Verslag werkconferentie - Politieacademie

Een inspirerende belevingstocht
(een tocht langs de zes thema’s verbonden met diversiteit)
Thema Handelen vanuit eigen kracht
Kracht voelen en herkennen
‘Nou, dit ziet er best zweverig uit’. Die woorden vallen meer
dan eens wanneer de reizigers de beleving ‘Handelen vanuit
eigen kracht’ betreden. Politiemensen zijn het niet gewend
om, omringd door kaarsjes, in een kring te zitten en zich te
concentreren op het hier en nu. Teruggaan naar de basis en
de emoties van een moment waarop je in je kracht staat, is
niet iets waar politiemedewerkers van nature aan gewend
zijn.
Maar wanneer de deelnemers zich eenmaal overgeven aan
het werkprincipe, blijkt toch dat er veel emoties en woorden
komen opborrelen. Samen met elkaar praten over die woorden
en belevingen brengt bij veel deelnemers een gevoel van
herkenning naar boven. Wel is er nog wat schroom om die
woorden en gevoelens plenair met de hele groep te delen,
zeker tijdens één van de vijf sessies waarin de stap ‘bespreek
met je buurman het woord dat in je opkwam’ overgeslagen
wordt.
Bijzonder is het dat de eigen kracht door iedereen anders
wordt ervaren. De één heeft het gevoel dat je eigenlijk altijd
vanuit je eigen kracht werkt. Immers: ‘dat is je ware ‘ik’ en
je kunt dus eigenlijk nauwelijks anders werken.’ Weer een
ander voelt precies het tegenovergestelde: ‘Juist omdat je
eigen kracht je echte ‘ik’ is en je in het dagelijkse werk continu
invloeden van buitenaf krijgt, is de eigen ‘ik’ moeilijk
te bereiken.’ Waarover de reizigers het met elkaar eens zijn:
werken vanuit je eigen kracht voelt gewoon goed. Je voelt je
sterk, zelfverzekerd, trots en doet je werk met passie. En of je
die kracht nu in je hoofd, in je hart, in je buik of door heel je
lichaam voelt maakt niet uit. Het gaat erom dát je de kracht
in jezelf herkent en hem in kunt zetten op momenten dat het
nodig is.
Thema Leren van en in de praktijk
Leren van en in de praktijk
Het blijkt een moeilijke keuze: kies één talent dat je bezit en
prik het kaartje met dat talent op één van de in het lokaal
zich bevindende hoeden. Het probleem blijkt niet te zitten in
het vinden van een talent, maar in het vinden van de juiste
hoed. Met ‘He, Michael Jackson!’ en ‘Je lijkt wel een clown
met die hoed op’ wordt de toon voor een interessante, maar
vooral vrolijke beleving gezet. Leren van en in de praktijk is
iets dat politiemensen dagelijks doen. De anekdotes en suggesties
uit de praktijk rollen dan ook al snel over tafel. Iedere
agent reageert anders in een bepaalde situatie, van weglopen
om je collega niet af te vallen tot direct tot actie overgaan.
De opdracht is om je talent zo goed mogelijk in te zetten, op
straat of in een leidinggevende functie.
Volgens deelnemer Ahmed Marouan zetten mensen hun
talenten vaak niet in: ‘Er zijn van die vakidioten die weinig
ruimte openlaten voor nieuwe inzichten. Ze sneeuwen jonge,
frisse ideeën helemaal onder. Hun eigen talent komt daardoor
wel naar voren, maar de talenten van hun collega’s worden
niet erkend.’
Opvallend is dat bijna niemand de ‘platte’ politiepet kiest.
Het ‘oom agent’-idee wordt duidelijk even ingeruild voor de
‘Jan-met-de-pet’ invalshoek. De VN-helm wordt wel veelvuldig
gekozen, onder anderen door Björn Boers. ‘Mijn talent is
positivisme. Op vredesmissies moet je positief vooruit kunnen
denken. Daarom heb ik voor deze helm gekozen. Positivisme
is een eigenschap die mij in het werkveld al vaak van dienst is
geweest.’
Dat talenten in bepaalde situaties ook valkuilen kunnen zijn,
ervaart deelnemer Karin van Oudenhoven. ‘Ik koos het talent
discipline, maar in de ons voorgeschreven casus was discipline
juist niet handig. Dat was ook een leermoment. Je moet dan
vertrouwen op de talenten van collega’s, en je eigen talenten
even laten voor wat ze zijn.’ Cees Sprenger, lector Lerende Politieorganisatie
bij de Politieacademie, beaamt dit: ‘Dit soort
gesprekken zorgt voor meer respect en acceptatie. Op straat,
maar ook tussen collega’s op het bureau. Het belangrijkste dat
ik wil meegeven: Maak ook gebruik van elkaars talenten.’
Thema Stimuleren en faciliteren
Stimuleren en faciliteren, dat zouden we vaker
moeten doen
Waar ontstond een mooie verbinding tussen jou en je leidinggevende?
Met dit vraagstuk wordt het thema stimuleren en
faciliteren, onderdeel van de reis der belevingen, ingeluid. De
opzet is simpel: ga met een willekeurig persoon uit je groep in
conversatie, stel oprecht geïnteresseerde vragen, luister naar
elkaars antwoorden, en bewerkstellig een dialoog waarin
je tracht een oordeel te vermijden. Tegen het einde van de
workshop is er een kringgesprek waarin alle deelnemers open
en bloot hun bevindingen met elkaar delen. Daarover wordt
gediscussieerd en kunnen standpunten worden verdedigd of
aangevallen.
De uitkomsten van de één-op-één gesprekken blijken uiteen
te lopen. Zo geven deelnemers te kennen dat ze geen oordeel
vormen of dat proberen uit te stellen. Maar er is ook een gedeelte
dat openlijk toegeeft (onbewust) hun oordeel niet te
kunnen uitschakelen.
Met wederzijdse interesse wordt er naar elkaar geluisterd.
Woorden die veel ter sprake komen bij de evaluatie waren
‘stimulerend’ en ‘vernieuwend’. Volgens de deelnemers kunnen
deze uitkomsten worden ontleend aan het gegeven dat
veel praten en naar elkaar te luisteren, zonder daarbij een
oordeel over de ander te vellen, een positieve wisselwerking
heeft tussen de leidinggevende en het personeel.
Gerard Klievink van de politie in Nijmegen is enthousiast over
de opdracht: ‘Dit is een goede oefening voor de leidinggevende
binnen het politiekorps, omdat het hen vaak ontbreekt
aan luistervaardigheden. Daarom is dit een essentieel punt
voor de diversiteit in het politievakmanschap.’
‘Interessant.’ Zo definieert Aart de Zeeuw, teamchef van de
Politie Gelderland-Zuid, het onderdeel stimuleren en faciliteren.
‘Dat zouden we veel meer moeten doen. Wij, mensen
van de politie, zijn meer van het doen, en niet van het praten.
Neem eens meer de tijd om nader tot elkaar te komen. Dat
geeft energie én verruimt het denkvermogen.’
2