technisch verslag van het secretariaat over de maximale ...

16
CRB 2009-1500 DEF
die eerst 5,63% bedroeg, werd opgetrokken tot 10,7% vanaf 1 april 2007 en tot 15,6% vanaf 1 juni
2009.
Volgens hetzelfde beginsel geldt sinds 2005 voor de eerste 65 overuren een vermindering van de
bedrijfsvoorheffing op het overloon, zowel voor de werkgevers als voor de werknemers. De
verlagingen van de bedrijfsvoorheffing zijn in het IPA 2007-2008 fors verhoogd, waarbij wel erop werd
toegezien dat een overuur niet goedkoper zou worden dan een normaal uur. Sinds 1 juni 2009 is het
aantal overuren waarvoor deze regeling geldt opgetrokken van 65 tot 130.
Bovendien werd de algemene maatregel die een vrijstelling van bedrijfsvoorheffing invoerde van 0,25%
van de brutolonen, d.i. 0,15% van de loonkosten sinds 1 oktober 2007, verlengd en uitgebreid. De
vrijstelling werd verhoogd tot 0,75 % vanaf 1 juni 2009 en zal verder worden verhoogd tot 1% vanaf 1
januari 2010, waarbij wordt voorzien in een alternatieve financiering voor een bedrag gelijk aan een
daling van de voorheffing van 0,15%, die niet ten laste van de ondernemingen komt en die de
koopkracht van de werknemers niet aantast.
Voorts moet ermee rekening worden gehouden dat de werkgeversbijdrage voor betaald educatief verlof
van 2007 tot 2008 was verhoogd van 0,04% tot 0,08%, wat heeft geleid tot een toename van de
productiekosten. Voor het vierde kwartaal van 2008 werd deze bijdrage weer herzien tot 0,04% en in
2009 bedraagt ze 0,06%. In het laatste kwartaal van 2009 daalt ze opnieuw tot 0,05%. Bovendien
neemt de regering zich voor de werkgeversbijdrage voor de arbeidsongevallen te verhogen met 0,02
percentpunt.
De gezamenlijke gegevens over de loonkosten houden geen rekening met de impact van de
loonsubsidies aan de ondernemingen van de privésector waarover werd onderhandeld in het kader van
de akkoorden tussen de sociale gesprekspartners en met de handicap, d.w.z. de loonkostenkloof
tussen België en de referentielanden die aan het einde van de jaren tachtig en aan het begin van de
jaren negentig is geslagen.
Een innovatiegedreven economie
De opkomst van een aantal nieuwe economieën en de integratie van deze economieën in de
wereldhandel zorgt voor een toename van de concurrentiedruk. In vergelijking met deze economieën
zijn onze productiefactoren duur. Als reactie hierop werd gezocht naar efficiëntieverbeteringen, onder
meer door kapitaal- en schaalverhoging. In de literatuur wordt gesproken over een efficiëntiegedreven
economie.
Zoals in vele andere ontwikkelde landen botst deze strategie echter tegen de grenzen van de
technologische mogelijkheden aan. Het wordt steeds moeilijker om verdere efficiëntieverbeteringen te
realiseren. Bovendien zijn een aantal opkomende economieën zelf de stap naar een
efficiëntiegedreven economie aan het zetten. Naast deze ontwikkelingen langs de aanbodzijde zetten
ook een aantal ontwikkelingen langs de vraagkant het huidige ontwikkelingsmodel onder druk. Zo
hebben de opkomende economieën tegenwoordig de meest dynamische afzetmarkten – een
belangrijke locatiefactor voor internationale ondernemingen.
De hierboven beschreven ontwikkelingen dwingen westerse economieën om de stap te zetten naar een
volgende ontwikkelingsfase: de stap van een efficiëntiegedreven economie naar een creatieve
economie. In een dergelijk model ligt de nadruk vooral op kwaliteit, innovatie en creativiteit. De
ontwikkeling van nieuwe, kennisintensieve sectoren is hierbij cruciaal. In ontwikkelde landen stijgt de
vraag naar klassieke producten/diensten immers nog maar traag. De ontwikkeling van nieuwe,