NHG-Standpunt Toekomstvisie Huisartsenzorg ... - Vilans

NHG-Standpunt ‘Huisartsgeneeskunde voor ouderen’ (definitieve versie vastgesteld tijdens de ALV van
31-5-2007 © NHG, 2007)
07-703-not
Ook bij ouderen met complexe problematiek zal de huisarts aandacht geven aan cure, de op
genezing gericht activiteiten. Maar (volledig) behandelen/genezen zal bij hen niet altijd meer
mogelijk zijn. Samen met de patiënt maakt de huisarts steeds een afweging van individuele
mogelijkheden en prioriteiten.Wanneer behandelen niet goed meer mogelijk blijkt, zal het
accent verschuiven naar behoud of herstel van functionaliteit, zelfredzaamheid en ervaren
kwaliteit van leven. Bij chronische aandoeningen wordt de kwaliteit van leven meer bepaald
door het leren omgaan met de beperkingen van het leven, en is die veel meer afhankelijk van
kennis en inzicht en betrokkenheid van de patiënt dan van een bloeddrukcontrole of medicijn.
Care-elementen gaan een grotere rol spelen.
De oudere patiënt met complexe problematiek heeft meerdere tekorten in:
1. de gezondheid, de stoornissen in engere zin;
2. de psychosociale redzaamheid, een gebrek aan competentie;
3. het patiëntsysteem, de verpleging en de verzorging en de aanwezigheid van
mantelzorg;
4. het functioneren, de maatschappelijke redzaamheid.
Deze min of meer objectief vaststelbare tekorten worden vertaald in subjectieve hulpvragen,
zorgbehoeften dan wel problemen. Uiteindelijk leidt dat tot het formuleren van een zorgplan.
(Het is aan te bevelen om aan te sluiten bij het format hiervoor dat in de
verpleeghuisgeneeskunde is ontwikkeld.) Het zorgplan besteedt aandacht aan de continuïteit
in de zorg (de volgende stap is een logisch gevolg van de vorige), de complementariteit van
taken (en activiteiten) en van functies (de beroepsbeoefenaars), de coördinatie en de
communicatie met de patiënt maar ook over de patiënt (elektronisch patiëntendossier).
Allochtone ouderen en ouderen in een achterstandswijk zijn nog kwetsbaarder dan andere
ouderen en vragen daarom nog meer zorg en regie van de huisarts. Voor deze groep is het
bijzonder van belang dat er goed wordt afgestemd tussen hulpverleners.
De huisarts heeft ook de pro-actieve zorg voor de (oudere) partner van de patiënt, die vaak de
centrale verzorger is. De draaglast van deze partner bepaalt vaak hoe lang de patiënt nog thuis
kan blijven. En de huisarts heeft ook oog voor eventuele andere mantelzorgers, tezamen met
andere hulpverleners in de eerste lijn.
De huisarts zorgt dat wensen van de patiënt en partner inzichtelijk zijn voor andere huisartsen.
Aanbevelingen voor de huisarts
• De huisarts houdt bij de diagnostiek en behandeling van de diverse specifieke
veelvoorkomende aandoeningen bij ouderen rekening met de wensen van de patiënt en
met diens mantelzorgers/naasten.
• Naast behandeling waar mogelijk, heeft de huisarts aandacht voor behoud of herstel
van functionaliteit, zelfredzaamheid en ervaren kwaliteit van leven. Samen met de
patiënt maakt de huisarts steeds weer een afweging van individuele mogelijkheden en
prioriteiten.
• Allochtone ouderen en ouderen in een achterstandswijk vragen in het bijzonder zorg
en regie van de huisarts.
• De huisarts zorgt dat wensen van de patiënt en partner inzichtelijk zijn voor andere
huisartsen.
12