2 Samuël

17. Toen maakten zich de oudsten
van zijn huis Dat is, zijn voornaamste
officieren of hovelingen, die in het volgende
zijn knechten genoemd worden. op tot
hem, om hem te doen opstaan van
de aarde; maar hij wilde niet, en at
geen brood met hen. Zie boven, 2 Sam.
3:35, en elders dikwijls.
18. En het geschiedde op den
zevenden dag, dat het kind stierf; en
Davids knechten vreesden hem aan
te zeggen, dat het kind dood was,
want zij zeiden: Ziet, als het kind nog
levend was, spraken wij tot hem,
maar hij hoorde naar onze stem niet,
hoe zullen wij dan tot hem zeggen:
Het kind is dood? Want het mocht
kwaad doen. Dat is, dit mocht hem nog
meer kwellen en bedroeven dan tevoren.
19. Maar David zag, dat zijn knechten
mompelden; Binnensmonds en zachtjes,
stillekens met elkander spraken, opdat het
David niet mocht horen. zo merkte David,
dat het kind dood was. Dies zeide
David tot zijn knechten: Is het kind
dood? En zij zeiden: Het is dood.
20. Toen stond David op van de
aarde, en wies en zalfde zich, Zie Ruth
3:3. en veranderde zijn kleding, en
ging in het huis des HEEREN, Versta,
de tent, die David voor de ark had doen
maken. Zie boven, 2 Sam. 6:17. en bad
aan; daarna kwam hij in zijn huis, en
eiste brood; en zij zetten hem brood
voor, Gelijk boven, 2 Sam. 12:17, en in 2
Sam. 12:22. en hij at.
21. Zo zeiden zijn knechten tot hem:
Wat is dit voor een ding, dat gij
gedaan hebt? Om des levenden
kinds wil hebt gij gevast en
geweend; maar nadat het kind
gestorven is, zijt gij opgestaan en
hebt brood gegeten.
22. En hij zeide: Te weten, bij mijzelven,
dat is, ik dacht. Als het kind nog leefde,
heb ik gevast en geweend; want ik
zeide: Te weten, bij mijzelven, dat is, ik
dacht. Wie weet, de HEERE zou mij
mogen genadig zijn, dat het kind
levend bleve.
23. Maar nu is het dood, waarom zou
ik nu vasten? Zal ik hem nog kunnen
wederhalen? Te weten, in het leven. Ik
zal wel tot hem gaan, Te weten, tot het
kind, naar het lichaam in het graf, naar de ziel
in den hemel. maar hij zal tot mij niet
wederkomen. In dit leven.
24. Daarna troostte David zijn
huisvrouw Bathseba, en ging tot
haar in, en lag bij haar; en zij baarde
een zoon, wiens naam zij noemde
Salomo; Hebreeuws, Schelomoh. Dezen
naam heeft David hem gegeven naar Gods
bevel. Zie 1 Kron. 22:9. en de HEERE had
hem lief.
25. En zond heen Te weten, de HEERE.
Anders, hij David zond hem onder de hand
van den profeet Nathan dat is, om van
Nathan geleerd en geregeerd te worden in des
Heeren vreze, die zijn naam noemde Jedid-
Jah. door de hand van den profeet
Nathan, Dat is, door den dienst. en
noemde zijn naam Jedid-Jah, om des
HEEREN wil. Dat is, omdat de Heere hem
liefhad, gelijk 2 Sam. 12:24 gezegd is, en
omdat hij een voorbeeld zou zijn van den
Heere Christus, die de welbeminde Zoon
Gods, de stichter van Gods huis en de rechte
koning des vredes is. Zie boven 2 Sam. 7:13,
enz. 1 Kron. 22:9,10; Ps. 45; Hooglied
doorgaans; Jes. 9:5, enz.; Matth. 3:17; Luk.
1:32,33; Hebr. 3:6.
26. Joab nu krijgde Hier wordt nu vervolgd
de historie, die begonnen is boven, 2 Sam. 11.
tegen Rabba der kinderen Ammons;
en hij nam de koninklijke stad in.
Hebreeuws, de stad des koninkrijks.
Waardoor men verstaan kan dat deel der
stad, waar het koninklijke hof in was, dat aan
het water gelegen of met wateren omsingeld
mag geweest zijn. Zie 2 Sam. 12:27.
27. Toen zond Joab boden tot David,
en zeide: Dat is, liet hem zeggen. Ik heb