Slaaf 2 2010-2011 - Universiteit Gent

Slavistiek door de bril van een eerstejaars
Добрый вечер, dat waren de eerste woorden Russisch die ik leerde, zelfs nog voor ik
aan mijn studies slavistiek begon, maar deze woorden buiten beschouwing gelaten,
was mijn (voor)kennis van het Russisch en van de Slavische wereld zo goed als nihil.
Dat alles veranderde toen ik voor de eerste keer de poorten van het, niet meer zo fris
ogende, Roziergebouw binnenstapte. Een nieuwe wereld ontvouwde zich voor mijn
ogen na de introductie van de studierichting Oost-Europese talen en culturen, met
veel passie naar voor gebracht door de docenten en natuurlijk het praesidium. Eerste
indruk? Hoe heb je in hemelsnaam nog tijd voor die algemene vakken, met
ogenschijnlijk zo veel boeken voor Russisch? Na enkele weken kwam het antwoord op
die vraag: helemaal niet veel. Maar terug naar de introductiedag.
Na de docenten, was het de beurt aan het praesidium om zich eens kort voor te
stellen. Op het eerste gezicht een olijke bende, waarmee je veel plezier kan beleven,
mits je de (soms wel aparte) humor kan doorgronden. (Iets wat later heel goed bleek
mee te vallen). De lessen zelf begonnen pas na het weekend, uiterlijk op maandag 27
september. Het werd een dag (zoals alle maandagen van dan af) gevuld met Russisch.
De docente Russisch, gekend onder de naam Raïssa Dekeyser, liet ons onmiddellijk
kennismaken met die voor ons onbekende taal. De eerste lessen stonden in teken van
de letters leren lezen, uitspraak oefenen, kleine woordjes leren, en, onvermijdelijk,
het alfabet afdreunen. Een rustige start leek ons. Iets waar we ons schromelijk in
vergisten. Het eerste-leerjaartempo maakte al snel plaats voor het tempo van een
Olympisch kampioen op de 10 km lopen; verschroeiend hoog.
Na enkele weken was de meest gezegde zin onder de eerstejaars: “Dit weekend ga ik
mijn Russisch inhalen”. Het steeds terugkomen van deze zin wees op de toch wel
moeilijke structuur van het Russisch. Niet dat iemand had gedacht dat het niet zo zou
zijn, maar ergens, denk ik, hadden we stiekem gehoopt dat Russisch niet zo moeilijk
zou zijn als we dachten. Verkeerd gedacht. Tussen al dat Russisch slaagden we er ook
in om naar de lessen van de algemene vakken te gaan, en konden we kennismaken
met onder andere Geschiedenis van Rusland, Wijsbegeerte, Inleiding tot de
voornaamste moderne literaturen, en het „beruchte‟ Historische kritiek. Al die vakken
leken ons goed te doen (misschien verander ik van mening na de eerste examens), en
elke eerstejaar kwam in tegenstelling tot velen van andere studierichtingen, graag
naar de les. Ik in ieder geval.
Weldra kwamen ook de eerste Slavia-activiteiten er aan. Een uitgelezen kans om eens
kennis te maken met het praesidium en andere Slavia-leden. De eerste activiteit waar
ik aan deelnam, het recreatieve voetbal, maakte voor mij al onmiddellijk een
mentaliteit duidelijk die in het middelbaar ondenkbaar was; de studentenmentaliteit.
Concreet: na-sportse activiteiten zijn minstens even belangrijk als de sportactiviteit
zelf (misschien wel belangrijker, en zeker belangrijker in het geval van een
competitiewedstrijd, maar dat ligt eerder aan Slavia zelf dan aan iets anders).
Overigens was ik wel lichtjes teleurgesteld in de magere opkomst van mijn medeeerstejaars
(slechts twee). De volgende activiteit, de kroegentocht, maakte nog iets
anders duidelijk. De perfectie waarmee Slavia veel van haar activiteiten
organiseerden. Na twee cafés moesten we noodgedwongen terugkeren naar het
eerste, omdat er in het derde café (De Dulle Griet voor de geïnteresseerden) geen
De Slaaf - academiejaar 2010-1011 - nr. 2 (december)
42