n a v i s e t n a u t a - Sluiskade 11

n a v i s e t n a u t a
ENGELANDTOCHT DIT KEER NAAR ENGELAND
NIEUWE VRAGEN AAN HET BESTUUR
COLUMN VAN JAN MENS
NOOIT MEER DIE EENZAME NOORD
AFSCHEID VAN EEN VOORZITTER
CLUBWEEKEND EEN VERSLAG
HELMSTOK CHIEL VOS
UIT ANDERE BRON
BIJPRATEN JEUGDZEILEN
DAGBOEK DRIEHOEK NOORDZEE
Clubmagazine van Watersportvereniging Almere-Haven Juli 2005 nr 6

Clubweekend helemaal tóp (verhaal op pg. 7)
2
Met de klok mee vanaf
linksboven:
Bungee-roeien
vermoeiend en niet
zo makkelijk; hou die
riem vast!
Kapitein Haak met
de nieuwe Blauwe
Vlag; Jeugdzeilen ook
weer een feest; met de
speedboot (90km/uur)
over het Gooimeer
(geen politie gezien);
kampvuur erg OK,
want het was lang niet
zo warm die dag; onze
DJ Ilona Meergartt in
haar element.
foto's: fotoboot.nl
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

COLOFON REDACTIONEEL INHOUD
Bestuur:
Voorzitter: Bert-Jan van der Woude
1ste Secretaris: Roel Hoogeveen
2e Secretaris: Roland Maes
Penningmeester: Loes van Zoen
Havenmanager: Sjoerd Sporrel
Communicatie: Frank Seignette/Nico van Baarle
Algemene leden: Frans Paternotte, Janneke van
Rietschoten, Ben Geersema en Michael Brouwer
E: bestuur@wsvalmerehaven.nl
Gerrit van Laar†
Hans Oijers†
Willem Angel
Frans Beers
Richatd Colijn
Dirk Würtz
Ereleden:
Adressen, telefoon:
Sluiskade 11, Almere Haven
Telefoon 036 531 75 17
Fax 036 - 538 68 68
Postbus 50153 1305 AD Almere Haven
Havenmeesters:
Piet Zandstra en Friso van Zuuren - bij calamiteiten te
bereiken op 036 - 534 87 24 (Piet Zandstra) of 075 - 622
95 12 en 0654 - 692 855 (Friso van Zuuren)
Administrateur:
Barend Eversen
Bankrekening 30 10 50 899
Postbankrekening 30 29 797
t.n.v. WSV Almere Haven / Almere
(lidmaatschapsnummer en reden betaling vermelden svp!)
René Josso en Ronald van Assen
Telefoon 036 - 531 73 17
www.wsvalmerehaven.nl
info@wsvalmerehaven.nl
Clubgebouw:
Internet:
Communicatiecommissie / Redactie
Sluiskade 11:
Frank Seignette - hoofdredactie/aquisitie
Frank Greiner - eindredactie en opmaak
Nico van Baarle - technisch redacteur
Frits Barendsen - internet en elektronische communicatie
Rob Dijkstra - lay-out en pre-press
Anna van der Flier - redactie
Annegré Nieuwenhuis - redactie/secretaris
Henk Kluvers - redactie
Patrick Langley - redactie
Druk: GraphX Almere Buiten
commcie@wsvalmerehaven.nl
faxnummer redactie: 036 - 532 9404
postbus 50153 1305 AD Almere Haven.
Reacties en kopij naar:
N.B.:
Kwetsende, persoonlijk gerichte, politieke en/of anderszins
beledigende kopij of ingezonden brieven worden niet
opgenomen in het clubblad.
foto omslag: Micro-Magic op eendenjacht.
Foto: fotoboot.nl
Leden / Vakantiegangers,
We zijn halverwege het seizoen,
het clubblad loopt weer aardig vol,
incluis de adverteerders; de kinderen
hebben vakantie (gefeliciteerd aan
alle geslaagden); de boten worden
volgeladen en ieder gaat zijn/haar
weegs.
Zelf ben ik net terug van de
Driehoek Noorzee, vanwaar u een
‘korte’ impressie vindt verderop
dit kleurrijk magazine. Zo zie je
dat je, geanimeerd door een aantal
foto’s opeens een kompleet andere
vakantie hebt. Ik hoop dat het u
net zo mag vergaan. Zoals we reeds
eerder memoreerden zouden we ook
graag uw vakantie/thuisblijf verslag
publiceren incluis de prachtige
foto’s. Nou hoeft u niet direct de
zee over, alle vakantiekiekjes zijn
meer dan welkom. Heeft u zin
om een ansichtkaart te sturen, dan
graag ter attentie van de redactie
en in september zullen we daar
een prachtige collage van maken.
Houdt u nog wel rekening met de
komende tochten en activiteiten
die door onze commissies worden
georganiseerd, waaronder de
niet-aflatende gezelligheid van
de jeugdzeilcommissie. Gelukkig
gebeurt er weer veel op de
haven. Vanmiddag Ed Brand nog
uitgezwaaid, die wederom zijn geluk
gaat beproeven in de Cowesweek.
Zijn overige bemanningsleden
staan droog, trainen 4 uur per dag
en oefenen in een golfslagbad voor
wat er komen gaat. Hulde aan deze
kanjers. Verder hebben we weinig
te melden. Oh ja, mocht u na de
vakantie nog e.e.a. in de verkoop
willen doen, stuur ons dan een
mailtje en we zullen de advertentie
opnemen in het clubblad.
Fijne vakantie togewenst.
Frank Seignette
pagina 4 De Helmstok, Chiel Vos
pagina 5 Interview Michael
Brouwer
pagina 7 Verslag Clubweekend
pagina 8,9 Nieuwe Jachthaven,
Verslag Eenzame Noord
Update Jeugdzeilen
pagina 10,14 Dagboek Driehoek
Noordzee
pagina 15 Uit andere bron
pagina 16,17 Engelandtocht
pagina 18 Column Jan Mens
pagina 20,21 Afscheid Roland Maes
als voorzitter
pagina 22 Evenementenagenda
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 3

Ruud van Gijn gaf de Helmstok door aan
CHIEL VOS:
4
1- Hoe heet je boot en waarom heb
je die naam gekozen?
Onze boot, een Dartsailer 38, heet Sonemarg,
zo heette hij al toen wij hem kochten.
Omdat we het wel een mooie naam vonden
hebben we het niet veranderd.
Sonemarg is een pleisterplaats in Kashmir,
India. We vermoeden dat de naam daar
vandaan komt.
2- Wat verwacht je van de vereni-
ging?
Dat je op een leuke manier je hobby kunt uitoefenen.
Alle leden hebben toch
Hetzelfde doel: lekker varen. Als alle leden
op een positieve manier met elkaar omgaan
en bereid zijn elkaar de helpende hand toe te
steken als dat nodig is moet
dit toch zeker kunnen.
3- Wat was de verste tocht met je
huidige boot?
Deze boot lag te koop op het eiland Leros,
vlakbij Kos en Bodrum. De verste tocht is
dus geweest toen ik hem vorig jaar ging
DE HELMSTOK
ophalen. Het was een reis van meer dan 1500
mijl van Leros naar Isola, vlakbij Koper, in
Slovenië. Daar is de boot op transport gegaan
naar Nederland.
4- Wat voor boot heb je over tien
jaar?
Ik denk dat we over 10 jaar deze boot nog
steeds hebben. We vinden dit namelijk een
mooi schip, met veel ruimte en gerief.
5- Wat zijn je toekomstplannen voor
het varen?
We hopen in de toekomst met deze boot vele
lange tochten te kunnen maken.
6- Heb je naast het varen nog andere
hobby’s?
Ja, techniek in het algemeen.
7- Aan wie draag de de helmstok
over en waarom?
Aan Jaap Wiggers, voor zijn inzet op verschillende
manieren voor de vereniging.
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

"VAKANTIE-INTERVIEW" MICHAEL BROUWER < Anna van der Flier >
Voorzitter Bert-jan van der Woude is met
vakantie, de vragen gaan dit keer naar
Michael Brouwer, bestuurslid.
Jij zit nog niet zo heel lang in het bestuur,
kan je vertellen wie je bent en wat jouw
taken/positie in het bestuur is?
Ik ben Michael Brouwer en 33 jaar jong, ik
ben nu 7 jaar lid van de vereniging en lig met
mijn zeilboot (een Pion) “Peut Etre” op de
kop van de F-steiger. Zeilen is mijn grootste
hobby, niet alleen zelf lekker zeilen, maar
ook wedstrijden zeilen en zeilles geven.
Op deze manier ben ik ook in het bestuur
terecht gekomen. Vorig jaar toen er een
nieuwe voorzitter werd verkozen, zag ik mijn
kans schoon om nogmaals te proberen om
jeugdzeilen binnen de vereniging op te zetten.
Dit heb ik niet alleen gedaan maar samen
met Erik Nagtegaal. Door het jeugdzeilen
op te zetten kwam ik in de zeilcommissie te
recht en via de zeilcommissie in het bestuur.
Het bestuur is opgebouwd uit een aantal
mensen, naast de voorzitter, secretaris,
penningmeester en havenmanager zijn alle
commissie’s vertegenwoordigd. Ik zit in
het bestuur als vertegenwoordiger van de
zeilcommissie en het jeugdzeilen. Binnen het
bestuur behartig ik dus de belangen voor de
zeilcie en de jeugd. Daarnaast probeer ik als
algemeen bestuurslid samen met de andere
bestuursleden het beste voor de vereniging te
realiseren.
Hoe gaat het momenteel in het bestuur?
Staat alles op een laag pitje ivm de
vakantie? Of draait de bestuurlijke molen
gewoon door?
De samenstelling van het bestuur is na de
afgelopen ALV weer iets veranderd. Er zijn
twee mensen uitgegaan en er is een persoon
bijgekomen.
Helaas gaat Loes van Zoen er ook mee
stoppen en we zijn dus ook druk bezig om
een nieuwe penningmeester te vinden. Het
bestuur wordt een steeds hechtere groep en
gaat steeds meer vorm aannemen. Momenteel
staat de bestuurlijke molen op een lager pitje
ivm de vakantie’s, maar besturen gaat altijd
door. We zullen alleen de aankomende vier
weken niet samen komen, maar daarna gaan
we er weer vol tegen aan.
Natuurlijk de vraag die elke keer weer
gesteld moet worden. Hoe staat het met het
beheer van het clubgebouw? Komt er een
nieuwe uitbater en wanneer gaat de bar
verbouwd worden?
Het beheer van het clubgebouw, ja, daar gaat
wel wat veranderen.
De Jongens hebben aangegeven dat zij per
1 Oktober a.s. opstappen, dus dan zal er een
nieuwe beheerder in komen. Het bestuur
is momenteel druk bezig om een nieuwe
beheerder te vinden. We zijn ingesprek met
een nieuwe beheerder, maar daar kan ik
momenteel niet meer over melden. We willen
eerst alles rond hebben voor dat er namen
worden genoemd.
De verbouwing zal plaatsvinden in het najaar,
en zal deels gefinanceerd worden door middel
van sponsering van Heineken. De verbouwing
wordt nu nog niet uitgevoerd omdat
we midden in het hoogseizoen zitten en er
nieuwe beheerders zullen komen die ook
ideeën hebben.
Hoe gaat het met het jeugdzeilen? Heeft
het nieuwe jeugdlidmaatschap zin? Zijn er
kinderen lid geworden waarvan de ouders
dat zelf (nog) niet waren?
Het jeugdzeilen is een groot succes, er hebben
38 kinderen ingeschreven en we hebben 8
tot 10 vaste begeleiders en daarnaast nog een
aantal mensen die helpen. Ook hebben een
aantal leden hun boot ter beschikking gesteld
voor het jeugdzeilen, zonder deze boten
hadden we het niet kunnen doen. We hebben
nu drie weekeinden gehad. Het laatste was
dat van 9 en 10 juli. Toen hadden we prachtig
weer en is er volop genoten door de kinderen,
maar ook door de begeleiders. De kinderen
leren niet alleen zeilen, maar hebben ook
een heleboel lol en daar gaat het natuurlijk
allemaal om. Nu moeten de kinderen weer
even wachten, want het jeugdzeilen gaat pas
weer 3 en 4 september verder. Dit in verband
met de vakantie’s van de kinderen, een
aantal kinderen zijn 27 en 28 augustus nog
niet terug. En 11 september, dan is de grote
afsluiting van het jeugdzeil seizoen 2005.Hier
zijn een aantal mensen van het jeugdzeilen al
druk mee bezig. We willen die dag een groot
feest bouwen met de kinderen. Niet alleen
zeilen, maar …………………………… dat
blijft nog even een verrassing.
Het jeugdlidmaatschap. Dit is een van de
onderwerpen binnen het bestuur waar ik mee
bezig ben geweest. We hadden al een aspirant
lidmaatschap, maar dat was duurder. En niet
aantrekkelijk voor de jeugd om lid te worden.
Dus nu hebben we een echt jeugdlidmaatschap
voor 25 euro per jaar (wanneer de kinderen
een boot willen neerleggen komen er
wel de extra kosten bij, die elke boot bezitter
betaalt).
Dit heeft geresulteerd
in 6
nieuwe jeugdleden
die mee
doen met het
jeugdzeilen.
Het jeugdlidmaatschap
is een goede
zaak, want
de jeugd
zorgt voor de
verjonging
binnen de vereniging.
En we willen toch allemaal dat het
een levendige vereniging blijft waar een hele
hoop te doen is. Nu, maar ook over tien jaar.
Wil je zelf nog iets kwijt over het reilen en
zeilen van de vereniging?
Ik heb het idee dat de vereniging aan het
opleven is, er zijn nieuwe jonge mensen
toegetreden tot verschillende commissies
en het bestuur. We hebben weer een
aktiviteitencommissie en die organiseert
een hoop nieuwe aktiviteiten waar veel
mensen op af komen. Zoals bijvoorbeeld
het clubweekend, wat een zeer geslaagd
weekend was. Ook de zeilcommissie probeert
nieuwe mensen tot het wedstrijd zeilen te
verleiden, door het organiseren van een
introductieavond en later dit seizoen nog
een introductiemiddag. En natuurlijk het
jeugdzeilen heeft ook geleid voor meer
activitiet op het haventerrein.
Ik hoop dat er nog meer mensen gaan
meedoen met alle activiteiten en dat het
clubhuis weer een echt clubhuis wordt
waar alle leden gezellig een drankje komen
drinken. Daar werk ik en nog een heleboel
mensen aan en daar gaan we voorlopig zeker
mee door. Ik wil op deze manier ook iedereen
een hele fijne vakantie toe wensen, een
behouden vaart en tot ziens op de haven.
Dank je wel Mike, voor dit interview!
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 5

6
W W W. S C H E E P S D I E F. N L O n s a d r e s : O n d e r w a l 8 1 4 1 1 LV N a a r d e n
• T e l e f o o n 0 3 5 6 9 4 2 4 7 6 • T e l e f a x 0 3 5 6 9 4 9 1 5 0 i n f o @ s c h e e p s d i e f . n l
Groot assortiment, zeer vakkundige hulp, snelle levertijden en
service op het gebied van o.a.: kleding, scheepsbeslag, touwwerk,
splitsen, motoronderdelen, verf/ antifouling, onderhoudsmiddelen.
Bekende merken: Gill, Gaastra, Magic Marine,
Marine pool, Dubarry, R.W., Sikkens, International, Epifanes,
West System, Sailtron , ASA, Wichard, Besto, Plastimo, etc, etc
U bent van harte welkom bij “Scheepsdief” Watersport
Van april tot september zeven dagen per week geopend
U vindt ons in de Jachthaven van Naarden
VERLOREN:
Zaterdag 4 juni heb ik een blauw zelfopblazend vest laten liggen na het jeugdzeilen.
In een bult met zeilkleding die van de steiger kwam heb ik wel mijn zeilpak, maar niet mijn zwemvest gepakt....
Als iemand weet waar het vest is, wil hij mij dan bellen op 036 - 536 8820?
Het vest afgeven bij de havenmeester kan ook.
Henk Kluvers, Lidnr 2021
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

Clubweekend, zaterdag 25 en zondag 26 juni < Annegré Nieuwenhuis >
Na een aantal jaren het Clubweekend,
toen nog Familieweekend, in
Spakenburg te hebben gevierd, bedacht
de evenementencommissie om het
dit jaar gewoon in onze eigen haven
te organiseren. Ik dacht nog even,
wel jammer van de zaterdagsmarkt
TITEL
in Spakenburg, dat werd al zo’n vast
vrouwenuitje, maar dat was al snel over
toen ik het programma voor het weekend
onder ogen kreeg. Want zeg nou zelf,
wie wil er nou niet eens een keertje
bungee-roeien. Een enorme roeisloep
(zo een waarmee ze van Harlingen naar
Terschelling roeien) met een elastiek aan
de steiger binden, een zooitje motorboters
en zeilers erin zetten en roeien maar. Nou,
kijk dan maar eens hoe ver je komt. Dat
viel dus nog best tegen en het is ook niet
verwonderlijk: een motorbootvaarder trekt
aan de gashendel, een zeiler trekt aan een
touw, maar beiden hebben hier geen kaas
van gegeten en zie dan maar eens met zes
mensen synchroon te roeien. Let wel, het
gaat hierbij ook nog eens om dikke houten
roeispanen van zo’n 4 meter lang (of was
het nog langer?). U kunt begrijpen dat
dit behoorlijk wat hilariteit veroorzaakte,
zowel in de boot als van de beste stuurlui
op de wal. Maar iedereen kwam aan de
beurt dus de beste stuurlui konden het ook
proberen. Helemaal hilarisch werd het
toen hier en daar een fanatieke roeier te
veel kracht ging zetten en gewoon van z’n
bankje lazerde. Van enigszins synchroon
roeien was dan natuurlijk helemaal geen
sprake meer. Uiteindelijk deden er 6
teams mee en elk team moest eerst 3x
achterelkaar. Daarna elk team nog 2x. Toen
werd gekeken wie het verst gekomen was
en de twee beste teams moesten nog een
keer tegen elkaar.
Barbecue
Al met al toch een paar uurtjes gezellige
bezigheidstherapie en daarna was het
uiteraard lekker bijkomen op het grasveld
naast het achterterrein. Hiervoor al hulde
aan de organisatie. Er stond een grote
(leger) tent met bar en bierpomp, voor de
kinderen een suikerspin machine. Er waren
tafeltjes en stoelen neergezet. Er stond een
springkussen voor de kinderen (succes
verzekerd). Na een tijdje lekker gekletst te
hebben met z’n allen werden de barbecues
aangestoken. Het eten was geregeld met
bonnen zodat niet alle karbonades of sate’s
in 1x op waren en dit werkte voortreffelijk.
Er was stokbrood en overheerlijke niet te
versmaden salades (waarvoor grote hulde
aan Ellen Stoeckart) en voor de kinderen
werd er patat gehaald. Het was een avond
waarbij de gezelligheid weer hoog in het
vaandel stond en dat was ook rond het
kampvuur te merken. Het was een kille
avond dus kwamen er steeds meer mensen
om heen zitten en met de geroosterde
marshmello’s van Mike kon het helemaal
niet meer stuk. Janneke bleef roosteren
en ze vonden gretig aftrek bij o.a. Marga,
ondergetekende en Carien. Die vond het
ook allemaal veel te gezellig om te gaan
slapen.
Ontbijt
Het werd natuurlijk weer feesten tot in
de vroege uurtjes en het ontbijtbuffet
de volgende ochtend was dan ook een
ongekende luxe. Geen broodjes smeren
en koffie zetten (toch wel je eerste
levensbehoefte na zo’n avond) met een
duffe kop maar aanschuiven aan een zeer
uitgebreid ontbijt. Brood in alle soorten en
maten, grote keus in vleeswaren en er was
zelfs gedacht aan Peter die toch ’s ochtends
wel een zoet broodje lust. Het zonnetje
erbij maakte het helemaal aangenaam en
langzaamaan ging iedereen zich opmaken
voor de puzzeltocht.
De puzzeltocht
Het water op en de route halen bij Ben
en Marja en dan eerst maar eens rustig
doorlezen, mijn hemel wat een vragen
en we moeten de boot ook nog versieren.
Eens kijken, we hebben hier en daar nog
wel een vlaggetje en met de meegebrachte
A4’tjes en de viltstiften de kinderen
(Carien, Kelly en Bauke) aan het werk
gezet. Jawel, we werden nog fanatiek ook.
De vragen waren heel erg leuk bedacht.
Wat dacht u van: “wat is het favoriete
kledingstuk op het roze strand” of “wie
waren er in 1991 onder Hollandse Brug
(meest rechtse doorgang)”. Die was voor
ons erg leuk want gezien onze masthoogte
kunnen wij die doorgang niet nemen,
Ronald heeft zo het toplicht er al eens
afgevaren, en deze keer is Mike tegen dit
probleem opgelopen, eeh aangevaren.
Gelukkig hadden wij een verrekijker
en konden we het antwoord toch nog
vinden. Het was een heerlijke dag op
het water, het zonnetje scheen en was
niet al te warm en dat scheelt als je je
hersenen op een vrije middag toch nog
moet inspannen. Tot slot moest je nog een
woord raden en een slagzin invullen (was
ik uiteindelijk helemaal vergeten – toch
te veel hersengymnastiek op een vrije
middag?) en bij terugkomst inleveren bij
het organisatiecomité. Na weer de nodige
versnaperingen werd de uitslag bekend
gemaakt en hoewel er een hoop goede
antwoorden waren en ook bijzonder leuke
slagzinnen (zelfs hele gedichten) was er
uiteindelijk maar 1 winnaar en dat was
Henk Schut met z’n motorboot Liraki.
Afscheid
Toen was er nog voldoende tijd om
gezellig na te borrelen en de barbecues
werden zelfs weer aangezet om het vlees
op te maken dat de vorige avond was
overgebleven. Rond een uur of zeven werd
er zo zoetjesaan begonnen met afbreken
en opruimen waarbij uiteraard vele handen
licht werk hebben gemaakt en om negen
uur was de troep zo goed als weg. Wij
waren toen al lang en breed weer thuis om
twee vermoeide aapjes van bijna 6 en 2,5
jaar in hun bedjes te stoppen. Die waren
zeer vermoeid na 2 dagen springkussen
(en van het achterna lopen van Rens) en
moesten wel wat slaap en rust inhalen.
Vanaf deze plek wil ik iedereen van de
organisatie (en spreek vast namens alle
deelnemers) heel erg bedanken voor wat
zij allemaal geregeld hebben dit weekend.
Ik weet uit 1 e hand dat er heel wat uurtjes
voorbereiding in zijn gestoken en dat
was aan alles af te zien. Voor mijn gevoel
is alles vlekkeloos verlopen, aan alles
was gedacht en er is volgens mij ook
geen onvertogen woord gevallen. Het
kan niet anders dan dat er volgend jaar
nog meer mensen zich opgeven voor het
clubweekend wanneer zij de enthousiaste
verhalen horen van degenen die dit jaar
wel zijn geweest. Onze dochter Kelly
verwoordde het als volgt. Bij een vraag in
een vriendenboekje dat Kelly vorige week
meekreeg van een vriendinnetje: “wat
moet er vaker zijn” antwoordde Kelly: “het
springkussen op de haven”!
Een foto-impressie staat op pagina 2
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 7

DE NIEUWE JACHTHAVEN - deel IV < Ben Geersema >
Alweer de vierde aflevering rond de
ontwikkelingen van de nieuwe jachthaven.
Tot nu toe heeft niemand gereageerd
dus ik neem maar aan dat alles duidelijk
is. Mogelijk is de informatie ook wel te
gedateerd en bent u meer geïnteresseerd in de
stand van zaken op dit moment.
In dit artikel wil ik u meenemen in een paar
korte klappen naar het heden zodat ik u vanaf
de volgende versie actueel en vers van de
pers het laatste nieuws kan geven.
Vanzelfsprekend wilde de gemeente weten
of de watersportvereniging wel een stabiele
zakelijke partner kan zijn en in staat is een
grote jachthaven zakelijk en met oog voor
continuïteit te exploiteren.
Een bedrijfsplan werd gevraagd en na enige
vingeroefeningen in de werkgroep is een
extern adviesbureau (Van Gent en Van der
Reest) ingeschakeld om een plan te schrijven
dat inzicht zou verschaffen in de benodigde
investeringen door de vereniging en in de
verschillende aspecten van de exploitatie.
Onze strategie: WSV Almere Haven
positioneren als bedrijfsmatige aanbieder van
watersport die zich regionaal onderscheidt
door zijn verenigingssfeer, moderne
voorzieningen, levendigheid en gunstige
prijs/kwaliteit verhouding teneinde de
continuïteit en de marktpositie te versterken.
Gelukkig bleek ook de externe adviseur van
mening dat onze vereniging heel goed in staat
zou zijn een grote jachthaven te exploiteren
mits er aan een paar belangrijke eisen zou
worden voldaan, ik noem er een paar;
• De inzet van vrijwilligers moet
kunnen blijven bestaan.
• De besluitvorming moet worden
gestroomlijnd bijvoorbeeld door het
facilitair beheer te verzakelijken.
• De huidige aansluiting bij het
marktniveau te continueren door
voortdurend te investeren.
• Het bestuur uit te breiden met de
portefeuille marketing.
• Almeerders met voorrang
behandelen maar niet exclusief.
Zowel onze eigen ideeën als die van de
gemeente over de vormgeving blijken in
deze rapportage economisch haalbaar zoals
dat heet, reden te meer om met nog meer
kracht ons eigen plan te promoten en ons
werkgroeplid Jerome Adema (architect) nog
meer te belasten.
Nog even voor de duidelijkheid; één van de
belangrijkste peilers van onze aanpak is nog
8
altijd dat de haven een betaalbaar niveau voor
ligplaatsen moet kunnen hanteren, beduidend
onder dat van de prijzen van de omliggende
havens.
De gemeente heeft een exemplaar van
ons eerste bedrijfsplan ontvangen en de
besprekingen met ons voortgezet.
Verder dan ook maar met de ontwerpkant van
de nieuwe haven. Met de uitkomsten van de
workshop met de leden (zie vorige column),
ons programma van eisen en de professionele
input van Jerome is de werkgroep gestart
met een eerste invulling van de ruimte.
Daarbij is vooral aandacht gegeven aan
de wens voldoende luwte in de haven te
krijgen en niet te volstaan met een simpel
basaltblokkendijkje (3x woordwaarde). De
dijk nou juist gebruiken als onderdeel van de
hoeveelheid grond die nodig is was de insteek
en zo ontstond een plaatje dat er beduidend
anders uitziet dan het oorspronkelijke plan
van de gemeente.
De volgende keer zal ik uitgebreid ingaan
op deze (overigens nog zeer voorlopige)
vormgeving.
Wel kan ik u al meegeven dat de gemeente
onze ideeën niet onwelwillend heeft
ontvangen.
Wordt vervolgd.
Heeft u vragen of opmerkingen, u kunt mij
altijd mailen, graag zelfs.
geersema@euronet.nl
Tot de volgende keer!
FAMILIEBERICHT
Onlangs ontving het bestuur het droevige
bericht dat op 7 juli mevrouw
Gerda Kranenburg - van Rouendal
op 52-jarige leeftijd is overleden.
Bestuur en redactie van
Watersportvereniging Almere Haven
wensen de nabestaanden veel sterkte bij het
verwerken van dit grote verlies.
Ik beloofde mezelf:
Nooit meer een
Eenzame Noord
foto Jeroen Meijer
Al vaker gevaren, 2 keer line
honours, één keer mogen winnen en al een
aantal jaren door allerlei beslommeringen (en
geen zin zo vroeg op te staan) niet gevaren.
Dit jaar was er geen excuus: de Big Bubbels
zou weer eens door uitsluitend het kapiteintje
worden gevaren. Teneinde het gezin niet ’s
morgens om half vier wakker te maken door
douche-, broodsmeer- koffiezetgeluiden en
gemopper besloot ik heerlijk aan boord te
gaan slapen. Op de haven keurig de lifelines
gemonteerd, alles nagekeken, schip onderworpen
aan een hele strenge keuring en
mijzelf voorgenomen om uiterlijk 22.00 uur
mijn ogen te sluiten. Hier begon de tegenslag;
dat lukte niet. Een te mooie zwoele
avond op het terras van ons clubhuis gooide
roet (lees bier) in het eten. Te laat, maar met
een groter stuk zelfvertrouwen dook ik in
mijn slaapzak.
Welk een rust, maar wat een schrik als je
na ca. 4 uur slaap gewekt wordt door de
wekker. Het was zelfs nog donker! En weer
realiseerde ik mij waarom ik altijd roep:”dit
doe ik nooit meer”. Koffie gezet, en overal
in de haven, op ca. 36 andere bootjes hoorde
je gemompel en gesteun; jawel, die bikkels
hadden er net zo veel zin in.
Keurig naar buiten gevaren, geprobeerd om
een broodje weg te spoelen met koffie (geen
succes, ik ontbijt nooit voor 9.00 uur, dus dat
lukt nu ook niet). Dan maar een sigaretje,
lekker hoor, en hup de zeilen erop. Dan gaat
het plotseling snel; je denkt nog alle tijd te
hebben voor een paar proefstukkies, maar
nee, daar was het waarschuwingssein. Snel
achter de startlijn gevaren en toet, 37 boten
varen richting de Hollandse Brug. Vanwege
de voorspellingen (die direct uitkwamen) met
betrekking tot geen of zeer weinig wind was
de originele baan van ca. 50 mijl ingekort
naar ca. 25 mijl. De wedstrijdcommissie
had een keurige baan uitgereikt, met diverse
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

Eenzame Noord: tekst Ronald Nieuwenhuis >
afkortmogelijkheden, dus Broekerhaven
zouden wij dit jaar sowieso niet halen. De
eerste mijltjes ben je gespannen, staan de
zeilen goed, kan ik nog wat trimmen, waarom
gaat dié boot harder, oh kijk, dié boot ligt al
achter………..wat een gedoe. Big Bubbels
heeft een enorm zwaar handicapcijfer, dus
zij moet absoluut vooraan varen, en het liefst
met een flinke afstand op de anderen finishen.
Maar dat kan die boot ook, de vraag is
dus nu kan de kapitein het maximale uit zijn
materiaal halen, terwijl hij niemand de schuld
kan geven als het niet lukt. Bij de brug aangekomen,
met een bezeilde koers onder de
brug doorgekropen, en wat zagen wij: een
snelle boot (dat wel) was er op de motor
vandoor gegaan. Alle andere deelnemers zeilden
reglementair onder de brug door, en als
tweede boot voer ik richting de IJM17. Wordt
ik me daar ingehaald door een Marieholm,
het leek wel of ik stil lag. Prachtig met die
ruime koers na de brug. Dan duurt het lang
tot je bij de IJM 17 bent, terwijl hij allang
daar om heen is, en koers zet naar de EA3.
Maar toen kwam Bubbeltje tot zijn recht: aan
de wind omhoog, dan voelt zij zich het lekkerst.
Flink getrimd, als een stoomtrein voorbij
de Marieholm en uitgelopen op de andere
boten; de jacht was geopend op het voorste
schip. Na het ronden van de boeien weer
terug richting de IJM17: plat voor het laken.
Oftewel wind recht van achteren, en dat is
niet bepaald een koers waarmee je snelheid
kan maken. Dus hup, afkruisen. Roer los,
naar voren, gijpen met boom en al, en dan
je stuurman uitschelden dat hij geen koers
houdt. En ren je terug naar de kuip, geef je
je helmstok een schop, scheld je voordekker
uit dat hij opmoet schieten, kortom, je bent
heerlijk in gevecht met jezelf. Na het ronden
van de IJM17 (wat duurde dat lang) aan de
wind door de geul naar de brug. Windkracht
0.5, en tientallen toerboten die niet snappen
wat jij daar in je eentje aan het knoeien bent.
Na ongeveer 50 keer overstag (hijgend als
een paard, dus misschien toch maar stoppen
met roken?) onder de brug doorgepield.
En ik heb geweigerd de motor te starten, ik
dacht, nou zeil ik hem ook uit ook. Net na
de brug kwam het start/finishschip tegemoet,
en zeiden doodleuk, oh het waait weer een
beetje, er komt vast wel meer wind, zeil hem
maar lekker uit. Bedankt! Ruim 2 uur liggen
kruisen op het Gooimeer om eindelijk door
de finish te dobberen. Maar dan, een ijskoud
biertje!!!! Weer dat heerlijke gevoel van “ik
heb het geflikt” en DIT DOE IK NOOIT
MEER!
Na het aftuigen van de boot de box ingevaren,
even liggen voor een tukkie, en 2 uur
later wakker geworden. Geen idee hoe snel
de andere bikkels na mij gefinished zijn, dus
het bleef spannend. Tot zondagochtend: na
alle berekeningen door de wedstrijdcommissie
blijkt de Big Bubbels tóch de beste tijd
te hebben neergezet. Dat voelt goed, maar
het is ook een stukkie mazzel geweest. Er
zijn boten die hebben aan het eind van hun
baan ook zeer weinig wind gehad en liggen
draaien, anderen kregen later weer wat wind
waardoor het hele veld in elkaar schoof, en
de uitslag dus heel bizar was na berekening
op handicap. Neemt niet weg, Big Bubbels
was eerste, en daar zit het probleem.
Ik moet die beker volgend jaar traditioneel
verdedigen, dus ik kan wel geen zin hebben,
geroepen hebben dit doe ik nooit meer,
maar ik zal óf met een wereldsmoes moeten
komen, en anders gewoon weer zuchtend
’s morgens opstaan om ca. 4.00 uur
etc…………
Bij de foto:
Jeugdleden leren zeilen in echte boten, en wat doen onze
volwassen?
Jeugdzeil update
Hè hè. Even rust.
Na drie succesvolle weekenden jeugdzeilen is
het nu even zomerstop. In september gaan we
weer door.
Het jeugdzeilen is goed begonnen. Van de
drie weekenden die er tot nu zijn geweest is
er maar een dag geweest dat er, wegens te
harde wind, niet gevaren kon worden. We
hebben geluk gehad. Goed weer, veel animo
onder de begeleiders en gelukkig nog meer
animo onder de kinderen. Zoveel dat Mike
elk weekend gebeld werd of er dát weekend
niet ook jeugdzeilen was.
“Het leeft weer op de haven” hoor je rondom.
Het “leven” op de haven is in ieder geval
weer zichtbaar geworden. Ouders die op de
steiger staan te kijken maken een praatje met
elkaar. Kinderen die voor en na het zeilen aan
het spelen zijn. Het zijn er op de goede dagen
zo’n 25 tot 30 geweest. En de begeleiders die
in de weer zijn met materiaal en kinderen. Er
gebeurt van alles en er is genoeg te zien.
De optimisten zijn de eerste twee weekenden
in de haven bij de brandstofsteiger begonnen
met varen. De jongste kinderen hebben hier
de beginselen geleerd. Doordat de wind het
laatste weekend minder hard was konden de
opti’s ook de haven uit en hebben ze op een
groter stuk water kunnen oefenen.
Een van de zwaardboten had het eerste
weekend een wat nattere start dan de rest. De
‘pinokkio’ sloeg om en kwam met de mast in
de klei. Gelukkig was de reddingbrigade in
de buurt die ons heeft geholpen met de boot
zodat onze eigen speedboot de twee doorweekte
maar gelukkig ongedeerde kinderen
naar de wal kon brengen.
In de kielboten zat steeds een begeleider met
drie of vier kinderen. Alle taken aan boord
werden verdeeld en afgewisseld zodat iedereen
aan de beurt kwam.
Halverwege de middag kon er bij de limonadeboot
aangelegd worden voor drinken, een
koekje en zachte kussens om op te zitten. Dat
zeilen is wel leuk, maar niet zo comfortabel
voor de billen.
Met een ruime groep begeleiders is het tot nu
toe elke keer weer gelukt om genoeg mensen
bij elkaar te krijgen. Genoeg begeleiding
in en om de boten, om de limonadeboot te
bemannen en om op de kant te helpen.
Omdat veel kinderen op vakantie gaan en
natuurlijk de begeleiders ook hebben we het
jeugdzeilen zo gepland dat we in het eerste
weekend van september weer doorgaan.
Nu gaan wij eens plannen maken voor de
laatste jeugdzeildag. Wat we precies gaan
doen weten we nog niet. Het word in ieder
geval leuk. Jullie horen het vanzelf….. na de
zomer.
Fijne vakantie… Het Jeugdzeilteam
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 9

DAGBOEK DRIEHOEK NOORDZEE < tekst Frank Seignette, foto's crew Stella >
Deel 1 - De Voorbereiding
De start van de Driehoek Noordzee 2005
komt met rasse schreden naderbij en
de eerste mijlen staan reeds op het log.
Bert Joosse en Arie Petrus zijn maandag
richting Den Helder vertrokken om door
de Nederlandse Vereniging van Kustzeilers
te worden gecontroleerd op de aanwezigheid
van alle benodigde middelen. Ook zal
onderweg de onlangs geïnstalleerde windvaan
stuurautomaat nog verder worden getest,
want 3 weken sturen met de hand is een
pietsje overdreven.
Zondag, 12 juni, zijn ritueel de bergruimten
van de Stella gevuld met de broodnodige
rantsoenen, drank (natuurlijk, want
we blijven zeilers), kleding en persoonlijke
bezittingen. Jazeker, incluis mijn eerder in
het clubblad gezochte sextant. Overigens is
dit geen middel om mijn midlife-crisishormonen
te baas te blijven maar om als goed
zeeman ook de positie te kunnen bepalen als
alle gadgets uitvallen. Het is maar dat u het
weet. Maar even terug naar dit mooie stuk
techniek. Een goede fee bracht
een 83 jaar oude Plath mee met de
opdracht er goed voor te zorgen.
Aan deze opdracht zal zeer zeker
worden voldaan, ik bloos nog en
ja……goede feeën bestaan.
Voor mij begon het allemaal vorig
jaar toen ik voor Bert de presentatie
Driehoek Noordzee 2003 in
elkaar mocht zetten. Al doende
kwamen de verhalen los en met
de bijbehorende foto’s begon een
dergelijke tocht vorm te krijgen en
ietwat te kriebelen. Tijdens een van
de avonden van monteren bracht ik
e.e.a. tussen neus en lippen te berde
en zei dat het mij best wel een
mooie tocht leek. “ Moet je misschien
maar eens doen”, zei Bert
en toen hij eind vorig jaar vroeg
of ik nog zin had om mee te gaan
- er was een plaatsje open gevallen
- kwam voor mij het moment: “hoe vertel ik
het mijn eega?”.
Nu hebben mijn eega en Bert een gemeenschappelijke
deler: beestjes. Niet zomaar een
kanarie of een goudvis…..nee veel beestjes.
Ooit is onze eerste kat inzet geweest voor
mijn huidige zeilstatus….maar misschien
daarover later meer. U begrijpt: dergelijk
gelijkgestemden waren het er gauw over
eens. Ik moest maar meegaan.
Dat is overigens sneller gezegd dan gedaan.
In de vroege wintermaanden begonnen de
voorbereidingen en ik werd als schatkist
bewaarder aangesteld. Nu heb ik nooit problemen
gehad met geld uitgeven, dus dat
10
was gauw geregeld. Bert werd baas foerage/scheepsonderhoud,
Arie voor de lijnen
op de kaart te zetten en Jan mocht vast gaan
voorkoken. Het eten dan…Zelfs een sponsor
hebben we. Een van Bert’s leveranciers,
Eukanuba, heeft ons in het nieuw gestoken
en voorzien van shirts, fleece jacks en jassen
met daarop de logo’s en de route. U ziet, er
kon weinig meer mis gaan.
Tot aan de dag van vandaag zijn we
regelmatig bij elkaar gekomen, hebben
we laptops gekalibreerd en voorzien van de
nodige en laatste snuffen, zijn er inkopen
gedaan, zijn dagmenu’s samengesteld, de
rollen verdeeld, de teams samengesteld, de
koersen uitgezet, gebeden om mooi weer, de
lokale watersportleveranciers voorzien van
de jaarlijkse omzet en ga zo maar door. Ik
zit nu nog te wachten op mijn lift naar Den
Helder, maar moet nog wachten tot donderdag.
Vrijdag varen we rond een uur of een
af. Volgens Piet Paulusma krijgen we wzw
3-4 en 26 graden….onze gebeden lijken verhoord…..we
zullen het zien.
Zodra we op de Shetlandeilanden zijn hopen
we dat de techniek ons niet in de steek laat en
melden we ons weer.
Deel 2 - Vertrek en kookkunst
16 juni...Rond een uur of zeven staat J.P.
(Jan Pietersma) samen met zijn Els voor de
deur op mij op te halen. Tijd om, na maanden
van voorbereiding te gaan. Ach, en je
weet hoe het gaat met een dergelijke trip.....
zoenen, zoenen, weer zoenen....dag zwaaien,
nog meer dag zwaaien, wegrijden en nog
meer dag zwaaien, bij de laatste bocht nog
meer dahaaag zwaaien, drie straten verder
rinkelt je telefoon: ‘Pap...je bent wat vergeten
!!’ Eikel....dus weer terug, het vergetene
ophalen en het ritueel begint weer van voren
aan. Uiteindelijk toch onderweg naar Den
Helder waar de andere helft van de bemanning
incluis de afgevaardigde van Eukanuba
ons verwelkomt. Ik ben toch op een andere
manier tegen diervoeders aan gaan kijken.
Los dat deze heer een aimabel persoon bleek,
is zijn kennis over wat een doorsneezeiler
lekker vindt uitstekend op peil. Deze fles zeemanstroost
was dezelfde avond dan ook volledig
verdwenen. Hulde aan de bemanning.
De volgende ochtend was de schade dezer
toch een ietwat van de gezichten af te lezen,
en zo hoort het per slot van rekening ook.
Verder het gebruikelijke ritueel van eten, tanden
poetsen, douchen enz. enz.. Het tijdstip
van losgooien nadert en na een goede vaart
gewenst te zijn door mijn broer, de snaak
kwam toch nog even gedag zeggen, was het
trossen los en onder luid getoeter van de
overige schippers en driehoekcomitéleden
en andere belangstellenden voeren we het
gat uit. Eindelijk kunnen de emoties van de
afgelopen maanden de vrije loop gelaten....we
zijn onderweg.
Na wat gezigzag om door
het Molengat te komen
kon de nieuwe windvaan
worden gesteld en de bemanning
gaan genieten. Helaas
was dit van korte duur want
rond een uur of half tien
schoten we een mistbank binnen
die de ons komende tijd
gezelschap zou gaan houden.
Als het dan ook nog donker
is en je de scheidingsstelses
moet kruisen dank je god/
allah/boedah/oid op je blote
knieën dat je een radar aan
boord hebt. De komende 24
uur zullen in het teken staan
van wachtlopen, slapen en
eten. Overigens de eer aan
onze schipper...man wat kan
die koken. Vanavond was
dat een rijstschotel met kip.
Helemaal top. Nu vraagt u zich natuurlijk af
wat zo’n tocht nu, met name, lichamelijk met
je doet?
Welnu, mijn maag is in de loop der jaren
bij de WSV en haar tochten redelijk gehard
maar door eerder genoemde en opgelopen
emoties, toch een ietwat weekjes geworden,
de slapjanus, en bij de 2e wacht mocht ik de
nieuwe-haringstand kennis laten maken met
de wonderbaarlijke kookkunsten van Bert.....
nee nee, het had niets met de kwaliteit te
maken. In tegendeel. Zo dat is eruit....letterlijk
en figuurlijk. Op dit moment (18-6 /
08:42) maken mijn maag en de vissen het
weer redelijk. Zover maar weer even...mor-
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

gen ga ik weer verder tikken. Even een blik
op de radar: nope, geen verkeer binnen 6
mijl, de motor spint nog steeds, Bert en Arie
slapen, Jan zit buiten in de mist en ik...ik ga
maar eens wat eten, ‘k heb trek.
Goedemorgen,
Tijd voor het weekend. Lijf en leden
maken het uitstekend, dank u. Het 4 uur op
en 4 uur af geven je tijdsgevoel een danig
knauw. In de positieve zin van het woord.
Je raakt iedere vorm van tijd en plaats kwijt.
Overigens niet voor de uurlijkse plottijden,
want die gaan gewoon door. Wel geeft het
een weldadige rust en tijdens de vrije uurtjes
vallen de ogen met grote regelmaat dicht.
De mist is hardnekkiger dan we hoopten en
zal nog een deel van de zaterdag aanhouden.
Slechter gesteld is het met de wind. Tussen
00:00 en 24:00 is de wind niet boven 2 Bft
gekomen. De weersvoorspellingen zijn gunstig
(gale or storm is not expected)...mazzel.
En zo lopen we ongemerkt de zondag binnen.
Om 02:00 uur gaat eindelijk de motor uit en
kunnen we onder vol tuig verder varen. Voor
dat we het vergeten het is: Vaderdag. Enkelen
van ons mogen de cadeautjes openmaken en
binnen een mum van tijd ruikt de boot heerlijk
naar deo’s en aftershaven. Iets wat overigens
hard nodig is....
Om 12:00 uur proosten we, tezamen met een
stukje kaas, op Vaderdag en denken hardop
hoe Vaderdag er volgend jaar uit zal zien. Als
je dan van achter de gordijnen naar buiten
staat te mijmeren en dan in de verte hoort:
‘Is er iets...schat’; ‘nog een vaderdag-kokus-
makroon...schat?’; HOOR JE ME!!!...schat?
Zucht...wat een vooruitzicht terwijl ik altijd
uitkeek naar Vaderdag. Het zal nooit meer
hetzelfde zijn.
Maar de neut en het stukje kaas smaken
uitstekend. Voor de rest van de zondag
kachelen we met een ruime 6 knopen voor
het lapje richting Shetland. Zonnetje op
de bol, muziekje in de oren, precies zoals
we het hadden bedacht. Rond een uur of 6
Bert’s Chili Con Carne Con Pan. (Mark my
words...daar komt ellende van...lettende op
de peristaltische bewegingen van de endel-
darm). s’Avonds hebben we mogen genieten
van een toch bijzonder fenomeen en werden
we opgevangen door een groep dolfijnen die
wedstrijdjes aangingen wie er nu harder kan.
Wordt je toch wel even stil van, al was het
alleen maar op e.e.a. op de foto te krijgen.
Om 20:00 de oogjes dicht want de wacht
begint om 00:00 uur, maar rond 23:00 worden
J.P. en ik door Bert gesommeerd om in
vol ornaat aan dek te verschijnen want we
krijgen hommelles. Zenuwen en adrenaline
vechten om de eerste plaats, de pakken en
vesten worden aangeschoten en we speren
naar buiten. Buiten onweert en plenst het dat
het een lieve lust is, maar gelukkig blijken we
aan de goede kant van de buien te zitten en
kunnen we, ondanks de regen, genieten van
het lichtende schouwspel boven de blijkbaar
eindeloze zee. Om 04:00 uur weer de wisseling
van de wacht en de volgende ploeg
wordt wakker met een rustig deinende zee,
een snelheid van 4-5 knopen en wederom
potdicht van de mist. Op de radar zien we een
Vliegende Hollander geruisloos voorlangs
schuiven en het blijft het wederom mysterieus
stil. Buiten het gesnurk van Bert dan wel
te verstaan. Een mistbel/hoorn is dan absoluut
overbodige luxe. Dit reikt tot ver buiten
de territoriale wateren. Het is nu 09:37 maandagochtend,
de zon breekt door en ik ga, na
een laatste blik op de navigatie weer naar
buiten. Jan roept net dat we de mist uit zijn.
Ik ga weer genieten. Oh ja...nog 120 mijl
naar Lerwick. We schieten op. Zo hebben we
de dag rustig doorgebracht met het nodige
lees- en leerwerk, want een mens moet bijblijven...toch.
De lectuur aan
boord van de Stella laat ook
dan niets aan de fantasie over.
Maandag 20 juni verloopt
rustig, waarbij we helaas
vaak de motor moeten bijzetten
aangezien de wind het een
beetje laat afweten. Dit kwam
wel weer goed uit, want door
‘achterstallig onderhoud’
(ik moest het toch aan iets
de schuld geven) raakte het
toilet (door Bert’s !! Chili) in
onbruik en verstopt door een
lullig stukje toiletpapier. Even
een stukje rekenkunde en
mechanica. Als ik dit stukje
papier vergelijk tot hetgeen
Bert’s Chili produceerde, dit
deel door de het aantal dagen
van opsparen, en verhoog
met de doorspoelkracht,
begrijp ik de obstipatie
niet. Resumerend bleek een
onduidelijke briefing de ware
oorzaak en was dit het gevolg
van een van de drie O’s dus
treft mij in beginsel geen schuld. Wat Bert
ook in een toekomstige presentatie of achterklap
zal verkondigen. Afijn, met vereende
krachten werd het papier geklaard (de rest
was goddank al naar buiten (sorry, biotoop)),
werd gelijk het ‘achterstallig onderhoud’ verholpen
en konden we aan het bier. En na de
erwtensoep ging de hondenwacht alvast naar
bed en maakten we ons op voor de midzomer
nacht.
W ederom een goede morgen,
De midzomernacht was prachtig en
begeleidde ons door de nacht met aan weerszijde
van de rumbline (volgens J.P. ‘Rum-
Line’ op zon en feestdagen) de broodnodige
olieplatformen. Ook dit is een wonder van
techniek, rekenkunde en mechanica, en niet
alleen het bouwen, maar de hele wereld die
er omheen zit.Het zeetje was rustig en langzamerhand
begint de wind wat in te kakken
en de ochtendploeg heeft het spinaker maar
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 11

DAGBOEK DRIEHOEK NOORDZEE, vervolg
gezet. Een goede keuze, want met een gangetje
van ruim 7 knopen kachelen we later
over de Noordzee voor de laatste 40 mijl naar
Lerwick. Bert is momenteel de eieren aan het
voorbereiden en ik ga het laatste plotje zetten
van mijn wacht. Straks weer verder.
Aan bakboord zien we de kust van Shetland
opdoemen en met een vrolijk....’land in zicht’
beseffen we dat we het geklaard hebben. We
krijgen links uit de flank de oceaandeining
en met 8.8 !! op het log scheuren we achter
de spinaker aan. Dit valt onder de categorie
vreeeeeselijk kicken, tot aan het moment dat
we de spinaker maar moeten opruimen en de
nieuwe G2 van Bert erop zetten. Prachtig zeil
overigens. Jan en ik hebben de wacht en sjorren
het zooitje aan tot wedstrijdtrim om vol
gas Shetland binnen te lopen. Nog veel meer
kicken !!
Uiteindelijk om 18:30 zetten we weer
voet op vaste wal en ploppen we de
whiskyfles open op de eerste trip, met de hartelijke
dank aan de navigatiekunst van Arie.
Alhoewel we stiekem gehoopt hadden om op
de Caribean uit te komen. Ook al probeer ik
mijn gevoelens aan het elektronische papier
toe te vertrouwen maar dit móet (zonder
gebiedende wijs overigens) je meemaken.
Zo, dit was het tweede gedeelte. Vrijdag
varen we af naar Farsund en zal ik trachten
ook dit traject weer onder woorden te brengen.
Oh ja, hoorde net dat jullie zuchten
onder erbarmelijke temperaturen, Roland
Nieuwenhuis de Eenzame Noord heeft
gewonnen en mijn eindredacteur met 39 graden
koorts op bed ligt. Je ziet, het leven gaat
door.
Deel 3 - van Lerwick naar Farsund
We schrijven 24 juni en op dit moment zijn
we 23 mijl van Lerwick, onderweg naar
Farsund, Noorwegen. Dit zal lijf en leden
weer de kans geven om te herstellen van
al het lekkers dat het bezoek aan Lerwick
ons te bieden had......Sorry, ik was even
weg, maar was wederom een van Bert’s
meesterwokkunsten aan het nuttigen.
Terug naar Lerwick: daar zijn we de dag na
aankomst door de directeur van en op het
North Atlantic Fisheries College ontvangen.
Met befaamd Brits ritueel werden de
wederzijdse cadeaus en vriendelijkheden
uitgewisseld tussen de NVVK en de lokale
overheden en de Commodore van de
Lerwick Boating Club. Na de uitwisseling
en het stilstaan bij de eeuwenlange
handelsbetrekkingen tussen de Hollanders
en Shetlanders - veel van onze haringvangst
12
kwam uit deze
gebieden - werden
we gefêteerd op
een pracht van
een sea-foodbuffet
en onder de
lokale klanken
van de Swingin’
Fiddles werden
de sterke verhalen
en vroegere
betrekkingen weer
op- en aangehaald.
Na overhandiging
aan iedere
schipper van een
fles locale gin
werden we
als makke
schapen weer de
bus in gejaagd.
Even over die
schapen, vandaag
25-6, bleek dat
onze schipper
Beehheehrt zijn laarzen op het eiland heeft
laten staan, aldus haar moeder. Of dit de
eerder genoemde betrekkingen ten goede
komt, we zullen het zien. Overigens is er wel
met de vader een overeenkomst afgesloten
over droogvoer. Komt allemaal goed, zaken
zijn nu eenmaal zaken.
Goed, terug op de haven en in ganzenpas naar
het clubhuis alwaar de BBQ lustig snorde, de
Guinness als altijd traag uit de pomp loopt en
je in gesprek raakt met de meest kleurrijke
types. Nadat 2 van onze opvarenden het rond
een uurtje of één wel gezien hadden, zijn de
overige twee de binnenstad onveilig gaan
maken waar ze in contact kwamen met de
lokale bands. Moet ik ‘t toch eens met de
Waterpokkendirigent over hebben om hier
de boel op te fleuren. Hebben we meteen een
mooi excuus. Overigens begon wel afgelopen
vrijdag het lokale Bluesfestival. De mens gaat
ook hier met de tijd mee.
Zo, weer terug naar de boot. Wat zullen we
zeggen, er is weinig wind en die er is wappert
alle kanten op. De barometer loopt weer
over de 1030, dus misschien op korte termijn
betere tijden. Het is volgens het log nog 157
Nm en 30h25m te varen. We trekken de fles
maar weer eens open en proberen zo tussen
twee booreilanden in te gaan...of is het er een
?!...wat kan het schelen...we hebben leut.
Straks weer smikkelen en smullen (geen idee
wat Bert aan de handelsbetrekkingen heeft
overgehouden) wachtje lopen, knorren...is het
zo weer zaterdag.
Goede morgen, het is zaterdagochtend en het
begint te vlotten, het zeetje is rustig en we
kabbelen de rest van de dag verder. De dag
wordt doorgebracht met sturen, plotten eten
en slapen. De zee en het uitzicht is wederom
fenomenaal en al mijmerend lopen we de
nacht in, en de Stella, zij kabbelt voort.
Oh ja...ik ben aan het zonnetje schieten
geweest. Volgens de uitkomst der rekenkunde
lagen we bij Amsterdam, een uurtje later in
Zuid Frankrijk.
We houden u op de hoogte... misschien
met een kaartje uit Barbados, wie weet. Tot
morgen.
Wederom goede morgen,
De wind heeft besloten om eens wat aardiger
te zijn en we rossen over het water, de gehele
dag schieten we uit naar over de 8 knopen op
het log.
Alleen de ‘beide oren’ open, zonnetje op
je bol en genieten...kóelere...wat genieten
we. Als Bert en ik de nacht in gaan is de
wind terug gelopen en met 6 knopen lopen
we op Noorwegen aan. We zijn beide met
onze eigen gedachten en na enige tijd kwam
ik erachter dat ik de Stella met mijn ogen
dicht kan sturen, letterlijk dan. Maar wel op
koers blijven. Na de wisseling kachelen de
twee andere mannenbroeders de boot met
een rotvaart de verkeerde kant op, stroming
noemden ze dat...ja m’n oor, en na de uurtjes
slaap hebben we de boot het gat maar
ingestoken, overigens na een loefduelletje met
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

een lokale sleper.
En dan gebeurt het, je komt in het paradijs,
na wat laveren tussen de kiezeltjes door,
ontwaakt Farsund, Noorwegen voor je
ogen. Prachtig, prachtig. Op de overige,
reeds aangekomen, boten is het diepe rust,
dus voorzichtigheid is geboden. Na elkaar
gefeliciteerd te hebben met het afmeren ging
maandagochtend om 06:30 de kurk van de
fles. Tezamen met de warme broodjes van
Bert zijn we zo onze slaapzak in gezopen.
T’ruste.
Na bekomen te zijn van het ietwat
ongebruikelijke ontbijt gaan we de omgeving
maar eens verkennen. Was Lerwick zo uit
Charles Dickens ontsnapt, zo staat Farsund
voor alles wat Noors is. Natuur, relatieve
eenvoud, schoonheid en vriendelijkheid, ik
denk dat ik de verhuiswagen maar ga bellen.
s ‘ Avonds is er een buffet georganiseerd
op het stadhuis waar wij werden ontvangen
door mevrouw de burgemeester. Het
‘gelijkheidsbeginsel’ heeft in Noorwegen
vaste voet aan de grond. 50% van alle
bestuursfuncties wordt hier door vrouwen
vervuld. Hulde. Zij was ook meester in het
geven van complimenten, want hoe leg je uit
dat je geen zak van het Nederlands begrijpt
en dat je vriendelijk moet glimlachen als
een van die dronken Hollanders weer eens
leuk denkt te zijn? Dan zeg je dat je met veel
plezier geniet van de vrolijke klanken en de
uitstraling van onze taal.
Geef mij ook zo’n burgemeester. Klein
minpuntje was dat we geen drank geserveerd
kregen want dat was niet toegestaan. Nu
was deze burgerdame niet voor een gat te
vangen, en werd een list verzonnen zodat
de zelfmeegebrachte drank genuttigd kon
worden. Ze kon ook niet anders, want zelf
werd haar drankvoorraad op de juiste hoogte
aangevuld. Verder heerlijk gegeten en
voortgefeest aan boord van een de overige
deelnemers. Nadat een ieder weer veilig aan
boord was geloodst, roetsjen we zo de nieuwe
dag in.
Deze dag brengt als eerste slecht nieuws,
de Driehoekleider is overgebracht naar
het ziekenhuis, aangezien hij door iets is
geveld waarvoor de meegereisde en lokale
artsen geen verklaring hadden. En dit aan de
vooravond van hun 5-jaar durende wereldreis.
Zijn eega op hun jacht achterlatend. Jammer.
Nu hadden we het plan om de komende
dagen het gebied om Farsund te gaan verkennen,
door zwierig tussen de talloze eilanden
te zwalken, edoch het allernieuwste snufje
op meteorologisch gebied aan boord van de
‘Stella’ strooide het bekende roet in het eten.
Aangezien we vanwege bovenstaande
planning pas zondag richting Nederland zouden
vertrekken, geven de weermeesters aan
dat het zal gaan stormen. Windjes van 8-9
met uitschieters naar 10 geven ons niet het
Zwitserlevengevoel en met een democratische
meerderheid wordt besloten om woensdag
al te vertrekken. Jaap Wiggers gebeld
om Schiphol Meteo e.e.a. te laten verifiëren,
maar ook zij konden er niets anders van
maken. Jammer...maar de veiligheid gaat nog
steeds boven alles. Gedurende de dag worden
de levensmiddelen ingeslagen, de boot volgetankt,
de laatste souveniertjes gekocht en de
laatste foto’s geschoten.
Om de tijd te doden ga ik maar eens aan het
schiemanswerk, want ook hier is ‘achterstallig
onderhoud’ keukenmeester. Na gefêteerd
te zijn op smakelijke Noorse koteletten, in
‘t zeiltenue, losgooien en het gat uit. Dag
Farsund...ik heb enorm genoten en kom
zeker terug. De laatste laveerkunsten langs de
welbekende kiezeltjes en de open zee op. En
onder de bezielende stuurmanskunst van onze
windvaan ‘Dikke Bertha’ snorren we de nacht
in. Het moet helaas zo zijn.
Het is nu vrijdag 12:00 uur als ik dit zit te
tikken en hebben we 198 nM onder de kiel
doorlopen. Overigens: het ‘zonnetje schieten’
gaat een stuk beter. Onder zware zeedeining
is de afwijking nog 16 nM. Volgens de
boekjes niet slecht. Ik heb om 11:00 uur de
laatste geschoten en straks de tweede en dan
eens kijken wat het resultaat is. Zoals het
er nu naar uitziet zullen we ergens rond de
zaterdagavond of zondagochtend Den Helder
aanlopen voor de laatste stempels.
Het is zaterdagochtend 2 juni, we liggen in de
shippinglane bij de Terschellingerbank en met
een ruime 4 knopen zien we de koopvaardij
aan ons voorbij schuiven. Sommigen onder
ons werken, sommigen lopen wacht en sommigen
hebben de nacht doorlopen en liggen
nu te snurken.
Het leven is rustig. Volgens de gissing zullen
we rond een uur of 6 vanavond Den Helder
aandoen en kunnen we eindelijk douchen. Ik
ga een kopje thee zetten en een broodje smeren,
daarna het tweede gedeelte van de shippinglane
in de gaten houden.
Anders dan voorspeld lopen we rond een
uur of negen langs de ton, MG1a, die we op
de heenreis als eerste buitengaats hebben
gerond. Officieel is de Driehoek voltooid.
Volgens goed gebruik slaan we de een na
laatste fles stuk en wordt ik van benjamin tot
lichtmatroos bevorderd.
En zo lopen we de KMJC binnen, slaan
elkaar ferm op de schouders en gaan aan de
saté in het clubhuis.
Ook al liggen er nog een paar dagen eilandhoppen
in het vooruitzicht, de Driehoek
Noordzee zit er op. Met zoveel vragen toen ik
aan deze reis begon, met zoveel antwoorden
kom ik terug. Al het eerder geschrevene kan
een indruk geven van wat we hebben meegemaakt,
ik kan het u helaas maar beperkt vertellen.
Mocht u ooit de mogelijkheid hebben
om dit te doen, neem dan met twee handen de
gelegenheid te baat.
Ik heb meer dan genoten, geleerd, gezeild en
gelachen.
Op zaterdag de 9e zullen we in Almere terug
zijn, daar na zal ik nog een manmoedige
poging wagen om het laatste op papier te zetten.
Deel 4 - Thuisreis en thuiskomst
We zijn weer thuis, nadat we vanuit Den
Helder nog even Texel hadden aangedaan
en via Makkum en Enkhuizen Almere
hebben bereikt.
Het was gezellig en dit laatste stukje moest
de landing klaar maken voor onze aankomst
in Almere.
Helaas kreeg dit staartje nog een staartje in
de vorm van een vervelend incident.
Arie besloot in Makkum om persoonlijke
redenen van boord te stappen en zijn 60e
verjaardag, in plaats van in Enkhuizen en bij
de aankomst in Almere, privé thuis te vieren.
Helaas, het was zijn keuze en wij konden
er niets meer aan veranderen. Heel jammer,
maar het zij zo.
Dus in plaats van deze verjaardag met elkaar
te vieren hebben we onze meiden uitgenodigd
om op vrijdag naar Enkhuizen te komen en
alvast een voorproefje te hebben op onze
thuiskomst. Eindelijk kon ik mijn eega weer
in mijn armen houden en haar bedanken voor
dit grandioze cadeau. Na een heerlijk diner
gingen de meiden weer op huis aan en was
het aan ons om geen sporen meer achter te
laten van eerder meegebrachte alcoholische
versnaperingen, ze mochten eens denken...
Zaterdag in de loop van de middag op huis
aan. In eerste instantie op de spi, maar na
enige tijd kakte de boel in en raakten wij
achterop schema. Dan die dikke tor maar
weer aan en op de AutoBert naar huis. Dan
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 13

DRIEHOEK NOORDZEE, slot
valt het weer op hoeveel verkeer er op het
Markermeer zit en moet je gaan opletten. Het
laatste stukje komt in zicht en zagen wij de
Vivace achteloos op het Gooimeer drijven;
toch meer even dag zeggen. Toen zette de
achtergrond zich in beweging en kwam een
complete armada onze kant op. Met luid
getoeter schoot de ene na de andere boot ons
voorbij. Op de Sixpack zat mijn eega met
mijn oudste zoon, An van Bert en Els van
Jan. Op de Balans mijn moeder met mijn
oudste broer en zijn vrouw.
En verder veel boten. Ik kan en ga ze niet
allemaal opnoemen, want ik zal er zeker een
vergeten en dat is het laatste wat ik wil.
Ooit die reclame van Fishermen’s Friend
gezien...dat zijn snoepjes voor watjes. De
beroemde brokken schoten door alle hoeken
van mijn keel en het zicht werd wazig. Dit
was meer dan geweldig, om zo door je vrienden
te worden binnengehaald. Je echte vrienden
!!! Op de steiger aangekomen was er nog
maar een schep bovenop gedaan. Slingers,
champagne, bier, muziek en alles wat een
mens kan wensen.
14
Ik had en heb nog steeds het besef niet
dat deze Driehoek Noordzee toch wel iets
‘anders’ was, maar blijkbaar zien anderen dat
wél. Het zal nog wel even moeten inzinken,
want je begint aan iets wat je van plaatjes
hebt gezien en deze plaatjes zitten nu voor
altijd in mijn (!) geheugen gegrift. Tuurlijk
hebben we momenten gehad waar we alle
vier niet precies parallel liepen, maar dat
mocht.
Je zit met vier kerels, want dat zijn we nu, op
een paar vierkante meter en dat kan best wel
eens wrijven.
Ik wil daarom Bert, Jan en Arie enorm bedanken
voor deze reis. De thuisblijvers voor de
ondersteuning en de meer dan geweldige
thuiskomst en natuurlijk mijn thuisfront,
klasse jongens...dank jullie wel!
Wat mij betreft over 2 jaar weer. Signing off,
Frank Seignette (zeebezeiler)
Een persoonlijke noot van de schipper.
Als u dit leest zit de Driehoek Noordzee
2005 er weer op. En dat geen tocht hetzelfde
is, bleek ook nu weer.
Waar we de vorige tocht in 2003 veel wind
hadden, was het nu een stuk rustiger. In
ieder geval qua wind. Mede door de mindere
wind werd er ook meer improvisatie van de
mannen gevraagd op 3 m2 en op een paar
kleine momentjes na ging het voortreffelijk.
Daarom mijn dank aan Arie die voor een
ieder klaar stond, ook voor de andere boten
van de Driehoek, en Jan die als altijd de
rust zelve was of er moest wat drank in de
mens zijn, maar dat moet u hem zelf maar
eens vragen. En dan de Benjamin van de
‘Stella’. Frank is zijn naam. Ik kan een
boek over hem schrijven, maar dan een zonder
eind. Frank, ik ben blij dat je zo genoten
hebt.
Een speciale noot voor je muziek, die is
zeker opwindend emotioneel. Nogmaals
bedankt.
Bert Joosse
Schipper van de Stella.
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

UIT ANDERE BRON < tekst en foto Henk Kluvers >
Voor degene die over de Randmeren naar
de IJsselmonding willen varen: Neem de
GSM mee. Want zonder telefoontje gaat de
Elburgerbrug niet meer open.
uit: Vaart.nl
Minister Peijs van Verkeer en Waterstaat
gaat onderzoeken wat het kost om de brug
over het Ramsdiep tussen Ens en Kampen bij
Ramspol op een hoogte van 10 tot 13 meter
te brengen. De huidige plannen gaan uit van
een hoogte van 7 meter. De oeververbinding
zal ook geschikt gemaakt worden voor een
uitbreiding tot autosnelweg van de A50, als
dat niet te duur wordt.
Enerzijds wordt de verbinding naar Meppel
geschikt voor 3 laags containervaart,
anderzijds maakt het Ramsdiep ook deel uit
van de staande mastverbinding naar Drente en
de route “binnendoor” naar Friesland.
Bij de redactie van Sluiskade 11 is het
vermoeden gerezen dat Rijkswaterstaat de
factuur van de Stichtste Brug zoekgemaakt
heeft.
Is het je ook opgevallen dat de haarkleur
van Jorritsma tegenwoordig gelijk is aan de
huiskleur van de Koninklijke
Schippersvereniging Schuttevaer? Zou dat
komen omdat ze er nu voorzitter van is?
De vereniging Schuttevaer heeft in een
brief aandacht gevraagd voor vandalen
die stenen en andere rommel van bruggen
gooien. Dit gebeurt o.a. regelmatig bij de
bruggen over het Amsterdam-Rijnkanaal en
het Maas-Waalkanaal. In een aantal gevallen
zijn per brug afspraken gemaakt met de
vaarwegbeheerder en de KLPD, waardoor
in voorkomende gevallen snel kan worden
opgetreden.
Tot nu toe zijn er nog geen dodelijke
ongelukken gebeurd, maar sommige
baldadigheden monden uit in regelrecht
vandalisme.Natuurlijk zullen de meesten van
ons zich niet op het Amsterdam-Rijnkanaal
wagen. Maar het kan natuurlijk ook elders
gebeuren. Voor u als watersporter iets om op
verdacht te zijn.
Ook kunt u helpen om het passeren van
bruggen veilig te houden.
Meld stenengooiers bij de vaarwegbeheerder
via de marifoon of bij de politie per GSM
(0900-8844).
Meer Veiligheid op het Prinses-
Margrietkanaal.
Artikel 1.09 lid 3 van het BPR. geeft een
perfecte omschrijving van het uitzicht
e.d. waaraan varende schepen op de
binnenwateren moet voldoen namelijk:
“ Degene die het sturen verricht moet in
staat zijn alle binnenkomende of van daar
uitgaande inlichtingen of aanwijzigingen
te vernemen of te geven. In het bijzonder
dient hij naar alle zijden een voldoende vrij
direct uitzicht of indirecht uitzicht te hebben.
Indien geen vrij uitzicht mogelijk is kan dit
worden gecompenseerd door een optisch
hulpmiddel, waarmee over een voldoende
ruim gezichtsveld een helder en onvertekend
beeld wordt verkregen dan wel door een
uitkijk”. Deze bepalingen zijn hoofdzakelijk
bedoeld voor lege binnenvaartuigen.
Onlangs zijn in Friesland in de z.g.
Middelzeeroute verschillende kleine
vaarwegen beter toegankelijk gesteld voor
pleziervaartuigen. De doorvaarthoogte
van verschillende bruggen is verhoogd tot
ongeveer 2.50 meter. Deze routes zijn vooral
ook belangrijk omdat het de wens van de
vaarwegbeheerder is om de grote doorgaande
vaarwegen te ontlasten, dus minder
pleziervaart op de grote kanalen.
De drukte op het Prinses-Margrietkanaal
in de vakantiemaanden is ongeveer te
vergelijken met een mooie zaterdagmiddag
in de Kalverstraat te Amsterdam. Meerdere
schippers van lege binnenvaartuigen varen op
Elburgerbrug: voortaan eerst bellen svp
het drukke kanaalgedeelte met een uitkijk op
het voorschip.
Als extra veiligheidsmaatregel heeft de
vaarwegbeheerder in Friesland al enige jaren
op het PM kanaal tussen de Jeltesloot en
Grouw beperkende maatregelen ingesteld
voor zeilende vaartuigen. Het is namelijk niet
toegestaand om met een zeilvaartuig op dit
deel van het PM kanaal te laveren. Tevens
zijn zeilvaartuigen verplicht om een motor
standby te hebben.
Dit weer met de bedoeling dat ze altijd
hun stuurboordswal kunnen houden. Deze
maatregelen zijn door middel van borden aan
de vaarweggebruikers bekend gemaakt
Recreatievaart naar de zijkanten van het
Prinses-Margrietkanaal
Een bord bij Terhorne verwijst
plezierschippers sinds 20-05-2005 naar de
veilige zijkanten van het PM kanaal. Om
conflicten tussen de beroeps- en recreatievaart
te voorkomen plaatste de vaarwegbeheerder,
provinciale waterstaat Friesland, het bord met
het advies: “Houdt het midden vrij” bij het
drukke vaarwater. Gedeputeerde Ton Baars
onthulde het mottobord.
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 15

ENGELANDTOCHT DIT KEER NAAR ENGELAND
Die gingen wél!
“Ken je die bak van die WSV die naar
Engeland ging zeilen?” Zo klonk het
regelmatig door onze haven als de
Engelandtocht weer eens ter sprake kwam,
een variant op een heel oud mopje van Rijk
de Gooier. Helaas voor de inbrenger van
de mop is dat succes nu voorbij, ze gingen
namelijk wel! En wel op woensdag 29 juni.
Het is al bijna elf uur als Big Bubbles de
pieren van IJmuiden uitschuift en met een
dikke 7 knopen achter haar spinaker aan
vaart. Het is nog steeds aflandige wind en
voor ons zien we de lucht donkerder dan
normaal en af en toe lichtflitsen de zee in
vliegen. Schipper Ronald Nieuwenhuis
heeft voor één keer uitgelegd waar de
touwtjes allemaal voor dienen en laat
zijn boot met een gerust hart aan Ben
Geersema, Jan Hardon en ondergetekende
over. Na een dik uurtje surfen is de lol
voorbij en valt het water met grote druppels
naar beneden. De plof moet er aan te pas
komen om de afgesproken snelheid van 5
knopen er in te houden. Als ik mijn uiltje
geknapt heb is het al drie uur later en
kunnen Ronald en Jan even plat voor een
kort tukje. Op een oproep naar de andere
schepen van de WSV horen we heel zwak
nog de Antaris, de rest blijkt te ver weg te
zijn. We schrijven elk uur in het logboek
bij en noteren de positie in de kaart. We
16
kruisen de shipping lane maar ontmoeten
de meeste grote schepen buiten de in de
kaart gemarkeerde diepwaterroute. Samen
met Ben kies ik per geval of we onze koers
moeten verleggen of niet, als er weer zo’n
grote jongen op ramkoers ligt. Het is al weer
licht als de laatste grote schepen passeren. Bij
duister is de richting van een schip toch beter
te zien dan bij daglicht.
We zeilen al uren aan de wind
en blijven mooi op de westelijke
koers liggen. De stroom zet ons
keurig terug op de koerslijn en
als we nog zo’n 30 mijl te gaan
hebben ga ik proberen de visjes
te voeren door mijn darmen wat
ruimte te bieden. Ik zit nog niet
op het, precies op maat gemaakte,
potje of ik wordt direct aan dek
geroepen omdat er bruinvissen
worden gesignaleerd. “Ja hoor” is
mijn eerste reactie, die ken ik nou
onderhand wel, toen ik afgelopen
zomer rond de Azoren zeilde
werd ik er gek van op het laatst.
Weer die dolfijnen langszij en net
als ik dan buiten kwam waren ze
weer weg! En nu zullen ze zeker
gewoon in de Noordzee…. . Het
geroep blijft en ik meen gepiep
te horen door de romp! Als een
raket trek ik mijn broek weer
omhoog, gris de kamera van de
kaartentafel, klauter aan dek en
ja hoor, drie stuks van wel 1,5
meter lang! Wel 5 minuten spelen
ze rond de boot terwijl wij lekker doorzeilen.
Na nog zo’n 4 uurtjes heerlijk aan de wind
zeilen lopen we de gespotte zuid kardinaal
“S-HOLM” aan. Hij blijkt nog een klein
stukje verder naar het zuiden te liggen maar
we kunnen er keurig omheen en liggen om
even na zessen aan de steiger. De “Antaris”
en de “Blue Temptation” volgen enkele uren
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

later en de “La Banera” nog weer wat later.
Zij bleken heerlijk overnacht te hebben in
IJmuiden en hebben alle accu’s weer vol
als ze aanleggen! Als alle schepen binnen
zijn blijken wij de enige die liever op de
wal eten want de andere schepen eten hun
meegebrachte etenswaren op. Wij duiken de
vetste friettent in die we kunnen vinden en
eten Fish en Chips, dáár komen we voor! Als
de magen weer goed gevuld zijn nemen we
erna nog even een voorproefje in de Harbours
Inn, de gerenoveerde pub aan de overkant van
de jachthaven. Het fel begeerde “Effe biertje
halen in Lowestoft” is binnen!
De volgende dag schijnt de zon volop en
bezoeken we het leuke plaatsje dat met
het jaar vrolijker en gezelliger wordt. ‘s
Avonds eten we met de hele groep in het
chique restaurant van de jachtclub. We
hoeven er geen stropdas om, maar die zou
er niet misstaan. Wel wat onwennig ten
opzichte van ons eigen eetcafé! Als het eten
goed gesmaakt heeft gaat de hele club naar
de “Harbours Inn” want die is ons bij het
voorproeven goed bevallen. De pub blijkt
drie verdiepingen te hebben met ieder zijn
eigen sfeer, van serieuze drinkgelegenheid
tot zeer amusante snoepwinkel zal ik maar
zeggen! Met het verloop van de avond
strompelt iedereen keurig in volgorde van
leeftijd weer aan boord. Als de tent gaat
sluiten gaat zelfs de betonnen kade heen en
weer om onverklaarbare redenen. We zijn in
ieder geval ingeslingerd.
Op zaterdag om 11 uur varen we af en we
liggen dit keer als laatste in de vloot. Het is
geen wedstrijd en we genieten van de rust en
de natuur. Om dat nog verder uit te breiden
hebben we een parvaan gekocht en met een 4voudige
vangkans hopen we op onopgeleide
makrelen die zo
dom zijn om in een
glimmend stukkie
ijzer te bijten!
De parvaan staat
borg voor de juiste
diepte ongeacht
onze snelheid.
Op de marifoon
hoor ik een
veiligheidsbericht
en als ik de posities
uit het bericht in
de kaart zet blijkt
dat nog maar 3 mijl
bij ons vandaan.
De Elephant 5
buizen met een
totale lengte van
1 mijl! Als we
met de verrekijker
de horizon
afspeuren zien
we inderdaad
een sleepboot
in de verwachte
richting en als ik
de koersen uitzet
in de kaart lijkt
de kans op een
aanvaring erg
groot. Ik roep
het schip op en
vraag zijn koers
en snelheid en
vraag of we
nog voor hem
langs kunnen,
we zijn immers
een zeilboot!
Hij heeft ons op
zijn radar gezien
en betwijfelt
of dat nog wel lukt. Het is volgens de
olifantschipper niet te doen om van zijn
koers af te wijken en de stroom heeft ie ook
al mee, zo klinkt door de luidspreker!!! O.k.
achterlangs dan, maar waar herkennen we
het einde van de sleep aan? “Daar hangt
een gele bal”luidt het antwoord. We wijken
zo’n 70 graden naar het noorden en komen
inderdaad drie fel gekleurde buizen tegen
welke met een lange kabel aan de sleper zijn
bevestigd. Daar weer zo’n 50 meter achter
drijft een soort geel balletje, niet groter
dan een voetbal welke bovendien door de
snelheid voor ¾ onder water verdwijnt. Als
we achterlangs zijn gepasseerd vraagt de 5e Olifant nog in zijn beste Rotterdams of het
allemaal goed gaat daar achterin en bedankt
ons voor de samenwerking. Als het nog volop
< tekst & foto's Jeroen Meijer >
donker is komt het vuur van IJmuiden al in
zicht. We zijn er bijna, duurt nog een kleine
4 uur en het begint licht te worden als we de
pieren van IJmuiden weer binnen varen. Het
is zondagmorgen 05 uur en na het schutten
vieren we de goede afloop met de drie
kleinste schepen aan de vertrouwde loswal.
(Even een biertje halen in …) Bij La Banera
is de gemiddelde leeftijd iets hoger dan bij de
rest en die kiezen voor een tukje in de marina
omdat zij toch bij de Oranjesluizen afscheid
moeten nemen.
Voorafgaand aan dit evenement hebben een
aantal deelnemers zich opgegeven voor het
behalen van een CWO zeezeildiploma. Door
Jan Hardon zijn, na het juist beantwoorden
van vele kritische vraagstukken en het correct
uitvoeren van diverse opdrachten bij ons
laatste kopje koffie de diploma’s hiervoor
uitgereikt. Gefeliciteerd allemaal en op naar
het volgende zeezeil niveau! Misschien
kunnen we wel een 2 e haven “achter de brug”
beginnen! Ik sta vooraan voor een ligplaats!
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 17

DRIE MAAL IS SCHEEPS (ON)RECHT < Jan Mens >
Vorig jaar zouden we een
tochtje gaan maken en aangezien
het laden van de – immer
enorme – voorraad bagage in
ons bescheiden bootje vanaf de
steiger niet bepaald een sinecure
is besloten wij ons scheepje een
nachtje te parkeren aan de steiger
in de nabijheid van de kraan,
zodat wij ‘zijdelings’ konden
bevoorraden. Volgens de aanwezige
schippers aan deze steiger
was dit geen bezwaar, aangezien
de betreffende ligplaats wegens
vakantie op dit moment onbezet
was. Ook was er stroomvoorziening,
waar ik 0,50 eurocent
in liet verdwijnen. Helaas (pindakaas,
zoals een irritant nichtje
dan steevast laat volgen)…geen
stroom. Nu had ik zoiets al eerder
beleefd bij de hogedrukspuit
naast de Bol-pomp, die pas in
actie komt na het tweede muntje,
dus deponeerde ik een tweede
Duisenbergmunt in de meter en
– wat dacht u? – geen stroom!
Twee van de steigerschippers
schoten te hulp. Een derde munt
werd geofferd, maar ook deze
bracht geen verlichting, zodat
wij, nadat alle tassen, dozen,
flessen, etc. binnenboord waren
maar weer naar ons eigen plekje
voeren.
Ook de tocht was geen succes.
In Spakenburg konden wij
uitsluitend nog in een box van
WSV De Eendracht terecht, met
twee plaatsen verder een Duits
zeiljacht met…. een doodskopvlaggetje
in het want. Hoe haalt
zo iemand het in zijn hoofd? Ik
ga er dan maar van uit dat het
jonge mensen zijn, die geen weet
hebben van het SS-doodskoppenregiment
in WO2.
En wárm mensen. Wárm!
Vijfendertig graden Celsius in de
stuurkuip. Dus de volgende dag
– zaterdag - kwam vrouwlief,
drijfnat van het transpireren,
terug van de markt met het verlossende
woord: ‘kganaarhuis'.
Dit jaar leek het beter te gaan.
Mooi plekje, weer in Spakenburg
jawel, en na een koele dronk de
stroomkabel uitgelegd, knoppie
van de walaansluiting omgezet
en, nee hè….geen stroom.
Buren voor- en achter ons hadden
wel stroom. Van dezelfde meter,
18
dus de vierde mogelijkheid – er
zitten 4 stopcontacten op zo’n
paaltje – geprobeerd, maar lou
loene. (De Amsterdammers onder
u behoef ik hierbij niets uit te
leggen.) De oorzaak lag in dit
geval dus aan onze installatie.
Het werd een gesloop van jewelste,
gebukt, op de knieën, op de
rug, met pijn in het lijf – ik ben
de vijftig namelijk ruimschoots
gepasseerd – kwam eindelijk
het paneel met walaansluiting
en acculader naar buiten. Zo,
eerst maar wat drinken, zei korte
knaap en toen vroeg de havenmeester:
“Hoe lang is uw boot
en u heeft ook stroom zie ik”
en noteerde fluks 1 euro op zijn
bonnetje.
Moet u eens opletten, bij havens
waar men geen 50 centmuntje
in kunt werpen, berekent de
havenmeester altijd één euro.
Twee gulden en twintig cent voor
een nachtje stroom! “Nee, geen
stroom” onderbrak ik hem, “want
mijn aansluiting werkt niet”.
“Ligt het niet aan hem”, wees hij
op de stroomkast. Ik: “De buren
hebben wel stroom, dus…”. De
man haalde een sleuteltje uit zijn
zak, opende de kast, schakelde
een knopje om en zei: “Probeer
het nu eens”. En potverdrie…hij
doettut! “Kan ik u nu mijn
arbeidsloon in rekening brengen?”,
probeerde ik, wijzend op
de puinhoop, ongewild grappig te
zijn. De man gaf een vage uitleg
van wat mensen allemaal wel
niet doen, maar waar ik geen bal
van begreep. “Ik zal de stroom
niet berekenen”, kwam hij mij
tegemoet en streepte de 1 euro
door.
Ik heb het paneel weer kunnen
monteren, maar vraag mij niet
hoe.
Het was ons plan om via
Elburg, Kampen, Ganzendiep,
Meppelerdiep, Meppel,
Drentsche Hoofdvaart naar
Groningen te varen. Op zondag
12.00 uur kwamen we in Meppel
aan om nog net waar te nemen
dat de lichten van de Kaarbrug
beide op rood sprongen. Om
half zeven ‘s avonds zou hij
weer even openen. Omdat de
mogelijkheid om aan te meren te
wensen overliet namen we lig-
plaats in de gemeente haven. Ik
had nu volop de tijd om de route
die voor ons lag te bestuderen en
kwam tot de volgende ontdekking:
Benevens de bruggen waar
wij wel onderdoor konden zijn er
38 bruggen, die geopend moeten
worden, waarvan een deel met
zelfbediening en zes sluizen.
Maar op zondag wordt er niet
bediend. Bovendien werden wij
van de beschrijving ‘Groningen’
in de ANWB Almanak ook niet
vrolijk: Bruggen en sluizen,
veel beroepsvaart, dat voorrang
heeft en u moet rekenen op uren
wachttijd. In zo’n geval denk ik
dan net als het opaatje van Wim
Sonneveld: “Ik ben te oud voor
die rotzooi!”
Volgend dag – maandag – besloten
wij terug te gaan via Blokzijl.
Prachtige havenkom, ’s avonds
feestelijk verlicht, maar door de
bebouwing rondom echoëd het
geluid enorm en je staat versteld
hoeveel landbouwtrekkers en
motorrijders de rust verstoren.
Daarna Kampen. Op de heenreis
hadden wij ligplaats gekozen in
de nieuwe passantenhaven naast
WSV Buitenhaven, met stroom-
50 cent inworp!, maar nu meenden
we maar weer eens WSV
Bovenhaven met een bezoek
te vereren. Stroomkabeltje uit,
ja, u raadt het al: geen stroom.
De oude havenmeester, die er
vroeger altijd ietwat zorgelijk
van de pijn bij liep bleek overleden,
zodat nu het liggeld door
de leden zelf wordt geïnd. In
het gezellige clubhuis zaten
een aantal oudere leden om een
lange tafel te genieten van een
glaasje wijn. Ook de man die
het liggeld had geïnd, plus 1
euro voor de stroom (want geen
muntjesmeter). Op diens verzoek
schoof een ander lid naar voren,
die de zaak zou klaren. De brave
borst ging mij uitvoerig verhalen
wat de oorzaak was en nu zijn
we hier wel iets gewend met al
die allochtonen, maar van dat
Overijssels dialect kan ik helemaal
geen chocola maken. Vanuit
de werkplaats rolde hij na een
half uur een kabel uit waaraan
een blok met contactdozen, waar
mijn eurostekker niet in paste.
Toen op zoek naar een tussenka-
beltje met een eurostekkerdoos.
Om acht uur gingen wij naar het
nieuws kijken. Na enkele minuten
stopte de TV er mee.
Ik naar buiten. Twee leden kwamen
uit de werkplaats, begrepen
niet waar de noodvoorziening
voor diende en hadden deze maar
uitgeschakeld. Vijf minuten later
was er weer stroom, maar het
nieuws afgelopen. Die zelfde
avond ging het nog even aan en
uit, waarop de ‘expert’ weer eens
kwam verklaren wat de oorzaak
was. In zijn dialect, dus ik weet
het nog steeds niet.
Via Roggebotsluis , Elburg ,
Harderwijk voeren wij om 12.00
uur door de Nijkerkersluis. Hier
passeerde ons aan stuurboord
een zeer snelle boot, die beslist
veel meer dan 20 km voer en een
enorme golfslag veroorzaakte.
‘Natuurtoezicht’ stond met grote
letters op de romp. Twee heren
zaten zichtbaar te genieten.
Van de natuur vermoed ik. Om
12.45 uur waren wij weer in
Spakenburg.
U heeft gelijk, ik word vervelend,
maar drie maal is scheepsrecht.
Nietwaar? Weer geen
stroom. Een Duitse voorligger
had wel stroom, maar die andere
drie contactdozen werken niet,
vertelde hij. Door ervaring wijzer
geworden liet ik mijn kabeltje
erin zitten tot de havenmeester
met zijn sleuteltje kwam. Stroom
1 Euro stond er op het bonnetje.
Grieks spreekwoord:
Wie gelukkig wil zijn, moet thuis
blijven.
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

Service, Vriendelijk, Vakbekwaam
Dealer van onder andere Asa Boot Electro
Honda generatoren
Digitenne & Canal Digital
Procom Antennes
Een greep uit ons assortiment:
- Marifoon, gps, gsm, schotel- en digitenne-antennes.
- Dekdoorvoeren, kabels, pluggen etc.
- 27Mc, pmr- en lpd-apparatuur.
- Compressor/koelboxen en koelkasten.
- Watervaste luidsprekers voor radio en/of marifoon.
- Acculaders, diodeblokken, generatoren.
- Alle kennis op het gebied van zonne-energie,
- op brandstof en elektrische steps en minibike’s.
U kunt ons vinden in het centrum van Almere Stad. Schoutstraat 28-32
1315 EX Almere
036-5330333
info@televersumalmere.nl
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 19

AFSCHEID VAN EEN VOORZITTER
Beste leden.
Op de afgelopen AV heb ik mijn
afscheidsspeech gehouden als oud-voorzitter
van de WSV.
De bestuurshamer had ik een jaar geleden
overgedragen aan Bert-Jan van der Woude.
Op deze roerige vergadering waren een
aantal bestuursleden, mede op verzoek van
de toen aanwezige leden, in het bestuur
gebleven.
Samen met mij hebben Loes en Frans tijdens
de bestuursvergadering van 18 mei hun
bestuurswerkzaamheden neergelegd.
Het toenmalige bestuur was een hecht team,
waar de zaken onder controle waren en de
activiteiten gepland waren.
Ik hecht eraan om u mede te delen dat we
de gezamenlijke bestuursverantwoordelijk
heid belangrijk vonden, besluiten unaniem
genomen hebben en vooral veel plezier
gehad hebben om met elkaar samen te
werken.
In de nieuwe bestuurssamenstelling zijn de zaken verandert. Voor
ons reden om te stoppen.
Graag wil ik met u terugkijken naar een lange periode, waar ik de
bestuurs- en de Algemene Vergaderingen mocht voorzitten.
In deze periode waren steeds een aantal wisselende leden in
het bestuur, Loes van Zoen is nagenoeg de gehele periode
actief geweest. Zij was als een rots in de branding, zelfs een
levensbedreigende ziekte kon daar geen verandering in brengen.
De beleidslijn was door de jaren duidelijke aanwezig: de
faciliteiten moesten aangepakt worden, de inkomsten vergroot en
er moesten meer activiteiten komen voor een groter aantal leden.
Dit altijd in het licht van de doelstelling van de WSV. Bevordering
van de watersport.
Ik wil de leden bedanken die mij geholpen hebben en waarmee ik
een erg plezierige tijd beleefd heb.
Logisch dat zo’n lange periode niet alleen uit hoogtepunten bestaat.
1991 was voor de WSV een dieptepunt omdat er een enorme
discussie lag tussen de havenmeester, Piet Zandstra, en het
toenmalige bestuur.
Toen bleek dat de leden Piet niet kwijt wilden besloot het bestuur
in zijn geheel op te stappen.
Van de meer dan 200 leden die in de zaal aanwezig waren, was
geen één lid bereid om bestuursverantwoordelijkheid te dragen.
Behalve deze gek……… ?
Veel gegevens heb ik niet over de voorliggende periode, maar ik
heb wel eens gehoord dat er veel wisselende besturen waren.
Nadat ik zo gek geweest was om te zeggen dat ik wel iets wilden
met de WSV bleef de penningmeester Rick Cevat me tijdelijk
steunen op financieel gebied.
De toenmalige voorzitter, Bart Wessels, deelde mij in een gesprek
bij hem thuis mede dat ik hem kon inhuren voor fl. 150,- per uur
als ik meer gegevens wilde hebben.
20
Ik stond er dus nagenoeg alleen voor.
Gelukkig heb ik vanaf 1991, met enthousiaste leden de WSV in
rustiger vaarwater kunnen brengen.
Met het gegeven dat ik er alleen voor stond ben ik gestart met
leden te interesseren voor het bestuur. Ik heb hiervoor avonden aan
de telefoon doorgebracht.
Namen van leden die bereid waren om hun vrije tijd in de club
te steken waren Frits van de Pluijm, Loes van Zoen en Ria
Appeldorn.
Ondanks de problemen in die tijd bleven op de haven gelukkig een
aantal leden actief, ik herinner me ome Gerrit van der Laar, een
enthousiaste en charmante technicus, die de hefwagen bediende en
Bob Griep die de hefdagen organiseerde.
Ik liep al snel tegen problemen aan. Met de toenmalige beheerder
van ons clubhuis bleek door het toenmalige bestuur geen
overeenkomst te zijn afgesloten en een nieuwe bleek niet te
realiseren. De daarop volgende rechtszaken waren een dieptepunt
en nadat het clubhuis afgebrand was kon er gas gegeven worden.
Om te kijken hoe andere verenigingen de zaken geregeld hadden
hebben we diverse andere clubs bezocht. Met name een bezoek aan
Spaarnwoude staat me nog helder voor ogen.
Helaas is deze club op dit moment getroffen door een
oorverdovend geweld van laag overvliegende vliegtuigen, maar de
leden blijven er vrolijk onder.
Het clubblad werd van Stormgat omgedoopt in “boven de
waterlijn” en het werd daarmee duidelijk dat de leden de
stormachtige tijd achter zich wilde laten. Frank Seignette is hiervan
de grondlegger geweest.
Vanuit het oude bestuur lagen er al eerste afspraken met de
architect om te komen tot de bouw van een nieuw havengebouw.
Thijs Snoeijs heeft hierin veel betekend voor de club.
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

Door deze bouw moest er een milieuvergunning komen en
daarmee samenhangend een gescheiden afvalsysteem. Wie kent
inmiddels niet het milieuplein ? Frits van der Pluijm bleek met
zijn Watersportverbond achtergrond een waardevol lid in de
onderhandeling met de Gemeente Almere. Ik weet nog dat de
verlichting ‘s avonds op het terrein een discussie was, het zou
ongedierte aantrekken………
De eerste gesprekken over de revitalisatie van Almere-Haven
dateren van misschien wel 10 jaar geleden. Ir. Laumans was de
eerste gesprekspartner. Ik ben de tel kwijtgeraakt hoeveel bezoeken
we aan het Stadhuis afgelegd hebben. Ben Geersema, Loes van
Zoen, Ed Brand, Jan Hoog-Antink, Jerome Adema en Sjoerd
Sporrel zijn leden die zich actief en positief opgesteld hebben
om de eerste gesprekken te hebben met een groot aantal steeds
wisselende projectleiders en wethouders van de Gemeente Almere.
Door de komst van de milieuvergunning moest er gekozen worden
voor een nieuw hefsysteem en afspuitplaats. Om het Knijpstra
hefsysteem goed te bekijken en te testen zijn Piet Zandstra en ik
op de vrije dag naar Stellendam gereden. Daar bleken de schepen
windkracht 10 met staande mast overleefd te hebben. Nadat de
Manitou aangeschaft was ging Jan Willem van der Hoek bijna
kopje onder na een ongelukkige manoeuvre.
De brandstofpomp werd ook een in de milieudiscussie betrokken.
De zekerheid om de brandstofpomp te behouden was niet groot
en vele gesprekken in Dronten met de heer Bol Sr. En jr. volgden.
Bol was bereid te investeren en de brandstofpomp bleef gelukkig
behouden.
De J22 / J24 eenheidsklasse diende zich aan, besloten werd deze
eenheidsklasse een plek op het terrein te geven. Na een aantal
gesprekken met Henrik van Marle, Ted Twaalfhoven en Frank
Seignette lukte het ons om deze klasse binnen te halen. De
investering in een kraan was snel gedaan. Bert van Sligtenhorst
kwam in beeld om de kraan een plekje te geven, u kent Zwaantje
toch wel ?.
Hierna werd het toiletgebouw vergroot, Dirk Wurtz en wederom
Bert van Sligtenhorst hebben hierin hun mannetje gestaan. Ik mag
wel zeggen dat we een van de mooiste voorzieningen hebben van
veel commerciële havens of verenigingen die ik ken. Hans Ojers
heeft dit gebouw de eerste jaren onder zijn strenge beheer gehad.
Zijn naam prijkt gelukkig op het gebouw.
De vernieuwing van steigers werd voortvarend ter hand genomen,
eerst de G, de F, de C, de uitbreidingen van de koppen. En altijd
waren Frans Beers, Richard Colijn, Sjoerd Sporrel actief.
Het terrein achter de F steigers is een plaatje geworden. De
jollensteiger een faciliteit waar het jeugdzeilen z’n voordeel mee
kan doen. Helaas is het kampeerterrein een opslagplaats van
boten geworden. De beperkte ruimte op het terrein is hier mede
debet aan.
Mooie tijden beleefde de WSV met Ed en Lilian de beheerders,
die van ons clubhuis een echt thuis maakten en waar we graag
kwamen.
Dat het met Piet ook goed gekomen is blijkt wel uit de plek op de
haven waar zijn naam permanent te lezen is.
Ik realiseer me dat het onmogelijk is om alle namen van betrokken
leden te noemen in een periode van 14 jaar.
Op de afgelopen AV heb ik een fijn gevoel overgehouden aan
mevrouw van Roekel, zij nam de moeite om als afscheid een mooi
gedicht voor te lezen.
Ik kan bladzijden vol schrijven over de afgelopen jaren.
Belangrijker is het om naar de toekomst te kijken. De verhuizing
van de haven staat voor de deur.
Zorgen maak ik me over het geringe aantal leden die de AV
bezoekt, er worden belangrijke besluiten genomen en u laat het
gebeuren zonder uw invloed te laten gelden………
Nogmaals wil ik de leden dank zeggen aan alle leden voor de steun
die ze mij gegeven hebben om deze prachtige haven te helpen
bouwen. Met speciale dank aan de kanjers van bestuursleden;
Loes, Roel, Sjoerd, Annalies, en Frans.
In de toekomst kan ik niet kijken, maar binnen mijn vermogens zal
ik actief blijven op de haven, het voelt goed dat ik vele vrienden
en kennissen overgehouden aan de afgelopen periode, dit was mijn
doelstelling en die heb ik bereikt.
Met vriendelijke groet,
Roland Maes
WATERSPORT "OOST"
MIDDENWEG 105 - 107
AMSTERDAM
TELEFOON 020-694 60 42
BIJNA ALLES VOOR UW BOOT
Touwwerk, Stootwillen
Kompassen, Dieptemeters,
Warmtekleding, Verlichting,
Plotters, Besturingssystemen,
Vlaggen, Noodsignalen,
Jachtverven, Lieren,
Zeilkleding, Reddingsvesten,
Autopiloot,
en nog veel meer; maar kom
zelf kijken in onze zaak.
U bent van harte welkom.
DE SPECIAALZAAK VOOR DE DOE-HET-ZELVER
LEDEN WSV ALMERE-HAVEN 10% KORTING
WATERSPORT "OOST"
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 21

GROOTSTE OOST? VAKANTIE? MAAK EEN VERSLAG!
Een kleine opsomming van komende evenementen.
De vakanties staan weer voor de deur. Waar ga je naar toe? Naar een
ver en warm oord, of lekker dichtbij in eigen land, met de auto, het
vliegtuig, de trein of met je eigen zeil- of motorboot?
De zeilcommissie wenst iedereen een hele fijne en welverdiende
watersport-vakantie toe.
Als je met de boot gaat, is het wellicht leuk om je vakantie en vaarervaringen
te delen met medewatersporters van de WSV Almere
haven.
Wie maakt het leukste, het spannendste, het enerverendste of het
verste reisverslag / foto’s van zijn vaarvakantie?
Stuur een e-mail naar: commcie@wsvalmerehaven.nl
en wie weet wordt je verhaal of je foto’s geplaatst in ons clubblad of
op de website.
Na de vakantie verzoeken wij je dringend doch vriendelijk om het
weekend van 17 - 18 september in je agenda te blokkeren.
Het wordt dan prachtig vaarweer en de Zeilcommissie nodigt je alvast
uit om deel te nemen aan de “Grote Oost” .
Een gezellige verenigings-zeilrace en toertocht (ook voor motorboten)
van Almere Haven naar Hoorn.
22
Zaterdag 17 september naar Hoorn met ‘s avonds een gezamenlijk
diner ( ca. euro 15,-) op de prachtige klipper “ de Toekomst” in de
haven van Hoorn.
Zondag 18 september weer terug naar Almere haven. Ca. 17.00 uur
prijsuitreiking in ons clubhuis 10 Beaufort.
Zorgen jullie ervoor dat het dit jaar de Grootste Oost met de
meeste deelnemers wordt?
Meldt je aan op zeilcie@wsvalmerehaven.nl of bij mensen van de
zeilcie of op het havenkantoor.
Graag tot ziens in de Haven, in ons clubhuis 10 Beaufort, of op het
water.............!
Kijk voor actuele nieuwtjes van de vereniging regelmatig op onze
website www.wsvalmerehaven.nl
Let ook nog even op de data voor het Jeugdzeilen: 27 en 28
augustuis,
De Zeilcommissie
Ook motorboten kunnen winnen...Hier de Liraki van Henk Schut, met veel opvarenden. Ze parkeren in nadat ze de eerste prijs van de
puzzeltocht van het Clubweekend in juni hebben veroverd! (foto: fotoboot.nl)
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6

Voor al uw onderhoud Shipshape Jachtservice
IJmeerdijk 12 • 1361 AA Almere • tel: 036 536 78 74 • fax: 036 536 68 57 • info@shipshape.nl • www.shipshape.nl
ZEILMAKERIJ HOUTKOOP
WWW.HOUTKOOP.NL
KELVINSTRAAT 18
Maar ook:
Dealer van:
rolfok systemen
3846 BV HARDERWIJK
Wij maken oa:
Betaalbare
Jachtzeilen !
bootkappen
sprayhoods
winterkleden
enz.
tel: 0341-427216 fax: 0341-434477
e-mail: zeilmakerij@houtkoop.nl
JULI 2005 SLUISKADE 11 NR 6 23

Dierenspeciaalzaak
Uw dierenadviseur en specialist in Almere!
Dealer van ondermeer: