Mentaal juni 2008 - Vincent van Gogh

Mentaal
“Henk, we hebben een probleem”. Tegenover mij zit de sociale
beheerder van de plaatselijke woningbouwvereniging.
“Laat maar eens horen”, vertel ik hem.
Op een half ambtelijke toon doet hij het probleem
uit de doeken. Bij de renovatie van de
keukens in de straat zijn de medewerkers van
de Woningbouwvereniging ook bij de familie
N. aan de deur geweest. Daar is het probleem
ontstaan. Op de plek waar de keuken gelegen
is, heeft de woningbouwvereniging een giga
puinbak aangetroffen met waarschijnlijk
daaronder het keukenblok. De medewerkers
zijn onverrichter zaken huiswaarts gekeerd
en hebben de opdracht teruggegeven aan de
beheerder. Deze is vervolgens op huisbezoek
gegaan en tracht de familie N. op zijn - al
beschreven - toon te vertellen wat zaak is. Ze
kijken hem aan als een schop zand. Ze snappen
er niets van. Daarna vraagt hij mij of ik
eens met die mensen kan gaan praten over
het wel of niet verkrijgen van een nieuwe
keuken.
Dus op een dag heb ik toch maar de stoute
schoenen (beter gezegd ‘laarzen’) aangetrokken
en ben op huisbezoek gegaan bij de familie.
Het gezin bestaat uit drie personen: va-
De familie
der, moeder, en zoonlief van tweeëntwintig
jaar met het verstand van een kind van 10.
Op achttienjarige leeftijd hebben ze Jopie uit
de inrichting gehaald omdat het thuis veel en
veel gezelliger is. Pa zelf opent de deur. Jopie
ligt over de bank gedrapeerd met een fles
bier in zijn hand en een sigaret aan. Nadat ik
pa heb uitgelegd dat ik namens de woningbouwvereniging
kom, mag ik binnen in villa
‘puinzicht’. Hij vertelt me, dat er al iemand
geweest is van de woningbouwvereniging.
Maar hij heeft niet zo precies begrepen wat
‘deze mens’ is komen doen. Het schijnt iets
met de keuken te maken te hebben. Ondertussen
schommelt moeder de woonkamer
in. Bij de tafel aangekomen tilt ze haar nogal
fors uigevallen boezem op en legt deze op
de tafel tussen een agenda, pennen en een
mobiele telefoon. Bij het neerkomen van de
boezem rammelt de vuile vaat op de tafel en
een overvolle asbak die op het randje staat,
klettert naar beneden. “Maakt niets”, zegt
ma. Tussen het (ex-)witgoed op tafel ligt ook
nog bruingoed, zoals sokken, onderbroeken
In In deze rubriek staat het
contact centraal tussen een een
behandelaar en en een cliënt.
henk van Vorselen,
woonbegeleider binnen de divisie Verslavingszorg.
en wat verder al niet op een gemiddelde kamertafel
ligt.
Ik heb voor mezelf al een staanplaats uitgekozen
omdat mij dat het meest veilige lijkt.
Vader Tom kan als enige een paar woorden
lezen. Dan ben je al snel het ‘brein’ van de
familie. Ik heb ook nooit begrepen waar de
leesbril en de bos pennen voor dienen die
hij in zijn borstzak draagt. “Beste Tom”, zeg
ik, “als jij die zooi in de keuken opruimt en
het aanrechtblok uitgraaft en verder iedere
maand de afwas doet, is de woningbouwvereniging
bereid de keuken op te knappen”.
Zo’n vermoeden heeft Tom al. Hij begint
meteen. Gewapend met een schop en een
paar lege fritesdozen komt hij de keuken binnen
en begint te graven: eierschalen, aardappelschillen,
alles wordt in dozen geschept en
naar buiten gedragen. Ja hoor, een gasfornuis
en een aanrecht komen tevoorschijn en
nog meer afwas.
Wordt vervolgd.
deontmoeting
Mentaal | 23