El bola - Mooov

BIJLAGE 3
Enkele interpretaties over het thema ‘de de
dood dood’ in de film EL BOLA.
•
•
Wanneer Pablo en zijn vrienden op de sporen spelen, riskeren ze hun
leven. En ze weten dit omdat er het jaar voordien een jongen is
gestorven. Deze scène leert ons dat Pablo niet bang is om te sterven
(of misschien is de angst om de sterven minder sterk dan het
verlangen om zijn vrienden uit te dagen). We kunnen hieruit ook
concluderen dat hij weinig waarde hecht aan het leven. Dit leidt ook
een groot verschil in tussen Pablo en Alfredo. Hij weigert om aan dit
spel deel te nemen.
De familie van Pablo leeft met de herinnering aan zijn broer, die
stierf in een auto-ongeluk. Het lijkt erop dat de ouders dit nooit zijn
tebovengekomen. Pablo, die zijn broer nooit gekend heeft, denkt
dat hij maar niks was, aangezien zijn vader hem steeds vergelijkt met
zijn broer. We kunnen hieruit verschillende zaken concluderen:
misschien hebben de ouders van Pablo een tweede kind genomen
om het eerste te vervangen. Maar aangezien Pablo niet hetzelfde
kind is, is zijn vader teleurgesteld. Misschien is dat de reden waarom
hij zo streng en gewelddadig is. We kunnen ook denken dat Pablo
zo’n wrok koestert tegenover zijn vader, dat hij daarom zijn haat
verplaatst naar de lievelingsbroer, en zegt dat hij een nietsnut was.
38 39
•
•
In elk geval, de scène toont ons indicaties over het klimaat en de
psychologie van de familie.
José gaat Félix bezoeken in het ziekenhuis maar Alfonso weigert mee
te gaan. “Ik ben het zat om mijn vrienden te zien sterven”, zegt hij.
Dus heel wat vrienden van José en Alfredo zijn gestorven. Later
komen we te weten dat Félix aids heeft.
• Alfredo en Pablo gaan in het
geniep Félix bezoeken. Alfredo
heeft spijt dat hij erheen is
gegaan: hij had Félix niet in deze
toestand willen zien. De twee
jongens praten over de dood.
Pablo wil verast worden en zijn as
uitgestrooid, om het even waar.
Alfredo gelooft niet in God, omdat
hij de zaken niet kan veranderen:
hij laat Félix sterven net zoals hij
de steen laat vallen die hij net in
het water gooide. Het is alsof
Pablo de dood beter aanvaardt dan
Alfredo: de dood is iets helemaal
nieuws voor hem. Voor Pablo
betekent de dood de vervelende jaarlijkse bedevaartstocht naar het
kerkhof, het afzien van zijn ouders die zijn broer liever hadden dan
hem…
Wanneer zijn vader hem verbiedt nog om te gaan met de familie van
Alfredo, zegt Pablo heel stil: “Ik hoop dat je sterft.” Wenst hij echt
dat zijn vader sterft? Waarschijnlijk niet, maar zijn harde woorden
zijn op maat van de klappen die hij krijgt van zijn vader. En we kunnen
begrijpen dat Pablo even gewelddadig is met zijn woorden.