is er veel meer <strong>Filmkrant</strong> dan er in de<br />
<strong>Filmkrant</strong> past. Daarom is er filmkrant.nl, met dagelijkse<br />
nieuwtjes, webrubrieken en extra lange interviews<br />
en recensies.<br />
k Awards Season<br />
In januari en februari wordt het filmnieuws bepaald door maar<br />
één ding: de prijzen. <strong>De</strong> Golden Globes, de Bafta’s, de Tigers,<br />
de Beren, die in goud en zilver komen, de Independent Spirit<br />
Awards en de Oscars, die worden uitgereikt als deze <strong>Filmkrant</strong><br />
bij de drukker ligt. Een primeurtje was dat dit jaar de vijf kanshebbers<br />
voor de Oscar voor korte animatie allemaal online te<br />
bekijken waren. Klassieke animatietechnieken domineren, in<br />
filmpjes die zonder een spoor van cynisme verhalen over herstellende<br />
liefdes en onverbrekelijke vriendschapsbanden.<br />
Veel filmmakers zijn nog huiverig om hun film op YouTube<br />
te zetten, maar de genomineerden voor korte animatie vechten<br />
om voorrang. <strong>De</strong> enige die via officieuze kanalen wordt gedeeld,<br />
was vooralsnog de superieure Simpsons-aflevering The<br />
Longest Daycare.<br />
Onzeker is hoe permanent hun online bestaan is. Timothy<br />
Reckart heeft al aangekondigd Head over Heels te verwijderen<br />
zodra de promotie-voordelen zijn uitgedoofd. Lees: na de Oscaruitreiking.<br />
Maar tegen die tijd is zijn film natuurlijk allang<br />
geliked, geëmbed en gekopieerd en heeft hij verder zijn weg gevonden<br />
op het web.<br />
The longest daycare<br />
k Bezoek IFFR licht gestegen<br />
Na een scherpe daling in bezoekcijfers in 2012, krabbelde het<br />
Filmfestival Rotterdam er dit jaar weer bovenop. Er werden<br />
zesduizend meer kaartjes verkocht volgens het festival, wat<br />
het totaal op 280.000 brengt. Behalve de bezoekcijfers werd op<br />
de slotdag ook bekend gemaakt dat de Nederlandse debuutfilm<br />
Matterhorn de UPC Publieksprijs heeft gewonnen.<br />
Het Rotterdamse festival staat bekend als het grootste betaalde<br />
publieksevenement van Nederland, maar zo overweldigend<br />
druk als het een paar jaar geleden was, is het nu niet meer.<br />
In 2010 werden er nog 353.000 kaartjes afgerekend. Een jaar<br />
later, in het jubileumjaar, waren dat er 12.000 minder. En toen<br />
ging het mis. In één klap zakte het bezoekcijfer tot 274.000.<br />
Het eindcijfer van 2013 is dus een mild herstel maar ligt nog<br />
steeds zo’n twaalf procent lager dan in de succesjaren.<br />
Het onvermijdelijke C-woord viel toen de directie vorig jaar<br />
de tegenvallende cijfers onderzocht. Maar behalve de crisis<br />
was er ook een andere factor van belang: de gestegen prijzen.<br />
Dit jaar had het festival de basisprijs van elf euro per entreebewijs<br />
niet aangepast, maar wel allerlei kortingsmogelijkheden<br />
opnieuw in het leven geroepen.<br />
In haar persbericht noemde het festival de cijfers van dit jaar<br />
‘binnen de nieuwe economische realiteit een positief resultaat’.<br />
In die formulering schemert het oude crisis-argument door.<br />
Of het festival haar prijsbeleid nog een keer onder de loep<br />
neemt, is op dit moment niet duidelijk.<br />
k Filmtop<br />
Achter de schermen werd ondertussen druk gelobbyt tijdens<br />
het rondetafelgesprek tussen de filmsector en de Tweede Kamer,<br />
dat de opmaat vormde tot een later te organiseren Filmtop.<br />
<strong>De</strong> eensgezindheid van de noodklokluiders mag historisch<br />
genoemd worden. Concrete voorstellen kwamen op tafel. Het<br />
instellen van een tax shelter of het ongedaan maken van de belastingvoordelen<br />
in andere Europese landen om zo een ‘level<br />
playing field’ te creëren. Het opstarten van een economisch<br />
co-productiefonds, vergelijkbaar met wat er jarenlang in Rotterdam<br />
was en nog steeds is in Vlaanderen en Wallonië. <strong>De</strong><br />
aanpak van illegale downloads. En het benoemen van een nationale<br />
film commissioner, die het voor buitenlandse producties<br />
makkelijker maakt om in ons land te werken. Die vier voorstellen<br />
worden nu in de fracties besproken en zullen ook ter tafel<br />
komen tijdens de nationale Filmtop in maart. Amsterdam<br />
heeft al te kennen gegeven graag gastheer te willen zijn bij die<br />
nieuwe ronde.<br />
Edo dijkstErhuis/NiEls BakkEr<br />
sanne vogel<br />
Actrice, schrijfster en filmregisseuse<br />
Sanne Vogel over haar filmische ervaringen<br />
in de bioscoop en het echte<br />
leven. <strong>De</strong>ze maand: met een schuldgevoel<br />
in het vliegtuig.<br />
het is halverwege februari, ik kijk uit op een zee<br />
zo blauw als de zee hoort te zijn. de zon laat<br />
hem schitteren en de beschutting van mijn hotelbalkon<br />
laat het lijken of het midden in de zomer<br />
is. ik ben twee dagen terug op ibiza. de<br />
eerste keer terug op het eiland na het draaien<br />
van mijn laatste scène in juni afgelopen jaar.<br />
gisteren hadden we de internationale première<br />
van verliefd op ibiza. wat heel serieus klinkt,<br />
maar vooral heel gezellig was, omdat alle mensen<br />
op ibiza die aan de film hebben meegewerkt<br />
het eindresultaat konden zien. Met een<br />
vliegtuig vol prijswinnaars, een handjevol pers,<br />
een paar acteurs en johan Nijenhuis zijn we<br />
naar ibiza gevlogen. ik had afgelopen week net<br />
een workshop gevolgd over green filmmaking.<br />
omdat alle NTR-kortjes (waarvan ik er één regisseer)<br />
dit jaar automatisch deelnemen aan de<br />
green filmmaking-competitie. iets wat ik heel<br />
leuk vind omdat ik nu dus zonder blikken of blozen<br />
bij mijn producent kan aangeven dat de catering<br />
echt biologisch moet zijn. ik vind het altijd<br />
lastig om mijn collega’s lastig te vallen met<br />
mijn idealen. we zijn al lowbudget onmogelijke<br />
dromen aan het waarmaken, denk ik dan. daar<br />
kan mijn idealisme niet nog eens bovenop komen.<br />
wat ik soms wel moeilijk vind, want in mijn<br />
privéleven probeer ik wel alles zo goed mogelijk<br />
te doen. ik eet geen vlees, gebruik biologische<br />
fairtrade huidverzorgingsproducten en draag<br />
zoveel mogelijk eerlijke kleding.<br />
zo had ik tijdens de première van de film in<br />
Tuschinski een helemaal eerlijke jurk aan van<br />
de franse ontwerpster johanna Riplinger. de<br />
jurk was geverfd met bloemen die aan de tempel<br />
zijn geofferd. in plaats van de verdorde<br />
bloemen weg te gooien werden ze gebruikt om<br />
pigment van te maken. een prachtig verhaal<br />
achter een prachtige jurk. Als hij lelijk was had<br />
ik hem ondanks zijn verhaal niet aangetrokken,<br />
zo ijdel ben ik dan weer wel. in de workshop<br />
discussieerden we anderhalve dag onder andere<br />
over hoe we zo min mogelijk stroom konden<br />
verbruiken bij het maken van onze films. ik was<br />
dolenthousiast, deed meteen research naar<br />
biologische make-up en zette met veel plezier<br />
een heel plan op papier over hoe ik de wereld zo<br />
min mogelijk schade kan aanbrengen zonder de<br />
kwaliteit van mijn film in de weg te staan.<br />
ik ging er helemaal in op, waardoor ik gisteren<br />
in het vliegtuig toch met behoorlijk wat<br />
schuldgevoel kampte. daar zat ik dan in mijn<br />
fairtrade trui van studio jux, een vegetarische<br />
vliegtuigmaaltijd te eten in een decadente<br />
vlucht die speciaal was geregeld voor onze ibiza-première<br />
die ik voor geen goud wilde missen,<br />
omdat het veel te leuk was. Net als dit uitzicht<br />
van deze blauwe zee. de winters in Amsterdam<br />
maken me treurig, de sneeuw maakt<br />
me moe omdat ik zo iemand ben die altijd op<br />
zijn bek gaat op de fiets als het glad is. ik verdien<br />
dit vervuilende minitripje, zeg ik steeds tegen<br />
mezelf als het schuldgevoel mijn zonplezier<br />
begint te verstieren. ik verdien dit, ik ben al anderhalf<br />
jaar niet op vakantie geweest en ik eet<br />
al zestien jaar geen vlees, ik verdien dit. leven<br />
is niet goed voor de natuur en voor de wereld,<br />
filmmaken al helemaal niet. Maar zonder films<br />
zou het leven toch maar behoorlijk saai zijn.<br />
het enige wat ik kan doen is zoveel mogelijk<br />
mijn best doen om het goed te doen en me niet<br />
schuldig voelen als ik soms iets doe wat allesbehalve<br />
groen is. want het is zonde van de vervuiling<br />
als ik er door schuldgevoel niet van kan<br />
genieten, toch? (deze vraag stel ik aan mezelf<br />
hoor, voor de duidelijkheid) zo, nu ga ik even<br />
zonder schuldgevoel een vervuilende auto huren<br />
om naar es vedra te rijden, het allermooiste<br />
stukje natuur waar ik ooit ben geweest.<br />
sANNe vogel
Change language