NHG-Standpunt Toekomstvisie Huisartsenzorg ... - Vilans

• het fungeren als hoofdbehandelaar in complexe situaties waarbij meerdere
hulpverleners betrokken zijn.
NHG-Standpunt ‘Huisartsgeneeskunde voor ouderen’ (definitieve versie vastgesteld tijdens de ALV van
31-5-2007 © NHG, 2007)
07-703-not
Aanbevelingen voor de huisartsenvoorziening/-groep
• De huisartsenvoorziening brengt de specifieke doelgroep van ouderen in het
praktijkgebied in kaart, inventariseert welke andere zorgverleners in dit gebied actief
zijn en maakt, zo mogelijk samen met hen, een plan van aanpak voor de opzet en
uitvoering van het beleid voor ouderen.
• Huisartsen (en andere eerstelijns hulpverleners) participeren in het - binnen een
wijkgerichte aanpak van eerstelijnszorg - versterken van de kwaliteit van leven in de
thuissituatie op de vier domeinen van zorg, wonen en sociaal en geestelijk welzijn,
ook in relatie tot de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo).
4.6. Wetenschap en onderwijs
Wetenschap
In het RGO-Advies Onderzoek medische zorg voor ouderen worden
onderzoeksaanbevelingen gedaan. 28 Deze zijn zeker van toepassing op het onderzoek vanuit
huisartsgeneeskundig perspectief. Het is van belang dat de bestaande onderzoekslacunes op
het terrein van het zorg voor ouderen prioriteit krijgen bij de universitaire afdelingen
Huisartsgeneeskunde en andere onderzoeksinstituten en in onderzoeksprogramma’s van
bijvoorbeeld ZonMw.
De universitaire afdelingen Huisartsgeneeskunde hebben een rol in de vergroting van de
kennis door de huisarts. Zij voorzien via hun netwerken in de dataverzameling en bevorderen
de dialoog praktijk-onderzoek.
• Wetenschappelijk kennis over ouderen met complexe problematiek
Er bestaat een kloof tussen wat er wetenschappelijk bekend is en hoe die kennis vertaald moet
worden naar de dagelijkse praktijk. Zo is onvoldoende bekend hoe de afname van psychische
en lichamelijke reserves op hogere leeftijd tot kwetsbaarheid leidt en hoe dit proces kan
worden voorkomen, afgeremd of gestopt. Er is heel weinig bekend over de samenhang tussen
leeftijdsafhankelijke kwetsbaarheid, het hebben van meer dan één aandoening
(multimorbiditeit) en het ontstaan van functionele beperkingen, alsmede over de
mogelijkheden om hierin te interveniëren. Allochtone ouderen en ouderen in
achterstandswijken verdienen hier bijzondere aandacht.
De huisarts als integrale, continue en persoonlijke zorgverlener van individuele patiënten
heeft de mogelijkheid om de overgang van min of meer volledige gezondheid naar complexe
problematiek te observeren en onderzoek uit te voeren naar determinanten of predictoren van
dit proces. Als deze bekend zijn, kan worden onderzocht of met gerichte eerstelijns
interventies het ontstaan van kwetsbaarheid kan worden uitgesteld of vertraagd.
• De wetenschappelijke onderbouwing van de medische en verpleegkundige richtlijnen
Er is verder onderzoek nodig naar de effectiviteit van behandelingen van aandoeningen bij
ouderen en specifiek bij ouderen met multimorbiditeit. Verder onderzoek is ook nodig naar
strategieën hoe prioriteiten kunnen worden gesteld als geadviseerde behandelingen
tegenstrijdig zijn. 29
Zodra er meer evidence is, moet die in de richtlijnen worden verwerkt.
22