Inhoudsopgave

Inleiding
Vader
Hou heel veel van mijn kinderen, niet van anorexia.
Moeder
Ze heeft haar eigen plaats binnen het gezin net als de anderen. De anorexia
heeft een heel dominante rol, die heel veel bepaalt en een stempel drukt op
de onderlinge relaties. Regelmatig is zij met anorexia verbonden.
Zus (26)
Als gezin is het moeilijk om de anorexia patiënt te blijven zien als familielid.
Doordat velen proberen oplossingen te vinden en daardoor de persoon achter
de anorexia uit het oog verliezen. Mijn mening is dat je de patiënt moet blijven
zien als familielid en de zorg moet overlaten aan derden.
Broertje (20)
Ze heeft altijd de neiging om iedere positieve benadering zo te draaien dat
het toch een negatieve uitwerking op haar heeft. Dat zorgt voor spanningen
en daar komen ruzies van. Daarom denk ik dat wij als familie niet de zorg
moeten nemen, maar dat ze de zorg ergens anders moet zoeken. Ze kan niet
eeuwig op de familie bouwen. De ideeën raken op.
Deze korte citaten geven een impressie van een gezin met een dochter met
anorexia nervosa. Dit gezin heeft een duidelijk onderscheid gemaakt tussen de
anorexia en het individu, maar laat tegelijkertijd zien dat het erg moeilijk is om
deze twee gescheiden te zien.
Het gezin staat machteloos, kijkt toe, hoe een van de kinderen zich uithongert.
‘De ideeën raken op’ zegt haar broertje, alles is geprobeerd, wat nu?
Deze citaten roepen meer vragen bij mij op vooral met betrekking tot
muziektherapie; Bestaat er bijvoorbeeld een wisselwerking tussen de stoornis en
het gezinsfunctioneren? Hoe wordt het gezin betrokken in de behandeling van de
stoornis? Hoe zit dat met muziektherapie? Kan je met muziek zo een gezin
helpen? Of alleen de dochter met anorexia?
Ik stel me voor dat tijdens een harmonieuze muzikale groepsimprovisatie, 1 van
de groepsleden een heel ander pad in slaat, het pad waar de groep hem/ haar
juist voor wil behoeden. Zijn/ haar spel kan niet beïnvloedt worden. Hoe graag de
andere groepsleden hem weer bij het ‘normale’ spel willen betrekken, zijn/ haar
spel blijft dominant verschillen. De groepsleden staan machteloos, wat kunnen
ze nog doen als alle ideeën opraken? Het spel stopzetten en opnieuw beginnen,
zou je zeggen, maar kan je een gezin stopzetten en opnieuw beginnen?
Een goede reden om mijn scriptie over dit onderwerp te schrijven. Mijn
probleemstelling heb ik als volgt geformuleerd:
Op welke manier kan men het gezin betrekken in de muziektherapeutische
behandeling van meisjes met anorexia nervosa?
1