Slaaf 2 2010-2011 - Universiteit Gent

Het leven zoals het is: Maarten in Moskou
Maarten van Tieghem studeert één semester in Moskou. Hij houdt ons op de hoogte
van zijn groots 'avontuur' via een blog. Hier vind je enkele artikelen die de afgelopen
tijd te lezen waren op zijn blog. Als u graag alle artikelen wil lezen of wil
reageren op deze twee artikelen, verwijzen wij u graag door naar:
http://maarteninmoskou.blogspot.com/
“Even terug naar wrede tijden...” (maandag 18 oktober 2010)
Soms gebeurt het dat je adem wordt afgesneden. Dat je opeens niet meer in staat bent ook
maar één zinnig woord uit te brengen en al je verontwaardiging en onbegrip gevat worden
in het uitbrengen van een half-menselijk, half-dierlijk klinkende "Argh!". Fluisterend krijg
je er misschien nog "Vreselijk..." uit. Wel, zo'n ervaring had ik afgelopen vrijdag bij een
bezoek aan het Goelag-staatsmuseum...
Voor zij die nog nooit van goelag of goelags gehoord hebben, volgt geheel kort de
beschrijving vanop Wikipedia ter plaatsing. Voor zij die wel reeds met de term en geschiedenis
vertrouwd zijn: sla gerust de volgende paragraaf over om de ergernis over
een dergelijke korte, weinigomvattende beschrijving van dit fenomeen te vermijden.
"Goelag was in de Sovjet-Unie de overheidsdienst die verantwoordelijk was voor
straf- en werkkampen. De term wordt ook gebruikt om deze kampen zelf aan te
duiden. Goelag is een acroniem voor het Russische Главное управление исправительно-трудовых
лагерей oftwel Hoofddirectoraat voor opvoedings- en
werkkampen. In totaal stierven er in de goelags gedurende enkele decennia miljoenen
mensen, zowel Sovjetburgers als buitenlanders (onder andere Duitse en Japanse
krijgsgevangenen, Polen en Finnen)."
Volgens mij is er geen betere manier om aan de hand van een mini-fotoreportage
jullie deelgenoot te maken van mijn bezoek aan dat museum, waar ik trouwens
gratis een woordje uitleg kreeg van de plaatselijke gids. Niet geschikt voor gevoelige
lezers.
Nog voor ik het museum zelf binnenging, werd de toon al gezet.
Van op straat kwam ik op een binnenpleintje terecht dat
onmiddellijk de sfeer van een werk-/strafkamp oproept. Aan de
muren zijn portretten opgehangen van twaalf gevangenen.
Twaalf uit vele miljoenen, zoals ook duidelijk gemaakt wordt op
het bord rechts van de eigenlijke ingang...
In het museum zelf hing een grote kaart van Rusland, waarop
alle steden en gebieden stonden
aangeduid, waar destijds een
kamp was opgericht. En bij de stadsnaam stond eveneens
het aantal mensen dat daar (bij benadering) het
leven had gelaten. De werkkampen in Siberië spreken
waarschijnlijk het meest tot de verbeelding, maar uiteindelijk
zijn die er pas gekomen doordat men gelei-
De Slaaf - academiejaar 2010-1011 - nr. 2 (december)
38