Zorgboerderijen voor kinderen met Autisme Spectrum Stoornissen

Rapport 121
De bezigheden worden per moment aangepast, bijvoorbeeld als het regent vervalt het halfuurtje spelen op de
schommel en de wip.
Ze hebben tweemaal daags een pauze. Jacob vertelt: “Er is ’s ochtends een half uur koffiepauze, maar die
kinderen zijn na 10 minuten al lang klaar en gaan dan spelen. Na een half uur roepen we ze er weer bij. Zo is het
ingebouwd, zeg maar, want anders kom jezelf niet aan rust toe”.
Het resultaat van het verblijf op de kinderboerderij is volgens Jacob “letterlijk de ruimte en er gebeurt van alles en
nog wat om hen heen. Sommigen ervaren dit als vervelend en irritant maar anderen hebben zoiets van o, dat is
leuk, wat is er nog meer te beleven. Het is hier voor sommigen heel duidelijk en voor sommigen heel onduidelijk,
dat heeft te maken met de manier van begeleiden. Er wordt heel veel van de deelnemers zelf verwacht. Dat kan
heel motiverend werken, maar aan de andere kant, als een kind er niet toe in staat is kan hij er ook helemaal in
wegzakken”. Kinderen moeten zelf vragen om geholpen te worden. Niet bij alle kinderen pakt het goed uit. Jacob
vertelt: “Er zijn nu twee kinderen waarvan ik denk: dit wordt hem niet. Dit is afhankelijk van de eigenschappen van
het kind en de handicap. Ze hebben vaak wel een dubbele diagnose, bijvoorbeeld moeilijk opvoedbaar en
autisme. Dat maakt het natuurlijk veel ingewikkelder”.
Door het zelfstandig werken krijgen de kinderen wel gevoel van eigenwaarde. Zo vertelt Jacob: “D. is een jongen
met autisme. Toch begeleidt hij kinderfeestjes. Het is er als het ware “ingeramd”, waardoor hij gewoon op zijn
automatisch piloot het verhaaltje kan afdraaien. Ouders vinden het geweldig dat ze begeleid worden door een
kind en dat hij precies de weg weet en op alle vragen weet hij een antwoord. Het zijn allemaal
voorgeprogrammeerde antwoorden. Wij doen het ook op de automatische piloot, maar als zo’n kind het doet is
het veel leuker. D. ziet het als status. Het is zijn feestje en ik bemoei me er dan ook niet mee”.
Kwaliteit en veiligheid
Foto: Reina Ferwerda
Het dorp De Glind is een dorp dat gericht is op jeugdzorg. Jacob zegt dat de eigen orthopedagogen de behaalde
resultaten soms niet meer zien. Daarom heeft Jacob Professor ter Horst, orthopedagoog, uitgenodigd om een
dag mee te lopen. Jacob: “Wat zo’n man zegt, dat is heel bijzonder: moet je eens kijken hoe zo’n jongen op je
reageert. Daar let je niet meer op. Dat is zo vanzelfsprekend. Maar het zegt wel heel veel, en zeker als zo’n man
dat tegen je zegt, dat is puur een observatie.”
Jacob vindt de mening van externen over de geboden zorg heel belangrijk.
25