J. de Speurder - Donker Oss - Het eerste complete verhaal ... - Cubra

ze nog in de dartelheid van haar oorsprong.
De dorpjes liggen er angstig gehurkt tegen
den dijk, die het in wilde nachten van
storm en hoog water wel eens opgee ft en
dan het donkere stroelende geweld van de
watermassa's doorlaat. Maar nu is het een
Meinacht in het jaar 1934, vredig en rustig
met wat sterrensehijn door de dampigc
atmosfeer. Er zijn niet veel grootc huizen
in het dorpje. De meeste zijn slechts hutten
met. plaggen gedekt. In een van zulke
huisjes wonen twee gebroeders, Toon en
Piet Verhoeven. Ze hebben het niet breed
met hun beiden, maar ze hebben zich toch
altijd fatsoenlijk door het leven kunnen
slaan, dat reeds meer dan 70 jaren voor
hen heeft opgeleverd. Het is nu ook op
hun ouden dag nog tobben en scharrelen.
Ze houden twee magere koetjes, een geit
en twee kalveren. Eenige weken geleden
hebben ze een koebeest moeten verkoopen,
maar ze hadden ook wel gehoord van de
kwaje en onveilige tijden. Daarom werd het
geld niet allemaal mee naar huis genomen,
zooals de gewoonte van veel oude mannetjes
is, maar ze brachten 't naar de bank te
Oss, serieus naar de bank. Daar wordt dat
goed bewaard achter tralies en dikke deuren,
beter dan achter de muren van zoo'n
klein huisje onder aan den Maascluk. Van
dat geld op de bank werd telken.'-; een beetje
weg gehaald, om het levensonderhoud mogelijk
te maken en zoo werden die oude
mannetjes erg gewichtig voor roofziiehjigen,
die er geregeld op letten wie de bank
bezochten. Er waren een paar leden van
het Ossche misdadigersgiklc, die daar erg
in hadden. Ze dachten aan al die oude
mannetjes, die stiekum in een armoedig
bestaan een grooten rijkdom koesteren. Ze
vonden, dat ze daar wel eens onderzoek
naar konden doen op de oude beproefde
manier. En hef was al gauw vasigesteld,
dat die mannetjes in Oyen aan de Maas
woonden, niet zoo ver weg.
I)E INVAL.
Dat was nu allemaal de voorbereiding
voor dien stillen Meinacht met wat sterrenschijn
door den mist heen. De veldwachter
deed zijn ronde en hij bevond
alles zoo rustig als het maar zijn kan in
zpo'n dorpje. Doch nauwelijks waren zijn
martiale stappen verklonken op den dijk,
of daar begon het te schuifelen on te ritselen
op het erfje van den ouden Toon enden
ouden Piet. Daar bewogen zich omzichtig
drie gestalten naar het kleine huisje en
zonder veel moeite konden ze daar binnen
komen door een raam (men zie het kruisje
op de foto). Een vierde bleef buiten op den;
uitkijk staan, De drie indringers knipten
een zaklantaarn aan en verschrikten de
beide gebroeders uit hun rustigen slaap in
het gezamenlijke bed, „Het geld of je gaat
eraan!", gromde een ruwe stem, „Gauw!
Vertel waar het geld is!" De oude mannetjes
dachten onmiddellijk aan het sigarenkistje
onder hun bed, waarin twee briefjes
van 25 gulden lagen, één van 10 en dan
nog een paar rijksdaalders. Maar ze voelden
er eerst niks voor, om dat aan die
vreemde ruwe mannen te vertellen. Die
zouden toch niet zoo wreed zijn, om hun
het restje leven, dat ze nog verwachtten,
plotseling te ontnemen.
Piet antwoordde daarom alleen maar:
..In huis!" En hoe de barsche stemmen ook
aandrongen, meer kwam er niet uit. De
oude mannetjes hadden echter de harbaarsehheicl
van die mensehen onderschat.
Want hun teleurstelling over het metonmiddellijk
vinden van het geld was zóó
groot, dat ze er onmiddellijk op los begonnen
te slaan met een groofe vijl. Toon
kreeg de ergste klappen] op den schedel en
was zóó geheel buiten alle bewustzijn op
den rand van den dood. Piet. die taaier
was, bleef bij kennis, maar daardoor werk'
ten zijn hersens de idee uit, om zich maar
levenloos te houden. En dat werd inderdaacPzijn
redding, D? boeven grepen de
beide lichamen va.st, .• .-.iden hen met touwen
stevig aan elkaar, sleurden ze op den
vloer en lieten ze daar liggen. Toen gingen
ze, het heele huisje overhoop halen. Niets
bleef ononderzocht. Ook de matrassen
werden kapot gesneden en de kussens hee-
Icmaal uit elkaar gehaald, Eindelijk, eindelijk
vonden ze dat sigarenkistje met de
zeventig gulden. Maar er moest toch meer
zijn! Wat drommel! Waarom gingen die
oudje: anders zoo druk naar de bank? Verdubbelde
woede bij het vernielzuchtige onderzoek.
17