Lustrumnummer Pelgrimsparade - Santiago

Vlak voor El Burgo was een monumentale picknickplek compleet met Santiago-
kruis. Bij de kerk zat een groep vrouwen met kinderen, ertegenover een groep
mannen in de schaduw van een huis.
De weg naar de refugio gevraagd. Omstandig werd het mij uitgelegd. Ik kon het goed
begrijpen. De mensen klaagden over de warmte. De refugio was dicht en een briefje
verwees naar een huis op het pleintje vlakbij. Daar aangebeld maar geen gehoor.
Tegen het gemeentehuis, midden op het plein, stond een groepje mannen en zij
riepen dat ik de deur ernaast moest proberen. Deze grote dubbele deur was dicht.
Na mijn gerammel deed een vrouw open. Zij zag onmiddellijk dat ik voor de refugio
kwam en ging mee om open te doen. Zij vroeg of ik boodschappen moest doen om
eten klaar te maken. Buiten riep ze één van de mannen bij het gemeentehuis aan om
mij naar het winkeltje naast de kerk te brengen. De sleutel stak in de deur. Mijn
begeleider deed de deur open en ging achter de toonbank staan. Ik was een beetje
verbaasd en wist niet direct iets te kiezen in de zeer onoverzichtelijk volgepakte
winkel.
Water gekocht en een pak rijst. Wat spul erbij om een eenvoudig éénpansgerecht te
maken. De man raadde me van alles aan wat ook lekker erbij was, zodat ik uiteindelijk
meer dan genoeg had. Afgerekend en daarna had hij nog een verhaal tegen een
vrouw die uit een huis aan de overkant kwam en de winkelierster bleek te zijn.
Terug in de refugio mezelf gewassen, wat kleren in een sopje gedaan en die buiten
aan een lijntje in de zon en de wind opgehangen en daarna eten gekookt.
In de refugio is het aangenaam koel. De dikke lemen wanden en de dubbele ramen
houden de hitte goed tegen. Ik ben hier alleen.
Vandaag acht kudden schapen gezien. De herder zat meestal ergens onder een
struik en liet de schapen op de braak liggende akker over aan de zorg van zijn hond.
Fragment uit dagboek van etappe Terradillos de Templarios naar El Burgo Ranero
op 28 april 1994.
Wolter van der Zweerde