J. de Speurder - Donker Oss - Het eerste complete verhaal ... - Cubra

Rechtbank omwille van hun aandeel in den
roofoverval terecht moeten staan en als
zrj dan na eventueele veroordeeling ook in
hooger beroep gaan, kan de heele zaak nog
eens voor het Hof komen met alle vier de
beklaagden tegelijk. (Gelijk verderop wordt
verhaald, hebben beiden thans bekend).
Het is van harte te hopen, dat nu inderdaad
het volle licht zal schijnen op deze
trieste, intrieste historie en dat de schuldigen
hun gerechte straf zullen ondergaan.
Deze hoop wordt niet gevoed door wraak,
doch door een diep rechtvaardigheidsgevoel
en het verlangen,, om de samenleving in de
toekomst te behoeden voor zulke alle menschelijkheid
tergende misdaden
*
Nu meet ik trachten binnen te dringen
in de geheimen en verwikkelingen van wel
de meest bekende Ossche moordzaak, die
waarbij hieronderafgebeelde 18-jarige jongen
op de eenzame vlakte tusschen Berghem
en Oss, juist op de grens der gemeente
werd afgeslacht.
Dè avond van den Sen Augustus 1933
waren twee neven uit het Ossche milieu,
de 18-JKrige Gerrit de Rie en de 20-jarige
Piet de Bie samen op bezoek bij de vrouw
van C. Platje hielp vrouw C. boonen rengen,
waarvoor hij een mesje van haar gekregen
had. Is er wel iets onschuldigers dan
boonen rengen? Is het geen tafereel van
uiterste vreedzaamheid, dat ge daar voor u
ziet: twae neven op bezoek bij de vrouw
van hun kameraad C„ rustig en gezellig
pratend, achter het huis, terwijl ze boonen
zitten ai' te halen? En onderhand zit C. zelf
in zijn huisje heel vreedzaam harmonica te
speken. Als er verder niets was geweest, sou
het wel heel zonderling zijn, als ik dat nu
wist van dat tafereel in het verre Oss met
dan datum er precies bij. Maar daar was
meer dan dat onschuldige tafereeltje. Daar
broeiden de leelijkste menschelijkste hartstochten
tusschen die drie, hartstochten, die
tot zulk een gruwelijke ontlading zouden
komen, dat heel het land er later belangstelling
voor kreeg, dat er nog jaren nadien
over zou worden gepraat.
Daar hing in die sfeer van schijnbare
rust en vredigheid de spanning der ongeoorloofde
liefde van die twee jonge man-
22 nen voor de vrouw van hun kameraad, daar
hing ook de spanning der jaloezie tusschen
die twee minnaars. De ouders van Gerrit
hadden er veel zorg over. Ze hadden hem
al zoo dikwijls gezegd, dat het mis moest
loopen, zoo jong en dan al zoo'n kwaje
liefde. Ze zagen ook heelemaal niet graag,
dat hij zoo dikwijls in gezelschap was van
neef Piet, die volstrekt niet deugde. Hij
haalde Gerrit soms nog af, als die al naar
bed was gegaan, om samen te gaan stelen
en rooven. Gerrit luisterde niet naar goeden
raad, luisterde niet naar de stem zijner
ouders. Voor de Rechtbank sprak later de
moeder dat huiveringwekkende woord:
„Mijn zoon was een deugniet! Hij had nooit
op de wereld moeten komen!" Het moet
wel heel erg zijn, als een moeder dat zegt!
Hier is wel het allerlaatste van moederlijke
ellende bereikt!
Maar nog eens: voor het uiterlijk was er
in de rust van dat tafereel niets te zien
van alles. De woorden gingen traag over
alledaagsche dingen. De hersens werkten
Het portret van den achttienjarigen
Gerrit de Bie.