STATIONSROMAN - Herman Brusselmans

van Berlijn, Madrid, Luik, Toulon of Reykjavik,
dan blinkt het telkenmale uit, al zal de competitie
met het station van Toulon nauwbemeten zijn.
Jürgen was ooit ’ns in het station van Toulon geweest
en toen had hij gedacht: jongens toch, wat
is me dit voor een prachtig station. Tot hij het
nieuwe Antwerpen-Centraal zag, toen piepte hij
wel even anders en besloot hij dat ook Toulon
het, alleszins wat het station betrof, moest afl eggen
tegen de sinjorenstad. ‘Hoezo je verveelt je?’
zei Jürgen tegen Armando. ‘Hier is toch van alles
te doen?’ ‘Ja? Wat dan?’ ‘Je kan, om maar iets te
noemen, kijken naar de honderden mensen die
hier rondlopen. Dat is altijd leuk, kijken naar de
mensen.’ ‘De mensen kunnen de pot op. Behalve
misschien dat ene meisje daar,’ zei Armando. Hij
wees op een ongeveer vierentwintigjarig meisje
dat een beetje voor zich uit stond te staren, terwijl
ze allicht wachtte tot ze zich naar het juiste spoor
zou begeven. Ofwel wachtte ze, net als Jürgen en
Armando, op iemand die uit den vreemde kwam
en die ze bij aankomst zou opvangen. ‘Ga even
naar haar toe,’ zei Jürgen, ‘en maak een praatje
met haar.’ ‘Vooruit dan maar,’ zei Armando. Hij
Herman Brusselmans 9