J. de Speurder - Donker Oss - Het eerste complete verhaal ... - Cubra

Hanneke een werkzaam aandeel nam in de
verdeeling van den buit.
Heel dat misdaadbedrijf werd allemaal
zoo mooi voorbereid en zoo goed georganiseerd.
Mannen en vrouwen gingen vooruit
als verspieders. Als verspieders in de verkleeding
van een échten heer of dame, die
zaken wou doen. Zaken met sigaren of
manufacturen. Zaken met het koopen van
antiek. Vooral dat laatste bood vaak een
schitterende gelegenheid, om eens een heel
huis van onder tot boven te bekijken.
Antiek staat vaak op zolder!
Dat bezoek van die vriendelijke neringdoenden
was echter veelal de voorbode van
nieuw bezoek door minder vriendelijke
heeren. Die neringdoenden waren als de
loodsmannetjes, die de vraat- en moordzuchtige
haaien voorafgaan. Natuurlijk
zorgde Hanneke er wel voor, dat zij haar
percentages binnen kreeg.
Een vooraanstaand docent in de hoogeschool
van Hanneke was de oude Peer de
Bie. Deze hoogleeraar heaft vooral veel
succes gehad met een paar neven van hem.
Knappe studenten waren dat, buitengewoon
geschikt om de theoretische onderrichtingen
in practisehe daden om te zetten. De
naam „de Bie" heeft door die lieve neven
een klank gekregen, waarvan men rilt in
geheel het land.
Nog anderen mogen niet onvermeld blijven
als opleiders der jongeren in de
schoone kunsten van roof, moord en
brandstichting. Daar heb je den ouden
oftewel dikken „Toon de Soep". Die hield
erg van sierlijke kleeren. Hij dandyde en
braniede vaak zeer chique aangekleed door
het stadje Oss. Hij kon het zoo handig inpikken,
dat anderen altijd de kastanjes
voor hem uit het vuur haalden, d.w.z. de
duiten uit een andermans woning en de
gevangenisstraffen uit Den Bosch.
Toon was echter zelf een specialiteit in
brandstichten. Je. zei maar, wat je graag
kwijt wou. En als je wensch dan maar vergezeld
ging van zoo'n stukje papier, dat
men bankbiljet noemt; liep het vuur al
gauw rondom de daklijst.
Dan had je ook de Brus en de Sijp, allemaal
meesters in hun vak met een speciale
kennis van een onderdeel, echte mentoren
voor een jeugd, die zich berucht wilde maken
door heel het land.
Later, als de arrestaties van de laatste
maanden aan de orde komen, zult ge er
meer gespecialiseerd van hooren, wat die
heeren zoo al op hun geweten hebben.
TWEE SYSTEMEN.
Twee typische systemen van verdediging
waren er juist de laatste maanden aan het
licht gekomen bij de behandeling van
eenige rechtszaken, welke ik als voorbeeld
in dit algemeen kader nog even wil inlasschen.
Het eerste betrof een roofoverval in een
buurtschap van het vrij ver afgelegen
Deurne. Bij uitzondering kreeg nu dan ook
eens een andere dan de Bossche Rechtbank
zoo'n Ossch zaakje op te knappen. _
Het kwam „voor" in Roermond. De Officier
van Justitie had een pracht-verklaring
afgelegd door niemand minder dan
'n zeer bekend Ossch personnage „De Rut"
dat de verdachten hem van den roofoverval
alles hadden verteld. Deze verklaring
was afgelegd voor den Rechter-Commissaris
en vormde een der groote steunpilaren
van de aanklacht.
Wat gebeurt echter nu „De Rut" voor de
Rechtbank verschijnt? Hij begint dadelijk
te vertellen, dat hij zich niets meer herinneren
kan. Heelemaal niets, Edelachtbare.
Maar het kan wel zijn, dat hij toen
zoo en zoo tegenover den Rechter-Commissaris
heeft verklaard.
De Officier, die de Ossche gewoonten
nog niet zoo precies kent, zegt niet zonder
een tikje van zelfverheffing: Nou, dan
zullen we jouw geheugen wel eens even
een beetje opfrisschen!
En de President vraagt: Is op 4 Juli
tusschen jou en de Bie (dat is een der
verdachten) gesproken over een kraak je
dat dien nacht door de Bie gepleegd zou
zijn in Deurne?
De Rut: Nou mijnheer, daar kan ik mij
niks van herinneren. Ik weet 't heelemaal
niet meer, maar het kan wel waar zijn,
Edelachtbare heer.
President: Je bent toch nog niet zoo oud
en toch kun je je niets meer herinneren.
Ik geloof er niets van, had je altijd dan
maar je mond gehouden. 11