Schriftverklaringen 24 delen In hedendaagse grammatica herzien ...

More documents

Recommendations

Info

3. Genezing van een doofstomme Ik hield u in het morgenuur de wonderschone Bruidegom der gemeente voor; deze heerlijke, wijze, zachtmoedige Man der gemeente is haar beschutting en haar scherm voor eeuwig. Die een eeuwig, onverbreekbaar verbond met haar sluit, dat ook de dood niet scheiden kan. Maar deze genade, deze heerlijke Bruidegom in Zijn schoonheid, macht, goedertierenheid en barmhartigheid, wordt in de Heilige Schrift voorgehouden aan een bruid waarvan het heet: Gij verdrukte, door onweder voortgedrevene, ongetrooste, Zie, Ik zal uw stenen gans sierlijk leggen, en Ik zal u op saffieren grondvesten (Jesaja 54: 11). Nu is u wel bekend, uit de Heilige Schrift, uit het leven, uit de ervaring, welke heerlijkheid in het verborgen leven van het geloof met Hem ondervonden wordt. Dat juist zijn Zijne vertroostingen, de openbaringen van Zijn liefde. Zij komen echter niet zonder het onweer, zonder de verdrukking, zonder de troosteloosheid. Want al het zichtbare staat er tegen: zonde, wet, duivel, dood en het aanklagende geweten. <strong>In</strong> een huwelijksvereniging gaat het zodanig toe, dat men samen blijft in armoede zowel als in rijkdom, in kwade als in goede, in zieke zowel als in gezonde dagen. Maar Jezus is juist het schoonste in Zijn kruisgedaante en wij ervaren het meeste van Zijn liefde, genade, macht en trouw, wanneer Hij met ons gaat op wegen, die wij nooit gekend, door onbezaaide landen, door grote diepten. Daar moeten wij Hem eerst goed leren kennen, hoe Hij gekend wil zijn, dat Hij de Bruidegom Zijner gemeente is, als waarachtig God en als waarachtig mens. Wanneer wij de troost uit Gods woord ontvangen hebben: “Gij nu, Mijn schapen, schapen Mijner weide! Gij zijt mensen, maar Ik ben uw God, spreekt de Heere, Heere” - dan weten wij en hebben het ervaren, dat wij mensen zijn. Dat God niet halve engelen van ons wil hebben, maar dat het heet: "in de mensen een welbehagen!" God verdoemt alle huichelarij en aanmatiging. Wanneer echter een mens daarheen gaat zonder bijzondere eisen voor zich, als een arme zondaar, die zich echter uitstrekt naar de genade van de Heere Jezus, dan is voor hem één zaak nodig, namelijk, dat hij aan de hand van een Leidsman gaat, Die hij aanbidt als zijn God, Die echter met hem ondervindt en voelt als een mens. Wij hebben het zo spoedig vergeten, dat, wanneer wij voor God belijden, dat wij mensen zijn, wij ook te belijden hebben, dat Zijne Majesteit ongeschonden moet blijven. Zijn gebod moet immers staande blijven; wij hebben de volkomen wil Gods te doen. En nu is geen macht daarvoor bij ons aanwezig. Zo even hebben wij gezongen van de plagen, waarmee wij in het aardse huis van deze tabernakel geplaagd worden. Daar vraag ik nu allereerst: waarmee worden wij geplaagd? De verschrikkelijkste plaag die ik ken is: ik moet geloven en ik kan het niet! Het moet er zijn en het is er niet! Daar moet doorgebroken worden. Waar niet doorgebroken wordt, daar is geen ruimte voor vrije beweging, daar is geen goed geweten, daar is geen rust. Wij zouden daar wel graag willen zeggen: ik ben een mens en ik ben een zwak mens! Maar al bent u nog zo zwak, u hebt een machtige Bruidegom. Al bent u nog zo blind, u hebt Een. Die ziet. Al bent u ook nog zo zonder verweer of beschutting, Hij heeft de macht alleen. Maar Hij gaat met de Zijnen door dit leven zó, dat Hij zwak wil zijn met de Zijnen, opdat zij, voor zij het verwachten, Hem aanvatten en aanbidden als hun sterke God. Hij is met de Zijnen zwak, wil met hen in alle opzichten verzocht worden en hen zo uit hun verzoeking helpen. Hij heeft, terwijl Hij beschikken kan over hemel en aarde, met Zijn bruid in zwakheid willen gaan. Hij kan wel springen, maar waar de bruid moet kruipen, springt Hij niet. Daar 16
kruipt Hij met haar en is geduldig. Maar of het nu ook door zwakheid gaat, Hij is toch tegenwoordig in de macht van Zijn sterkte. Twee stukken worden bij een ieder Christen verheerlijkt: het lijden van Christus, maar ook de macht van Zijn opstanding. Al gaat het ook door de dood heen, uit de dood komt het toch te voorschijn. Dit wil ik u bewijzen uit het Evangelie, opdat u het ter hart neemt, hoe het Evangelie een "Evangelie" (een blijde boodschap) is. Wij lezen Markus hoofdstuk 7: 31 tot 37: En Hij, wederom weggegaan zijnde uit de landpalen van Tyrus en Sidon, kwam aan de zee van Galiléa, door het midden van de landpalen van Dekapolis. En zij brachten tot Hem een dove, die moeilijk sprak, en baden Hem, dat Hij de hand op hem legde. En hem van de schare alleen genomen hebbende, stak Hij Zijn vingers in zijn oren en gespogen hebbende, raakte Hij zijn tong aan. En opwaarts ziende naar de hemel zuchtte Hij en zei tot hem Effatha! Dat is: word geopend. En terstond werden zijn oren geopend en de band zijner tong werd los en hij sprak goed. En Hij gebood hen, dat zij het niemand zeggen zouden; maar wat Hij hun gebood, zo verkondigden zij het des te meer. En zij ontzetten zich bovenmate zeer, zeggende: Hij heeft alles welgedaan en Hij maakt dat de doven horen en de stommen spreken. Wij lezen van Mozes, de knecht Gods, dat hij de meest geplaagde geweest is. Maar van onze dierbare Heere en Heiland, de Koning en Bruidegom van onze ziel, lezen wij een nog veel erger zaak, voornamelijk in het drie en vijftigste hoofdstuk van Jesaja. Het Evangelie van Matthéüs legt alom voor ons de Koninklijke hoogheid en heerlijkheid van onze Goël en Bruidegom bloot. Markus echter toont ons, dat Hij geweest is als Jacob, die zei: “<strong>In</strong>dien men deze ook maar een dag afdrijft, zo zal de gehele kudde sterven; ik zal mij op mijn gemak als leidsman voegen, naar de gang van het werk, hetwelk voor mijn aangezicht is, en naar de gang dezer kinderen” (vergelijk Genesis 33: 13 en 14). Daarom heeft ook Markus zoveel bijzonderheden, die hij met name doet uitkomen. Zo lezen wij bij voorbeeld in hoofdstuk 1: 11 niet, zoals wij bij Matthéüs, Lukas en Petrus vinden: "Deze is Mijn geliefde Zoon" maar: Gij zijt Mijn geliefde Zoon! Dat betuigt Markus door de Heilige Geest, dat de Heere Jezus het gehoord heeft tot Zijn eigen versterking, toen Hij Zich van Zijn heerlijkheid in de Jordaan ontdaan had. Zo lezen wij ook in hoofdstuk 1: 33 en vervolgens: “En de gehele stad was bijeen vergaderd omtrent de deur. En Hij genas er velen, die door verscheidene ziekten kwalijk gesteld waren en wierp vele duivelen uit en liet de duivelen niet toe te spreken, omdat zij Hem kenden, wat de mensen niet deden. En des morgens vroeg, als het nog diep in de nacht was, opgestaan zijnde, ging Hij uit en ging heen in een woeste plaats,” - en wat deed Hij? Dankte Hij? Was Hij vervuld van de roem, dat Hij zoveel zieken genezen, zoveel duivelen uitgeworpen had? Nee! Hij bad daar! En waarom bidt Hij? Hij bidt tot de Vader, dat Hij toch alle armen en ellendigen tot Hem mocht brengen, allen, die een gebroken hart hebben. Maar ach, wat ontving Hij in plaats daarvan? Het volk zocht Hem en verdrong zich om Hem omwille van uitwendige weldaden. Zo ook hier in onze tekst. De Heere is door heel Galiléa getrokken, heeft geen stad, geen dorp overgeslagen; tot aan de landpalen van Tyrus en Sidon is Hij gekomen en heeft daar ook gepredikt. Nu trekt Hij door de landpalen van Dekapolis (dat is, de tien steden) waarover Hij later 17
Page 1 and 2: Schriftverklaringen 24 delen In hed
Page 3 and 4: 12. De twaalfjarige Jezus in de tem
Page 5 and 6: handen liet en naakt vluchtte, en a
Page 7 and 8: Woord het leven ook waar. Is de str
Page 9 and 10: de krachten, het zichtbare wordt he
Page 11 and 12: 2. Jezus gedoopt in de Jordaan En h
Page 13 and 14: Nazareth! Zo wilde de Heere Jezus d
Page 15: Jezus echter gaat er niet in. Hij w
Page 19 and 20: ontslaan. Daar komt het verlamde va
Page 21 and 22: De heilige Heiland toont niet aan h
Page 23 and 24: vijanden gezet zal hebben tot een v
Page 25 and 26: Want deze Hogepriester zegt nu niet
Page 27 and 28: Heeren gunst en uitredding dan Joha
Page 29 and 30: De Heere zegt verder: al de Profete
Page 31 and 32: klemmen aan het kruis van Christus
Page 33 and 34: 6. Meditatie over de boodschap aan
Page 35 and 36: Gods aangezicht bedekt is. De Heere
Page 37 and 38: En daarom moest een iegelijk optrek
Page 39 and 40: Minister, maar hij was, zoals wij z
Page 41 and 42: Dat klinkt nu geheel jammerlijk, ee
Page 43 and 44: het in de kribbe. Lukas, de geneesh
Page 45 and 46: Eenzaam en verlaten zitten Maria en
Page 47 and 48: Maar waar de heerlijkheid van de He
Page 49 and 50: aangegord, om de treurigen blijdsch
Page 51 and 52: geen droefheid, dat zij van God, de
Page 53 and 54: Heere Zijn engel tot haar, en zij v
Page 55 and 56: Zo kwam Jozef met Maria te Bethlehe
Page 57 and 58: En zij baarde haar eerstgeboren zoo
Page 59 and 60: Goddelijke beloften achter, die ver
Page 61 and 62: aandoen, en het onder ons delen.”
Page 63 and 64: duizend stukken te vermorzelen, van
Page 65 and 66: En nu: Vrede op aarde. De aarde, zo
Page 67 and 68:
de troon Gods, een Broeder, die Zic
Page 69 and 70:
Het is nu bijna negentienhonderd ja
Page 71 and 72:
de jongeren. "Wat zal ik doen?" den
Page 73 and 74:
het leven met die vrouwen sterft, d
Page 75 and 76:
12. De twaalfjarige Heere Jezus in
Page 77 and 78:
vervaardigde. Zij waren dankbaar en
Page 79 and 80:
duisternis naar lichaam en ziel! Ar
Page 81 and 82:
kunnen weten, waar Hij thuis behoor
Page 83 and 84:
13. Een prediking van de wasdom van
Page 85 and 86:
volwassenen teder gezegend en vrien
Page 87 and 88:
Waarom hebben wij niet het verstand
Page 89 and 90:
14. De doop van Jezus Eerst wordt a
Page 91 and 92:
Maar het zal toch waarachtig waar b
Page 93 and 94:
Ondertussen doopt Johannes aan de J
Page 95 and 96:
15. De ware opbouw van de Kerk van
Page 97 and 98:
de zee van Genezareth door één de
Page 99 and 100:
In zo’n toestand vernam Petrus de
Page 101 and 102:
101 Als deze Petrus nu later als pr
Page 103 and 104:
103 ons rijk op, maar ook met het r
Page 105 and 106:
105 Ja. Dat is wonderlijk! Spreekt
Page 107 and 108:
17. Gelijkenis van de zaaier 107 Mi
Page 109 and 110:
109 de Vader Mij niet gegeven, de h
Page 111 and 112:
111 zorgen, rijkdom en wellust van
Page 113 and 114:
18. Het ene nodige Wij lezen in ons
Page 115 and 116:
115 allerlei dingen oplegt, dan dit
Page 117 and 118:
117 een tijdelijk, zichtbaar erfdee
Page 119 and 120:
19. De toren van Siloam 119 Laat on
Page 121 and 122:
121 vreselijk volk, dat daar woonde
Page 123 and 124:
123 stenigt, die tot u gezonden zij
Page 125 and 126:
20. Het Koninklijke Bruiloftsmaal 1
Page 127 and 128:
127 Aan de man, die deze woorden to
Page 129 and 130:
129 lieflijke woord: Mijn zoon! gee
Page 131 and 132:
131 ellendig volk! O, Hij gunt hun
Page 133 and 134:
21. Het verloren schaap en de verlo
Page 135 and 136:
135 maar zij brachten hun leven in
Page 137 and 138:
137 moeten, die ons inspannen om Go
Page 139 and 140:
139 Maar, geliefden! In de waarheid
Page 141 and 142:
141 vond, op Mijn schouders genomen
Page 143 and 144:
143 Maar of men ook reeds lang weet
Page 145 and 146:
145 Wanneer u nu terneergedrukt ben
Page 147 and 148:
147 van het Evangelie van Lukas bli
Page 149 and 150:
149 Geliefden, wij hebben deze week
Page 151 and 152:
151 zijn, en welk een smart als de
show all

Schriftverklaringen 24 delen In hedendaagse grammatica herzien ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?