Download pdf - Reclassering Nederland

inTervenTies
Ze trainen voor
een doorstart
Trainingen moeten vóór alles doeltreffend zijn. Vaak vormen ze een onmisbaar
onderdeel van het toezicht. Gedragsverandering is in alle gevallen het doel.
De reclassering streeft ernaar om dat ook wetenschappelijk aan te tonen. Dat leidt
bijna automatisch tot een betere band met de wereld van het hoger onderwijs en
onderzoek. Niet alleen bewezen succesvolle trainingen zijn de vruchten, ook het
opleiden van reclasseringsspecialisten en kritisch onderzoek komen eruit voort.
Risico’s indammen is de kunst. Het is de kern van het reclasseringsvak.
Het wetenschappelijk gefundeerde instrument RISc, de Recidive Inschattings
Schalen, wijst ook dit verslagjaar de weg naar straf, controle, begeleiding, training
of zorg. Meestal naar een combinatie van maatregelen. Met als doel een gedragsverandering.
Merkbaar. Aantoonbaar. Juist om dat zeker te stellen, heeft de
reclassering stevig gesneden in haar dienstenaanbod.
Snoeien doet bloeien. Geen eindeloze menukaart aan trainingen. Overzichtelijk
en effectief. Dat is, kort en goed, de filosofie achter de aanpak van de trainingen;
gedragsinterventies, zoals ze in het vakjargon heten. Een speciale erkenningscommissie
toetst methodiek en resultaten wetenschappelijk. De theorie, maar
ook de praktische uitvoering. In december 2007 is de eerste officiële erkenning
een feit: CoVa, Cognitieve Vaardigheden. Andere staan op de drempel van officiële
toelating. Bijvoorbeeld: leefstijltraining voor verslaafden, arbeidsvaardigheden,
agressieregulatie en terugvalpreventie verslavende middelen.
Denken is te leren. Volgens de bedenkers van de CoVa­methodiek is het net
zoiets als fietsen of zwemmen. Snappen hoe het werkt en vervolgens veel
oefenen. Doordat de wetenschap zich met de trainingen bemoeit, krijgen nieuwe
inzichten ruim baan. Iemand kortlopend bijspijkeren verliest terrein. Ombouwen
van gedrag is intensief en vraagt tijd. Meer dan twintig bijeenkomsten in het
geval van de CoVa. Bovendien zijn gespecialiseerde trainers nodig. Met een
certificaat. Het duurt dan ook nog wel tot 2010 voordat er een landelijk dekkend
aanbod is. Rechters en gevangenisdirecties moeten ook de routine ontwikkelen
om de juiste strafbepalingen en strafduur op te leggen: lang genoeg voor waardelijk
om de training ook af te maken. Eén troost: zestig procent van de delictplegers
heeft moeite met een goed geordend denkproces. Aanbod genoeg dus.
Ook praktijklessen tellen. De wetenschappelijke toets van de erkennings commissie
vraagt om een meerjarige systematische ontwikkeling van een trainingsmethodiek.
Degelijk, maar Reclassering Nederland wil ook kunnen inspelen op
actuele maatschappelijke vragen. Dat kan met trainingen die weliswaar niet
wetenschappelijk bewezen zijn, maar in de praktijk hun nut bewijzen. Zo begint
bijvoorbeeld in het najaar Amsterdam met de ontwikkeling van een speciale
training. Deze moet terugkerend geweld tegen homo’s helpen voor komen. De
aanpak gebeurt in samenspraak met het Openbaar Ministerie en het COC.
Kruisbestuiving neemt toe. De reclassering heeft de wetenschap ontdekt. En
vice versa. Dat werpt vruchten af bij de trainingen, maar ook bij opleidingen en
kwaliteitsbewaking. Zo steunt ze het ontstaan van lectoraten en onderzoeks­
16›17