technisch verslag van het secretariaat over de maximale ...

36
Grafiek 1-3 : Verwachte ontwikkeling van de inflatie volgens het Federaal Planbureau
3,0%
2,5%
2,0%
1,5%
1,0%
0,5%
0,0%
-0,5%
-1,0%
-1,5%
-2,0%
M1
M2
M3
M4
M5
M6
M7
M8
M9
M10
M11
M12
M1
M2
M3
M4
M5
M6
M7
M8
M9
M10
M11
M12
2009 2010
Bron : Federaal Planbureau
CRB 2009-1500 DEF
De Oeso verwachtte in juni nog dat onze inflatie min of meer zou overeenkomen met de inflatie bij onze
drie belangrijkste handelspartners en in de rest van de eurozone, met uitzondering van Nederland, dat
in 2009 nog een hogere inflatie zou hebben (1,4%). Deze verwachtingen zijn in de loop van 2009 naar
beneden herzien. We stellen ook vast dat onze buurlanden in het tweede kwartaal van 2009 nog een
positieve onderliggende inflatie hadden van 1,4% (één procentpunt lager dan in België). Voor diensten,
niet-energetische industriële goederen en bewerkte levensmiddelen was er nog een positieve inflatie
voor het gemiddelde van de referentielanden. De totale inflatie zal dan ook naar verwachting positief
blijven in deze landen, al waren er landen (zoals België) met licht negatieve cijfers voor de totale inflatie
gedurende enkele maanden.
De verklaring van deze lage inflatieverwachtingen ligt in de voorziene impact van dalende energie- en
grondstoffenprijzen met daarbij nog eens een verzwakkende vraag die producenten ertoe zal aanzetten
om hun marges te verkleinen.
1.3 Ontwikkeling van de publieke financiën in België
In 2000, toen het financieringssaldo van de overheden het evenwicht bereikte, hadden de Belgische
overheden in het Stabiliteitsprogramma besloten zich ten doel te stellen geleidelijk een structureel
overschot op te bouwen, teneinde de overheidsfinanciën voor te bereiden op de kosten die verbonden
zijn aan de vergrijzing. In werkelijkheid werd deze strategie altijd uitgesteld en werden de
begrotingsdoelstellingen niet bereikt of werden ze stelselmatig versoepeld. Aldus is het saldo exclusief
de rentelasten (primair saldo) sinds 1999 jaar na jaar afgebrokkeld; als de conjunctuureffecten van de
afgelopen tien jaar worden geëlimineerd, is het (structureel primair) saldo met bijna 5 punten
verslechterd (NBB, 2009). De resultaten van het jaar 2008 liggen in de lijn van deze langlopende
tendens.
Voor alle overheidsgeledingen samen bedroeg het financieringssaldo -1,2% van het bbp in 2008, terwijl
in het Stabiliteitsprogramma 2008-2011 een begrotingsevenwicht was aangekondigd. De
overheidsuitgaven en -ontvangsten lagen resp. boven (+0,9%) en beneden (-0,3%) het verwachte peil.
De rentelasten stemmen overeen met wat voorzien was in het Stabiliteitsprogramma, waardoor de
verslechterde begrotingsresultaten dus volledig op het conto te schrijven zijn van de ongunstige
ontwikkelingen in de primaire uitgaven en ontvangsten. Deze verslechtering zou zich dit jaar
voortzetten. De Hoge Raad voor Financiën (september 2009) gaat uit van een tekort van 5,9% van het
bbp. Vooral de toename van de primaire uitgaven (+3,7%) ligt aan de basis hiervan, versterkt door
dalende ontvangsten (-0,8%) en stijgende rentelasten (+0,2%).