STATIONSROMAN - Herman Brusselmans
STATIONSROMAN - Herman Brusselmans
STATIONSROMAN - Herman Brusselmans
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
De trein was uit Roosendaal vertrokken. Ze had<br />
iets in het Frans horen omroepen, over een direksjon.<br />
Nu moest ze een beslissing nemen. Als<br />
ze hem voor niets liet wachten met zijn Armando,<br />
zou dat het einde zijn van hun prille begin. Dat<br />
zou schuldgevoel geven, ongetwijfeld, want ze<br />
had hem beloofd te komen. Maar ze had een romantisch<br />
dagje verwacht en hij had haar niets<br />
verteld over een zoon die erbij zou zijn. Kon die<br />
man niet snappen dat ze daar niet op zat te wachten?<br />
Dertien jaar was die jongen, terwijl zij negenentwintig<br />
was.<br />
Ze zou Jürgen iets laten horen. Ze zou hem<br />
sms’en dat ze helaas toch niet kon komen. Eigenlijk<br />
klopte dat ook wel. Ze kon een dergelijke<br />
vlucht vooruit van wat ze als iets in de speelfase<br />
zag niet goed aan. Maar nu ze toch bijna in Antwerpen<br />
was, wilde ze die stad weleens zien. Ze<br />
sms’te niet vaak. Langzaam vormde ze een zinnetje,<br />
zonder leestekens: het kan niet sorry later<br />
meer.<br />
Ze zette haar gsm uit en duwde het ding zo diep<br />
22 Joke van Leeuwen
Change language