STATIONSROMAN - Herman Brusselmans

‘Tja,’ zei Belinda, die niet begreep waarover het
meisje het had, en dus ook niet door had dat de
jonge schoonheid die een thesis schreef over dit
station bijlange niet zo CD&V was als ze zelf
dacht. Belinda kon zich voor de fallusarchitectuur
verder niet zoveel interesseren. Ze wilde
eigenlijk met Armando praten. Aan zijn voorhoofd
te zien stond zijn hormoonhuishouding
absoluut niet op punt, dus ze probeerde vooral
naar de onderste helft van zijn gezicht te kijken,
zodat ze hem met haar blik niet in verlegenheid
bracht. ‘Weet je hoe bang de Spanjaarden in de
Gouden Eeuw voor de Hollandse vrouwen waren?’
vroeg ze, haar hoofd lichtjes naar hem toe
gebogen. ‘In Haarlem goten huisvrouwen ketels
kokende olie over hun soldaten heen. Ze waren
verbluft. Ze hadden nog nooit vrouwen met zoveel
spieren gezien. Er waren in die tijd hogere
boetes voor het slaan van een echtgenoot dan
voor het slaan van een echtgenote, omdat ze zoveel
harder sloegen.’
De jongen rukte kort met zijn hoofd om zijn bles
uit zijn ogen te houden. ‘Ja, dat kunnen ze,’ zei
hij schel. ‘Maar weten ze ook wat ze voor een
Anne Provoost 45