Ingenieus januari 2011 - Tauw

COLUMN
gRaaL
Een wel heel rigide definitie van duurzaamheid:
niets doen. Volgens die definitie is bijvoorbeeld
duurzaam bouwen een contradictio in terminis.
Op de keper beschouwd is echte duurzaamheid inderdaad
niets doen. alleen ademhalen en drinken en eten
wat de omringende natuur je biedt.
maar ja, zeker in de westerse wereld staan we steeds
verder van de natuur af. Bovendien, niets doen is des
duivels oorkussen. Dat is stevig ingeprent, dus de mens
onderneemt, gebruikt energie en grondstoffen, pleegt
roofbouw op onze aarde en verstijft telkens van schrik
bij elke waarschuwing dat die rijkdom eindig is. gaat
de vermanende vinger omhoog, dan wordt de roep om
duurzaamheid weer sterker, als was het de zoektocht
naar de heilige graal.
gij zult de economie laten groeien, zo luidde tot begin
jaren ’70 van de vorige eeuw het gebod. totdat de Club
van Rome in 1972 met het rapport ‘De grenzen aan de
groei’ op de proppen kwam. met een heus voorproefje
zetten de oliesjeiks in 1973 het rapport kracht bij. toen-
malig premier Den uyl voorspelde dat de wereld nooit
meer hetzelfde zou worden. Hij kreeg gelijk.
Bijna 40 jaar en wat crises en klimaatconferenties verder
hebben we de graal nog steeds niet gevonden. afgezien
van de onhaalbare optie van het nietsdoen, een
sluitend begrip van wat duurzaamheid is of zou moeten
zijn, bestaat niet. zoveel mensen, zoveel interpretaties.
zeker, de (westerse) mens is in 40 jaar wel wat wijzer
geworden: recycling begint al achter de voordeur,
auto’s rijden zuiniger, apparaten en gebouwen krijgen
een energielabel, de techniek voor het opwekken van
‘milieuzuinige’ energie verbetert. maar een echte visie
ontbreekt op wat duurzaamheid is als universeel draagvlak
voor alles in onze samenleving. Soms lijkt duurzaamheid
zelfs verder weg dan ooit. Want we vliegen
ons nog steeds te pletter dankzij gratis airmiles. Beleid is
weer helemaal gericht op ongebreidelde groei van onze
economie, koste wat het kost. Kortzichtigheid nekt
ons. Dat het duurzamer kan, geloven we. nu komt het
doen!
jan bol
jOuRnaLISt
gROOtSCHaLIge
WateRKRaCHt
Tauw, waterschap Velt en Vecht,
en de Stichting Toegepast
Onderzoek Waterbeheer (STOWA)
hebben een haalbaarheidsstudie
uitgevoerd naar de mogelijkheden
van het VIVACe waterkrachtsysteem
om duurzame energie
op te wekken in langzaam
stromende wateren. De resultaten
zijn veelbelovend. Het
systeem kan al energie opwekken
bij lage stroomsnelheden vanaf
1,0 meter per seconde.
Dat maakt Vivace bijzonder
interessant voor deltagebieden
als Nederland. een casestudie bij
stuw ‘De Haandrik’ in de Vecht
toont aan dat het waterkrachtsysteem
gemiddeld 290.000 kWh
per jaar oplevert. Dat is vergelijkbaar
met het energieverbruik van
83 huishoudens. Maar VIVACe
heeft nog meer potentie. De
studie laat zien dat ook grootschalige
waterkracht mogelijk
is. In getijdestroomgebieden kan
VIVACe maar liefst 1,4 miljoen
huishoudens van energie voorzien.
De provincie Overijssel
heeft het onderzoek financieel
ondersteund.
VIVACe is een Amerikaans
systeem dat energie produceert
door gebruik te maken van wervelingen
van water rond een aantal
cilinders. In Nederland kan dit
visvriendelijke systeem worden
toegepast bij stuwen, in rivieren
en getijdestroomgebieden. Om
VIVACe optimaal af te stemmen
op de Nederlandse situatie wil
Tauw een proef starten met een
prototype.
rada sukkar,
+31 57 06 99 15 1 / RaDa.SuKKaR@tauW.nL
eneRgIe uIt
WegDeK
Tauw en de Universiteit Twente
gaan samen met de provincie
Overijssel een zeer innovatieve
proef uitvoeren om duurzame
energie op te wekken op de N34.
Het gaat om het traject Witte
paal – Hardenberg – grens met
Drenthe. Dit project ‘Trillingen,
bruisende bron van energie’
heeft een geldprijs ontvangen uit
het innovatieprogramma Mooi
Nederland 2010.
Voor deze proef wordt onder
het wegdek piëzo-elektrisch
materiaal aangebracht dat trillingen
kan omzetten in energie.
Naden in de weg of voegovergangen
leveren trillingen op als
er overheen gereden wordt. Het
piëzo-elektrisch materiaal vangt
de trillingen op en zet deze om in
energie voor bijvoorbeeld lichtmasten
of verkeersinformatieborden.
piëzo-elektrisch materiaal is
onderhoudsarm en niet afhankelijk
van weersinvloeden.
De proef maakt deel uit van de
plannen van de provincie
Overijssel om de komende jaren
de bereikbaarheid en de verkeersveiligheid
van de N34 aan te
pakken. Het traject Witte paal –
Hardenberg – grens met Drenthe
wordt verbreed, krijgt ongelijkvloerse
kruisingen en de snelheid
gaat naar 100 km/h.
simon bos,
+31 57 06 99 41 5 / SImOn.BOS@tauW.nL
VeRnIeuWen
18 OPPeRVLaKtegemaLen
Tauw heeft van waterschap Noorderzijlvest
opdracht gekregen om
18 oppervlaktewatergemalen te
vernieuwen of te renoveren. Het
betreft een pakket aan diensten
om het waterschap compleet
te ontzorgen, in samenspel met
allerlei technische en omgevingsaspecten.
De mechanische en elektrotechnische
installaties zijn verouderd
en de gemalen voldoen arbotechnisch
gezien niet aan de huidige
normen. Dit was voor het waterschap
aanleiding om een cluster
gemalen integraal op te pakken.
Tien kleine gemalen worden
compleet vernieuwd, acht andere
gemalen civieltechnisch gerenoveerd.
De renovatie bestaat
uit het vernieuwen van de mechanische
en elektrotechnische
installaties.
Het werk beslaat het gehele
traject van het vaststellen van
de voorontwerpen tot en met de
uitvoering. De uitdaging is om
binnen de gestelde termijn een
groot aantal gemalen gelijktijdig
te renoveren of te vernieuwen.
roberT beenen,
+31 59 23 91 33 1 / ROBeRt.Beenen@tauW.nL
BeSte IntegRaaL
WeRKeR
rené Takens van Tauw is tijdens
het SIKB-congres uitgeroepen tot
Beste Integraal Werker 2010 op
het gebied van bodembeheer, bodembescherming
en archeologie.
Het SIKB reikt jaarlijks de trofee
uit om het streven naar goed bodembeheer
en goede archeologie
bij marktpartijen, overheden en
instituten te bevorderen. Bij de
drie genomineerden zaten twee
consultants van Tauw.
rené Takens is ondermeer tot
winnaar uitgeroepen vanwege
zijn verdienstelijke bijdrage aan
een complex project op een industriële
locatie in Hengelo. Tijdens
dat project is de oorspronkelijke
doelstelling, de sanering van de
verontreiniging, feitelijk ondergeschikt
geworden aan de gebiedsontwikkeling.
Volgens de jury heeft het project
de meeste elementen van integraal
werken in zich en zijn de
verschillende inhoudelijke
aspecten - bodemsanering,
bodembeheer, archeologie en
gebiedsontwikkeling - op de
goede manier met elkaar verweven.
Ook was de jury enthousiast over
het grote aantal stakeholders
dat tijdens de voorbereiding en
uitvoering van het project op de
juiste wijze is betrokken en dat
door integraal werken is
‘samengesmeed’.
rené Takens,
+31 57 06 99 44 3 / Rene.taKenS@tauW.nL
20 tauW CORPORate magazIne januaRI 2011 / nummeR 1
21
NIeUWS