vianneyjubelboek - Heilige Lebuinus

ACCENTEN VAN ZIJN PRIESTERLIJK LEVEN.
Het dorpje Ars was volledig ontchristelijkt. In het dorp
bevonden zich vier kroegen, er waren vaak vechtpartijen
en de naam van God werd te pas en te onpas gebruikt.
Het kerkbezoek was minimaal. Vianney constateerde dat
de kerk in een bedroevende toestand verkeerde. De
pastorie leek hem daarentegen veel te comfortabel. Alles
wat hij als overbodig beschouwde, liet hij uit de pastorie
verwijderen.
Toen Vianney zich helemaal gevestigd had, zocht hij de
bewoners van het dorp Ars op. Het was echter in deze tijd
niet de gewoonte dat de geestelijken thuis op bezoek
kwamen. Vianney toonde bij de bezoeken tact en
fijngevoeligheid. De uitwerking was positief.
In de eerste jaren grepen hem de eenzaamheid en het
gebrek aan werk erg aan. Van aard ondernemend en
werklustig, was het gebrek aan werk een kwelling voor
hem. Hij was voortdurend bang niet actief genoeg te zijn.
Tegenover de wens naar eenzaamheid stond bij de
pastoor een heel ander verlangen: de bekering van een
zondaar. Vianney ging zijn parochianen zonder
wantrouwen tegemoet, maar met de grootst mogelijk
opmerkzaamheid. Tegen diep gewortelde misbruiken, als
de gewoonte te vloeken, zondagsarbeid, overdreven
dansvermaak en cafébezoek trok hij ten strijde, zij het
met overleg en geduld.
Vianney had ook nog een ander middel om de
zedeloosheid en de laster in Ars te bestrijden: gebed en
offer. Hoewel hij al voor zijn benoeming tot pastoor een
leven van gebed en versterving leidde, meende hij, toen
hij de verantwoording voor een parochie gekregen had,
deze ’wapens’ nog veel meer te moeten inzetten.
15
Vianney dankt een deel van zijn populariteit aan de
verstervingen die hij zich oplegde. Zijn tijdgenoten waren
er diep van onder de indruk. Hij onthield zich van slaap.
Hij geselde zichzelf. Ook zijn vasten was ontstellend.
Nooit echter heeft hij zijn vastenoefeningen en
verstervingen anderen opgelegd. De burgemeester zei :
‘wij hebben een arme kerk in ons midden, maar een
heilige pastoor.’
De pastoor trachtte bij zijn mensen
niet alleen de zin voor het gebed te
bevorderen, maar hij spoorde hen
ook aan vaker tot de heilige
Communie te gaan, iets wat voor
die tijd echt nieuw was.
De pastoor leerde zijn parochianen
hun tijd naar enigszins kloosterlijk
model in te delen: de mensen te
verzamelen rondom het Woord en
het Sacrament.
Vianney hechtte terecht grote waarde aan het Woord van
God en had grote hoogachting voor wat wij tegenwoordig
de Dienst van het Woord noemen. De preken van Vianney
zijn van een eenvoud en diepgang. Hij kende geen
ijdelheid.
Enkele titels van preken zijn: ‘De schrikwekkende staat
van een lauwe ziel’, ‘Hebt Gij de godsdienst in het hart?’,
‘Werken zonder vruchten’, ‘Wij zijn ellendelingen’,
‘Routine geloof’, Boze tongenafgunst een publieke pest’,
‘Gaan uw zaken beter?’, ‘Ook bedriegers zijn dieven’, ‘De
plichten van ouders’, ‘Ik moet het zeggen’, ‘De slechte
dood’, ‘Verander uw boom van de grond af’, ‘Gij hebt geen
tijd’, ‘Ik kom namens God’, ‘Uw gebed is louter smaad.’
Om maar enkele titels te noemen.
16