STATIONSROMAN - Herman Brusselmans
STATIONSROMAN - Herman Brusselmans
STATIONSROMAN - Herman Brusselmans
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
grote, donkere ogen onderzoekend op haar rusten.<br />
Hij wachtte al een tijdje tot hij iemand vond om<br />
nog een keer een praatje mee te maken. Dankzij<br />
zijn dut was hij over het blauwtje van daarnet<br />
heen. Hij rechtte zijn rug en schoof de gsm in zijn<br />
zak. ‘Ik niet, nee. Mijn vader wel.’ Hij wees met<br />
zijn kin naar de mensenmassa verderop. Belinda<br />
keek geïnteresseerd in de richting die hij aanwees.<br />
‘Ze komt niet, ze stuurde zonet een sms. Hij weet<br />
het nog niet, hij heeft het te druk met ruziemaken<br />
met mijn moeder.’<br />
‘Zal hij teleurgesteld zijn?’<br />
‘En niet een klein beetje. Het was zijn nieuw lief.<br />
Een Hollandse.’<br />
‘Oeps, je nieuwe mama dus.’<br />
‘Ja, you wish.’<br />
Nu was Armando misschien wel een klein kind,<br />
hij was niet op zijn achterhoofd gevallen. Mooie<br />
benen, Hollands accent, bruin haar, niet al te<br />
groot, dit was ze natuurlijk. Ze was toch gekomen,<br />
dat had je met vrouwen, ze sms’ten altijd<br />
iets anders dan ze bedoelden. ‘Kweetnie,’ zette<br />
hij zijn theaterstukje voort. ‘Ik heb haar nog niet<br />
42 Anne Provoost
Change language