JRK - juni 2008 in PDF - Sint-Jozef Ternat

More documents

Recommendations

Info

trimester op school de theoretische lessen zullen kunnen volgen én het examen voor het theoriedeel zullen kunnen afleggen. En dit allemaal gratis. Maar eerst RUST, VAKANTIE voor iedereen op één of andere manier verbonden met het Sint-Jozefsinstituut. Bedankt voor jullie inzet, want ‘school’ maken we samen! Een 130-tal laatstejaars vieren hun afscheid van onze school. Een afscheid dat een begin betekent van een nieuwe wending in hun leven, een leven met nog meer vrijheid en verantwoordelijkheid, een leven met nog meer kansen… En ook een zestal collega’s kunnen na een verdienstelijk aantal jaren inzet voor leerlingen en collega’s op een welverdiende pensioensrust. We wensen hen allemaal het allerbeste! Yannick Noppe Directeur Sint-Jozefsinstituut Jrdactioneel “Quousque tandem abutere patientiā nostrā Catilina!” Hoeveel leerlingen die over een paar maanden zullen uitzwermen over de aula’s van Vlaanderens universiteiten en hogescholen kennen deze pathetische uitroep van Cicero niet uit het hoofd? Het zou echter best kunnen zijn dat die regel vrij snel uit het collectief geheugen verdwijnt en dat heeft dan niet alleen te maken met het zogenaamde stoffige imago van het vak Latijn, maar ook met het talent van een “angry young man” die reeds meer dan tweeduizend jaar geleden in zijn verzen de tijdsgeest van dit derde millennium wist te vatten. Zijn naam? Catullus; hij was een kleine dertig jaar jonger dan de eerder vermelde Cicero. En waarom zou de dichter Catullus, van wie de redenaar en staatsman Cicero geen hoge dunk had, deze laatste naar de kroon steken? Wel, om te beginnen spreekt hij tot de verbeelding van menig jeugdig geweld met zijn poëtische kroniek van zijn passionele liefde voor de bevallige Lesbia. Welke jongeling voelt het hart niet sneller kloppen, wanneer Catullus schrijft: JRK juni ‘08 - 6 “Vivamus, mea Lesbia, atque amemus, rumoresque senum severiorum omnes unius aestimemus assis!” “Leven is liefhebben, Lesbia, en geen cent geven om praatjes van oude heren.” (vert. Paul Claes) Of wie voelt niet zelf de adem stokken in de keel, het merg branden in de botten wanneer men terugdenkt aan dat ene moment dat men de aanbedene zich ziet vermeien in het gezelschap van een mogelijke rivaal. Met een akelig precies inlevingsvermogen legt Catullus dat ogenblik vast op papier: “lingua sed torpet, tenuis sub artus flamma demanat, sonitu suopte tintinnant aures, gemina teguntur lumina nocte.” “maar mijn tong is verlamd, tot diep in mijn ledematen
stroomt een zachte gloed, mijn oren suizen door hun eigen geruis, het ziet zwart voor beide ogen.” (vrije vertaling) Lang voordat het vak “creative writing” aan Amerikaanse universiteiten werd gedoceerd, past Catullus daarvan één van de belangrijke principes toe: het zintuiglijk schrijven: verlies je niet in algemeenheden, wollig taalgebruik of clichés, neen, hanteer de pen als een camera of een cassetterecorder of – zoals in de pas aangehaalde strofe – als een stethoscoop waarmee je elke reutel in je lichaam kan registreren. Zelden zijn woordkunstenaars erin geslaagd de symptomen van verliefdheid zo plastisch weer te geven als Catullus. Wie echter meent dat zijn verzen bol staan van onschuldige sentimentaliteit, slaat flink de bal mis. Lesbia, het voorwerp van Catullus’ passie, was een “femme fatale” uit de Romeinse “beau monde”. Dat deze dame minnaars verslond met het tempo waarmee anderen “Pringles chips” naar binnen werken, dat ze naar ’t schijnt niet beschroomd was om het bed met haar broer te delen en zelfs gif in de wijnbeker van haar respectabele echtgenoot te mengen, dat alles verleent haar en ook de verzen waarin Catullus haar bezingt (maar ook hekelt) een aura van zwarte romantiek die niet anders dan een onweerstaanbare aantrekkingskracht moet uitoefenen op fans van Jotie T’ Hooft, Nick Cave, Joy Division of Amy Winehouse. Lesbia zou als protagonist in een “Film Noir” niet fout gecast zijn. Maar met alles wat we tot nu toe over hem geschreven hebben lijkt Catullus zelf slechts een jonge snaak te zijn die maar niet volwassen wil worden. Zoals dat bij een puber het geval is, lijkt hij de speelbal te zijn van zijn wisselende emoties: nu eens scheert hij de hoge toppen van de extatische liefde (“Da mi basia mille”, vrij vertaald: “Kus me duizendmaal”), dan weer plooit hij terug op zichzelf in dalen van donkere depressies, bijvoorbeeld wanneer zijn enige echte vriend hem bedriegt met Lesbia: “omnia est ingrata!”, vrij: “alles is tegen mij!” Maar Catullus afschilderen als de onstuimige puber JRK juni ‘08 - 7 doet afbreuk aan het talent van deze geraffineerde dichter. Dat wordt maar al te duidelijk wanneer men beseft dat precies dat éne gedicht over de symptomen van de passionele liefde, waaruit hierboven een strofe werd geciteerd, in feite een bewerking is van een gedicht van Sappho, die afkomstig was van het eiland Lesbos (!). Wat zich dus aanvankelijk liet lezen als de onschuldige weergave van een spontane verliefdheid is in feite een bewuste poging om betere poëzie te schrijven dan die van de beroemde dichteres Sappho! Catullus als “Latin lover”? Het lijkt dus je reinste flauwekul te zijn! Kijk maar naar de laatste strofe van hetzelfde verliefdheidsgedicht: “Otium, Catulle, tibi molestum est: otio exsultas nimiumque gestis: otium et reges prius et beatas perdidit urbes.” “Niets om handen hebben, Catullus, is zwaar voor jou. Door niets om handen te hebben ben je overmoedig en te uitgelaten. Tijd om niets te doen heeft vroeger koningen en welvarende steden te gronde gericht.” (werkvertaling) Na met veel oog voor plastische details de fysieke tekenen van de verliefdheid te hebben beschreven komt deze conclusie als een anticlimax op de lezer over: geen bevlogen woord meer over de passionele liefde; in plaats daarvan is er zelfreflectie en de nuchtere vaststelling dat ledigheid Catullus de gelegenheid biedt om te zwelgen in zijn emoties. Het minste wat je daarvan als lezer kan zeggen is dat onze dichter nu van op een afstand naar zichzelf kijkt en de oorzaak van zijn liefdeseuforie bagatelliseert (“ik had niets anders om mij af te leiden.”). Maar dan volgt er een verrassende wending: Catullus voegt eraan toe dat datzelfde nietsdoen waardoor hij de tijd heeft om zich te verliezen in zijn uitgelatenheid, ook tot de ondergang van vorsten en steden heeft geleid. Van overdrijving gesproken! Men kan zich afvragen of Catullus’ uitweiding over het “verwoestende effect” van het niets om handen hebben wel serieus bedoeld is; waardoor de lezer zich kan afvragen
Page 1: “Jeugd Rond Kruikenburg” versch
Page 4 and 5: de manier werd aangebracht. Het mus
Page 8 and 9: of daarmee de bagatellisering van z
Page 10 and 11: moesten wachten. Voor ons geen enke
Page 12 and 13: met m’n portfolio doe om mijn Eng
Page 14 and 15: toch wat stroef. Maar ik denk toch
Page 16 and 17: A Midsummer Night’s Dream by the
Page 18 and 19: Kreco informeert 1) 100 handtekenin
Page 20 and 21: Lessenmarathon Dat eerste indrukken
Page 22 and 23: “Niet iedereen heeft het geluk in
Page 24 and 25: gezien jij van Pamel bent kun je di
Page 26 and 27: om al diegenen die ooit hun steentj
Page 28 and 29: De derdes haalden een frisse neus a
Page 30 and 31: Opstel van Joske De jubilé Het huw
Page 32 and 33: den gedroogd, maar omwille van het
Page 34 and 35: Ik probeerde je poëzie uit te legg
Page 36: SCHOLENGEMEENSCHAP DILBEEK-TERNAT T

JRK - juni 2008 in PDF - Sint-Jozef Ternat

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?