STATIONSROMAN - Herman Brusselmans

door zijn mammie en pappie. Kijk hem daar eens
staan, bovenaan op de trappen. Een puber die zijn
weg in het leven nog moet vinden. In die puber,
in dat puistenkopje gingen echter allerminst
armetierige gedachten schuil. Ik ben de dirigent,
mompelde Armando, terwijl hij de hal inkeek. Ik
overzie de mensheid, de wetten van de liefde. Als
ik mijn vinger tussen de wijzers van de klok
steek, staat de tijd stil.
‘Laten we eerst een kopje koffi e drinken,’ stelde
Belinda haar nieuwe vriendin voor.
De vrouwen liepen zonder Armando op te merken
de trap op en gingen het café binnen. Ze
zagen meteen rechts in de hoek Jürgen en de
jonge vrouw in een diepe omstrengeling.
‘Ik vind het wel jammer,’ zei Belinda.
Lucy sloeg begrijpend een arm om haar heen en
leidde haar naar een plaatsje recht tegenover het
nieuwe koppeltje.
‘Hij kan wel goed kussen,’ zei Lucy.
‘Ik vind nooit meer zo’n seksbeest,’ fl uisterde
Belinda.
‘Dan moet je eens op vakantie gaan naar Ghana.
Al mijn alleenstaande vriendinnen doen dat.’
Oscar van den Boogaard 55