STATIONSROMAN - Herman Brusselmans

van de majestueuze trap in de centrale hal de
man zag staan die ze had proberen te ontwijken.
Hij was in een geanimeerd gesprek verwikkeld
met een groep vrouwen, allemaal in spijkerbroek
en met hun tassen schuin over de schouder, gebrild
en op platte schoenen, klaar om de wereld
in te gaan, desnoods naar plaatsen waar je als
vrouw alleen beter niet komt. Hij stond met een
hand in zijn achterzak door zijn ene been gezakt,
het andere stoer naar buiten gericht. De panden
van zijn jasje golfden over zijn achterste. Hij
sprak met heldere stem en met brede handgebaren.
De mensen die op hun trein wachtten, vergaapten
zich aan hen.
Wat een plek ook! Aan de kant van de oude hal
liepen reizigers met trolleys drentelend voorbij,
met rugzakken, met fototoestellen, met fi etsen.
Vrouwen in linnen broeken, in sari’s, met klepmutsen
en sjaals; mannen in anorak, in uniform,
in kaftan, op sandalen; Vlaamse, Spaanse, Russischtalige
globetrotters en polyglotten, ze waren
er allemaal. Aan de nieuwe zijde van het station
had je dan de stroomversnelling: mensen haastten
zich de roltrap af, een omroepstem weer-
38 Anne Provoost