technisch verslag van het secretariaat over de maximale ...

48
CRB 2009-1500 DEF
Wat de vraagondersteuning betreft, voorziet een eerste belangrijk hoofdstuk in een aantal
overheidsinvesteringen op het vlak van transport, hoger onderwijs en duurzame ontwikkeling. Voorts
wordt de koopkracht van de burgers verhoogd door de ondersteuning van jobcreatie, de invoering van
diverse premies (forfaitaire premie voor bescheiden gezinnen, schrootpremie bij de vervanging van een
voertuig) en de verhoging en wijziging van de voorwaarden voor de toekenning van bepaalde
werkloosheidsuitkeringen (“contrat de transition professionelle” of overeenkomst voor
beroepsomschakeling en tijdelijke werkloosheid). De laatste groep van maatregelen, ten slotte, beoogt
de institutionele hervormingen. Deze zijn gericht op veranderingen in de organisatie van de
tewerkstellingsoverheidsdiensten, op de toegang tot opleidingen (in het bijzonder gericht op de
personen in moeilijkheden) en op wijzigingen in de regels inzake werkloosheidskeringen en het gebruik
van overeenkomsten van bepaalde duur.
In Nederland werd, zoals hierboven al werd aangestipt, een systeem van gesubsidieerde
deeltijdswerkloosheid ingevoerd om de loonkosten te verminderen wanneer het activiteitsvolume
aanzienlijk inkrimpt. De vraagondersteuning wordt voornamelijk gerealiseerd via maatregelen m.b.t.
overheidsinvesteringen en investeringen in de vervoerinfrastructuur en in ruimtelijke ontwikkeling. Wat
de hervormingen van de arbeidsmarkt betreft, bestaat een belangrijke maatregel in de oprichting van
“mobiliteitscentra”, die de actoren van beroepsinschakeling bijeenbrengen wanneer werknemers met
ontslag worden bedreigd. Ook werden maatregelen genomen om het opleidingsaanbod te verhogen en
de opleidingen fiscaal voordeliger te maken.
2.2 Structurele dynamiek van de werkgelegenheid
2.2.1 Uitdagingen op lange termijn
Gedurende vele jaren al staat de werkgelegenheid centraal in het Belgische en Europese economische
beleid: in de regeringsverklaring van de regering-Van Rompuy 23 staat dat de werkgelegenheidsgraad
moet worden opgetrokken tot het Europese gemiddelde en de Lissabonstrategie mikt op een
werkgelegenheidsgraad van de 70% tegen het jaar 2010 24 .
Dit komt doordat, in onze opvatting van de samenleving, werkgelegenheid en sociale samenhang nauw
met elkaar verbonden zijn. Toegang tot werk biedt immers in de eerste plaats de mogelijkheid zich te
wapenen tegen armoede. De gegevens die beschikbaar zijn via de EU-SILC-enquête (Statistics on
Income and Living Condition) wijzen er immers op dat het armoederisico 25 sterk verschilt naar gelang
van de arbeidsintensiteit van de huishoudens 26 . Van de gezinnen met kind(eren) bevond 74% zich in
2007 onder de armoedegrens indien geen enkele persoon werkte. Dit percentage daalt daarentegen
pijlsnel tot 4% wanneer alle volwassenen aan het werk zijn 27 . Door de werkgelegenheidsgraad, en dus
het aandeel van de gezinnen die over een loon beschikken (in 2007 beschikte nog 11% van de
gezinnen zonder kinderen over geen enkel loon!) te verhogen, kan bijgevolg de sociale samenhang
23 Deze verklaring werd op 30 december 2008 voor het parlement voorgelezen.
24 Zie op de portaalsite van de Europese Unie: http://europa.eu/scadplus/glossary/lisbon_strategy_nl.htm en op de website
van de Europese Commissie: http://ec.europa.eu/growthandjobs/faqs/background/index_fr.htm.
25 Als armoededrempel werd hier de Europese norm gehanteerd (60% van de inkomensmediaan).
26 De arbeidsintensiteit van de huishoudens is gelijk aan het aantal gewerkte maanden (van alle leden van het gezin van 16
tot en met 64 jaar) in verhouding tot het aantal maanden gedurende dewelke kan worden gewerkt. Deze cijfers nemen dus
enkel de gezinsinkomens in hun geheel in beschouwing, zodat ze geen gendereffecten aan het licht brengen
(loonverschillen tussen mannen en vrouwen).
27 Deze percentages bedragen resp. 32% en 2% in de gezinnen zonder kinderen.