JRK - juni 2008 in PDF - Sint-Jozef Ternat

Opstel van Joske
De jubilé
Het huwelijksbootje,
misschien een ietwat uit
de mode verkerend object,
maar het is en blijft nog
altijd iets moois. Zeker als
dat bootje al vijftig jaar
over de wateren dobbert,
soms bij windstil weer, soms
met wind in de zeilen, soms
met tegenwind, soms in verschrikkelijke
stormen. Het
komt er dan op aan enerzijds
te genieten van elkaar
op het spiegelvlakke water
en anderzijds samen die
wilde stormen te doorstaan.
Nonkel Gust en tante Germaine
hebben onlangs hun
vijftig jaren wettelijke
staat van huwelijksdienst
mogen vieren! Ik mocht niet
aan de eretafel zitten, maar
toch kort genoeg bij de
jubilarissen zodat er niets
uit mijn alziend oog kon ontsnappen…
Als je bij het jaar
2008 de klok 50 jaar terug
draait, komt men uit bij…
jawel! … het jaar van de
expo. De media heeft daar
al meer dan genoeg papier
aan verslonden, dus lijkt het
mij niet meer opportuun om
JrK daar ook halfvol mee te
schrijven. Omdat ik dat
gezegende jaar nog niet in
(laat staan uit) de buik van
ons ma was geraakt, moet ik
mijn relaas geven op basis
van “wat ik heb horen zeggen”.
Maar aangezien mijn
bronnen heel betrouwbaar
zijn, mag ik er van uitgaan
dat wat volgt ook waar
gebeurd is.
De eerste ontmoeting
(van de expo was in de
verste verte nog geen sprake
op dat moment) moet
zich afgespeeld hebben
ergens te midden van de
Pajotse velden. Nonkel Gust
moest als jonge knaap de
koeien melken en tante Germaine
moest als knap jong
meisje helpen bij het binnenhalen
van het hooi. U
merkt het al, beste lezer,
het verhaal speelt zich niet
af in een of andere verre
stad maar op de ‘simpele
boerenbuiten waar de
opvoeding nog met de harde
hand gebeurde’. Nonkel had
de leeftijd van 15 jaar en
tante was net één jaartje
ouder… Inderdaad ze waren
er vroeg bij, zoals u merkt.
Maar jong geleerd, is dat
niet oud gedaan?
Het contact tussen
de twee moet zich op dat
moment beperkt hebben tot
oog-oog-contact, niet meer
niet minder… maar als ik
nonkel mag geloven, was er
JRK juni ‘08 - 30
toch al een klein vonkje dat
oversprong: liefde op het
eerste gezicht zou je kunnen
zeggen. Aangezien koeien
2 keer per dag moeten
gemolken worden en het
stro meerdere dagen moet
drogen, vergrootte de kans
op weerzien exponentieel en
de kans dat het vonkje uiteindelijk
een vuurbal werd,
was een zekerheid…
Nonkel was als boerenzoon
een flink uit de
kluiten gewassen jongen en
schrikte er niet voor terug
om voor dag en douw reeds
uit de veren te springen
om… de koeien te melken…
want naast de wei van de
koeien… lag er hooi te
drogen… en in dat hooi
moest iemand komen werken…
en die iemand… was
tante Germaine… Kortom:
de koeien werden alsmaar
vroeger gemolken en het
duurde alsmaar langer om
het hooi te drogen in de
zon. Tot… bompa (+) en
bomma (+) er achter kwamen
dat hun klein Gustje