JRK - juni 2008 in PDF - Sint-Jozef Ternat

lijkbaar bij zijn thuiskomst
van de wei telkens
volledig gedesoriënteerd
was in tijd en ruimte! “Verdoemme
(nvJ: excuseer
voor de lelijke woorden,
maar ik probeer de geschiedenis
zo waarheidsgetrouw
weer te geven…) wou zittje
goaë zoeë lank? Goaë melkt
dè koeien zeker leig? Of
zittje goaë de pisbloemen in
de woaë te tellen maskien?
Ie moeije zijn! Op de boerderoaë!
Ie moe ’t er
gewerkt wer’n.
Blijkbaar moet
bomma haar zoon beter
gekend hebben dan bompa
dat deed en had zij door
dat zoonlief in puberaal
hormonaal onevenwicht was.
Ze trok nonkel Gust aan zijn
oren, schudde eens met
alles wat daar aan vast hing,
met de melding: “E’jet nie
g’hoeërd joengen wat a
vader zeit! Zittje maskien
mé ne pjeirendestel in a
oeër? Kom allie da’k er em
ooët trek, tein zije wel lestern.
Mou ik weet wel wou
da goaë altoaëd zitj! Paast
nie dat mèn oeëgen op mè
gat ston hé manneken! Goaë
zitj achter de maskes! En ik
weet wie zèn oeë dat er moe
gekieërd wern. Ge zitj verdomme
’t oeë van doaë van
Sizzendorrekes te kieërn in
plosj van ons koeien te melken.
Ge kin’tj verdoemme
nog allieën nog nie pissen en
ge zit’j al achter de maskes!
Mokt da ge binnen zetj en
gotj de verkes mest’n.
Inderdaad, er zat
een vlieg (en een dikke) op!
Volgens mijn bescheiden
mening moeten nonkel Gust
en tante Germaine toen
door een hel gegaan zijn.
Hoe gaat dat verhaal ook
weer van die koningskinderen
en het water dat veel te
diep is? Stel u voor: geen
GSM, geen MSN, geen
internet, geen telefoon,
geen … niks niemendallen!
Het enige wat hen kon binden
was dat vonkje (ondertussen
al uitgegroeid tot
vonk) dat oversprong van de
ene naar de andere en
omgekeerd. Misschien was
dat wel hun geluk.
Dagen gingen voorbij,
weken verstreken. De
koeien moesten gemolken
worden, maar niet langer
meer door nonkel Gust. Het
was bompa die voortaan de
uiers in de handen hield! En
het hooi… er was geen hooi
meer dat nog moest
gedroogd worden. Toch
hadden zij nog de mogelijkheid
om elkaar te ontmoeten!
Neen, niet in snackbars,
ook niet in fuifzalen,
ook niet in bioscopen, maar…
tijdens de hoogmis! Jawel!
Nonkel en tante konden
elkaar enkel ontmoeten tijdens
de hoogmis! Volgens
JRK juni ‘08 - 31
mij hebben zij van de
zedenpreken van de onderpastoor
niet veel opgestoken
want de blijde boodschap
verkondigden zij in
elkaars ogen. Maar kom, de
liefde is toch een christelijke
deugd nietwaar, dus het
mag!
Nonkel en tante
bleven elkaar (graag) zien.
En wat ook de bomma en
bompa ondernamen, het had
een averechts effect.
Jaren hebben zij elkaar in
het geheim ontmoet. En als
ik nonkel mag geloven, dan
was dat niet enkel tijdens
de hoogmis, maar ook tijdens
de jaarlijkse Vlaamse
kermis van de boerenbond.
Ik heb mij zelfs laten wijsmaken
dat Miene Van
Wazze (het grootste roddelwijf
van uren in het
rond) bij bomma en bompa
gaan verraden is dat nonkel
en tante eens naast elkaar
hebben gefietst, hand in
hand dan nog wel! De roddeltante
ging zelfs zo ver
dat zij beweerde dat nonkel
en tante een verlaten veldwegeltje
zijn ingeslagen! En
het heeft zeker een uur
geduurd eer zij terug uit
dat wegeltje zijn gekomen!
Ik ben fier op nonkel
en tante, niet omwille
van de koeien die zij moesten
melken, ook niet omwille
van het hooi dat moest wor-