Lustrumnummer Pelgrimsparade - Santiago

We (Jacques Buissink en ik) liepen over een recht pad, zonder iets tegen te ko-
men, behalve een uitgestorven gehucht met veel lemen huizen en boerderijen:
Bercianos del Real Camino.
Om de tijd te doden, deden we een zelf bedacht geheugenspel. Het leek veel op:
"Mijn tante ging op reis en neemt een koffertje mee met ..."
Eerste ronde - Aat: De eerste dag liepen we van Figeac naar Bédier en ik herinner
me van die dag de kaarten die ik 's morgens aan George en de kinderen schreef, om
me nogmaals los te maken; want, o, wat vond ik dat moeilijk!
Jacques: De tweede dag liepen we van Bédier naar Gréalou en ik herinner me van
die dag de kou 's morgens in de gîte. En we moesten ons nog wel buiten wassen!
Aat: De derde dag liepen we van Gréalou naar Cajarc. Ik herinner me van die dag de
lelietjes van dalen die ik bij de VVV kreeg.
Jacques: ..
Enz., enz., tot Sahagun, 56ste dag
Tweede ronde - Jacques begint nu.
Jacques: De eerste dag liepen we naar Bédier. Jij herinnert je de kaarten die je
schreef. Ik herinner me de mannen die in het café aan het kaarten waren.
Aat: De volgende dag liepen we van Bédier naar Gréalou. Jij herinnert je de kou in
de gîte. Ik herinner me de linzen die we in de gîte aten.
Jacques: Toen liepen we naar Cajarc.
Jij herinnert je de lelietjes van dalen en ik herinner me, dat we in het café een borrel
namen om warm te worden.
Enz., enz., tot in Sahagun.
Zo hebben we drie rondes gespeeld. We herhaalden steeds wat we in de vorige
rondes gezegd hadden. Het was een prachtig spel. We haalden veel herinneringen
op en het was heel verrassend te zien hoe verschillend onze herinneringen waren.
Spelenderwijs fristen we ons geheugen op en voor we het wisten waren we in El
Burgo Ranero. En we hadden de grootste helfi van de dag er al op zitten.
Sahagun - Mansila de las Mulas (37 km) - 11 juni 1990
Aat Paauw-Wlms Floet