2 Samuël

oordeelde strafbaar te zijn. Zie 1 Kon. 2:9.
Waarom hebt gij alzo gedaan?
11. Voorts zeide David tot Abisai en
tot al zijn knechten: Ziet, mijn zoon,
die van mijn lijf is voortgekomen,
zoekt mijn ziel; Dat is, staat naar mijn
leven. Zie boven, 2 Sam. 4:8. hoeveel te
meer dan nu deze zoon van Jemini?
Dat is, deze Benjaminiet, gelijk Richt. 19:16,
Simeï was van Sauls geslacht, boven, 2 Sam.
16:5, en Saul was uit den stam Benjamin. Zie
boven, 2 Sam. 3:19, en onder, 2 Sam. 19:16.
Laat hem geworden, dat hij vloeke,
want de HEERE heeft het hem
gezegd. Zie op 2 Sam. 16:10.
12. Misschien zal de HEERE mijn
ellende aanzien; Anders, mijn oog; dat is,
mijn tranen. en de HEERE zal mij goed
vergelden voor zijn vloek, Dat is,
waarmede Simeï mij op dezen dag vloekt; of,
God zal mij misschien, zelfs ook op dezen dag,
wat goeds bescheren voor dezen vloek. te
dezen dage.
13. Alzo ging David met zijn lieden op
den weg; en Simei ging al voort
Hebreeuws, ging gaande. langs de zijde
des bergs tegen hem over, David. en
vloekte, en wierp met stenen van
tegenover hem, Of, tegen hem aan. en
stoof met stof. Dat is, hij verwekte stof en
schopte, of wierp het op David en zijn volk; of
hij wierp met aarden kluiten, zodat David en
de zijnen van derzelver stof bestoven werden.
14. En de koning kwam in, en al het
volk, dat met hem was, moede
zijnde; en hij verkwikte zich aldaar.
15. Absalom nu en al het volk, de
mannen van Israel, kwamen te
Jeruzalem, en Achitofel met hem.
Absalom.
16. En het geschiedde, als Husai, de
Archiet, Davids vriend, tot Absalom
kwam, dat Husai tot Absalom zeide:
De koning leve, Dat is: Ik wens den koning
geluk en heil met een lang leven. de koning
leve!
17. Maar Absalom zeide tot Husai: Is
dit uw weldadigheid aan uw vriend?
Waarom zijt gij niet met uw vriend
getogen?
18. En Husai zeide tot Absalom:
Neen, maar welken de HEERE
verkiest, en al dit volk, en alle
mannen van Israel, diens zal ik zijn,
en bij hem zal ik blijven.
19. En ten andere, wien zou ik
dienen? Zou het niet zijn voor het
aangezicht zijns zoons? Davids. Gelijk
als ik voor het aangezicht uws vaders
gediend heb, alzo zal ik voor uw
aangezicht zijn.
20. Toen zeide Absalom tot Achitofel:
Geeft onder ulieden raad, wat zullen
wij doen?
21. En Achitofel zeide tot Absalom:
Ga in tot de bijwijven uws vaders, Dat
is, beslaap haar. Zie Gen. 6:4. die hij
gelaten heeft om het huis te
bewaren; zo zal gans Israel horen,
Dat is, dat horende, zullen zij verstaan en
merken dat gij met ernst tegen uw vader gaat,
en naar hem niet vraagt, zulks dat zij niet
hebben te vrezen, dat gij u met uw vader
mocht verzoenen, en zij alsdan in perijkel van
straf blijven. dat gij bij uw vader
stinkende zijt geworden, Zie Gen.
34:30. en de handen van allen, die
met u zijn, zullen gesterkt worden.
Dat is, zij zullen moed en courage nemen, om
met u tegen uw vader dapperlijk en zonder
schromen aan te gaan. Gelijk daarentegen,
het slap worden der handen betekent moed
en courage te verliezen. Zie boven, 2 Sam.
4:1.
22. Zo spanden zij Absalom een tent
op het dak; Zie Deut. 22:8, en boven, 2
Sam. 11:2. en Absalom ging in tot de
bijwijven zijns vaders, voor de ogen
van het ganse Israel.
23. En in die dagen was Achitofels
raad, dien hij raadde, als of men Dat
is, zo veel en hoog geacht, alsof de raad van
God zelven kwam. Zulks dat David wel reden