Mentaal juni 2008 - Vincent van Gogh

Mentaal
moeten groeien. Dit geldt ook voor voorzieningen
op het gebied van arbeid, scholing, dagbesteding
en gespreide woonvoorzieningen. Met
een passend aanbod op deze gebieden neemt
de noodzaak tot klinische behandeling af.
Meer mensen met psychiatrische problemen
in de maatschappij houden, betekent ook dat
de vraag naar adequate en kortdurende crisisopvang
toeneemt.
Om dat probleem, de druk op de “voordeur”
van GGZ NML, op te lossen starten we op
korte termijn met een echte crisisafdeling.
Deze heeft uitsluitend tot taak om cliënten
die in crisis verkeren op te nemen, de crisis
te behandelen en cliënten ook weer direct uit
te plaatsen.
Dit is echter nog niet de gehele oplossing.
Cliënten, woonachtig in de maatschappij,
moeten kunnen rekenen op een compleet
maatschappelijk steunsysteem.
Hiervoor zullen we nog nadrukkelijker dan we
al doen, de samenwerking moeten zoeken en
verbeteren met regionale en lokale voorzieningen
op het gebied van wonen, zorg, welzijn,
onderwijs en arbeid.
Het gaat er om dat we gezamenlijk een ondersteuningsaanbod
tot stand brengen dat
mensen met psychiatrische problemen in
staat stelt om volgens eigen wensen en mogelijkheden
te wonen, te leven en aan de samenleving
deel te nemen.
Het maatschappelijk ondersteuningsaanbod
moet gericht zijn op emancipatie en maatschappelijke
participatie van cliënten. Om
dat te bereiken moeten lokale maatschappelijke
voorzieningen actief benaderd worden en
wordt de samenwerking met gemeenten en
andere GGZ-aanbieders geïntensiveerd.
De vraag die overblijft, is hoe de doorstroming
en uitstroom te bevorderen.
De situatie binnen GGZ NML is vergelijkbaar
met de situatie binnen algemene ziekenhuizen
zo’n 15 tot 20 jaar geleden. Destijds verbleven
patiënten langer dan nodig was in het ziekenhuis
waardoor er wachtlijsten ontstonden en kosten
toenamen omdat patiënten op te dure bedden
lagen en de in- en uitstroom verstopte.
Door samenwerking aan te gaan met verpleeghuis-
en thuiszorgorganisaties en door
een enorme toename van de poliklinische- en
dagbehandelingen, zijn de ziekenhuizen er in
geslaagd om cliënten sneller te ontslaan, de
ligtijden daardoor substantieel te verkorten en
wachtlijsten af te bouwen. Met andere woorden
een medisch verantwoorde verbetering
van de cliëntenlogistiek.
Voor GGZ NML geldt dat ook wij oplossingen
zoeken in de richting van de cliëntenlogistiek.
Uitgangspunt daarbij is: de cliënt maakt alleen
gebruik van onze voorzieningen als hij of zij
ook daadwerkelijk meerwaarde ondervindt
van onze psychiatrische kennis en interventiemogelijkheden
en participeert zo snel mogelijk
weer in het maatschappelijk leven.
Zorglijnen
Met de vraag van de cliënt als uitgangspositie
organiseren we de zorgprocessen voor een
specifieke cliëntencategorie in een zorglijn.
Daarbij leggen we minder nadruk op de geografische
ordening van onze voorzieningen,
maar brengen we elk aanbod en alle voorzieningen
die samen een zorglijn, bijvoorbeeld
schizofrenie, vormen (niet fysiek, maar wel
qua organisatie en afstemming) bij elkaar.
De stuurgroep cliëntenlogistiek en zorglijn
schizofrenie heeft de regie over dit complexe
proces van verandering van de zorgorganisatie.
De stuurgroep bestaat uit de volgende
leden: Ger Lijnders (voorzitter), Constant Favier,
Geert Derks, Anja Böhlke, Christien Boumans,
Wybe Zwart, Marc Doorakkers, Lex ’t
Hart, Kathleen Sawafuji. Ondersteuning krijgt
de stuurgroep van prof. Dr. ir. Jan Vissers en
Sander van Montfort van Prismant.
Dit jaar zetten we voor de Zorglijn Schizofrenie
een pilot op. Daarbij hoort op de eerste
plaats het beantwoorden van een aantal vragen,
zoals, hoe groot is de cliëntengroep die
het betreft, welke zorg wordt er op dit moment
aan besteed en met welke middelen.
Voor het verzamelen van deze informatie
is een werkgroep opgericht onder regie van
de stuurgroep. De werkgroep bestaat uit de
volgende leden: Anja Böhlke, Constant Favier,
Leen Vrolijk, Vincent Huygens Tholen,
Frank van der Heijden, Christien Boumans,
Toon Wijdeveld, Jack Schuurmans, Kathleen
Sawafuji, Jan Vissers-Prismant, Sander van
Montfort-Prismant.
We willen maximaal inzicht krijgen in deze
getalsmatige vraagstukken. Pas dan kunnen
we gaan toewerken naar het oplossen van
knelpunten als wachtlijsten en verkeerdebeddenproblematiek.
Als we over dit inzicht
beschikken kunnen we een omslag maken om
niet langer vanuit ons zorgaanbod te redeneren,
maar vanuit de zorgvraag van de cliënt.
Expertgroep
Voor de inhoud van de pilot Zorglijn Schizofrenie
is een expertgroep geformeerd die tevens
functioneert onder de regie van de stuurgroep.
De expertgroep bestaat uit de volgende leden:
Marga Muris, Hans van Dillen, Coby Thijssen,
Judith Duijkers, Wim Smeets, Willy Martens,
Taco Hans, Hans Kok, Marc Doorakkers, Kathleen
Sawafuji, Chloë Bollen, Edwin Geurtz–
CCR en No Sijben-externe adviseur.
De expertgroep richt zich op vragen als: welke
zorg is er voor deze groep noodzakelijk, wat
is er Evidence Based voor deze groep beschikbaar,
zijn er beargumenteerde alternatieven
en kunnen wij implementeren wat regionaal
en landelijk acceptabel is.
We willen nadrukkelijk niet het wiel opnieuw
uit gaan vinden, maar ons richten op wat al
bedacht is en werkzaam is. Multidisciplinaire
richtlijnen, zoals die voor Schizofrenie, zijn
daarbij erg bruikbaar. Als we weten wat we
nodig vinden voor deze cliëntengroep en we
weten precies wat we momenteel doen voor de
schizofrene cliënt, dan wordt duidelijk welke
veranderingen in de zorglijn moeten worden
doorgevoerd.
Bovendien is het belang van de toepassing
daarvan erg groot omdat de tarieven voor verrichtingen
en behandeling binnen de DBC’s
en de ZZP’s gebaseerd zijn op de multidisciplinaire
richtlijnen.
Voor vragen kan men zich richten tot Constant
Favier, projectleider pilot Schizofrenie.
Mentaal | 31