Schriftverklaringen 24 delen In hedendaagse grammatica herzien ...

geschiedde, als de tijd vervuld was, dat zij baren zoude. Ach, Men zou denken, de
smart, een kind te baren, was op zichzelf al genoeg, en nu al die nood er nog bij, in
een vreemde stad, midden onder vreemde mensen, en niets te hebben, niets te
bezitten! Ach, De ene nood komt bij de andere, en waarom dit alles? Dat geschiedde
alles om onze zonden, en nochtans alles naar Gods voorbeschikte raad en wil. Ja, als
wij nu eenmaal door de nood, door de benauwdheid heen moeten, dan hadden wij wel
graag, dat die ons op zulk een wijze ontmoette, als wij het ons voorstellen. Maar nee!
Het gaat altijd anders, altijd erger en erger, totdat God komt, om Zijn genade en trouw
te verheerlijken. Dan treedt het heil midden uit nood en dood tevoorschijn, zodat men
moet zeggen: dat had ik nooit gedacht.
Vers 7. En zij baarde haren eerstgeboren zoon, en wond hem in doeken en leide
hem neder in de kribbe, omdat voor henlieden geen plaats was in de herberg.
Zo was er niemand, om dat Kindeke in zijn armen op te nemen! Maar al kwam de
ganse heerlijkheid van de hemel op aarde, toch zou er daarvoor geen plaats zijn hier
beneden. Hij, onze gezegende Heiland, komt, om ruimte te maken voor de Zijnen,
maar zelf vindt Hij geen ruimte, geen opening. Maar overal harten van steen. Ach,
Niet voordat Hij het stenen hart wegneemt en een vlezen hart geeft, begint men te
roepen: Heere, daal neer in mijn onrein hart, en laat dat Uw kribbe zijn. Zonder dat
vindt de Heere nergens opening. En dat verwacht Hij ook niet anders, want Hij wil
niemand iets verschuldigd zijn, maar allen alles geven. Al de Joden van die tijd
hebben de profeten gekend, gelezen, gepredikt en uitgelegd, of horen prediken en
uitleggen, zoals nu nog de meesten van ons, maar nochtans vindt de waarheid geen
plaats in de herberg van deze wereld. De ware Waarheid laat zich in een hoek werpen;
daar blijft zij liggen, om van deze hoek uit - want redden en zaligmaken is nu eenmaal
haar lust en begeerte - het werk der verlossing aan te vangen. O, welk een wonderbare
aanblik! Waarom, zou men vragen, nam God uit het ondankbare Bethlehem, uit de
ondankbare wereld Zijn Kind niet weer onmiddellijk tot Zich in de hemel, sprekende:
zij willen Hem toch niet hebben, bij zulke mensen is toch alles verloren? Maar, kent de
Heere God ons dan niet tot op het gebeente, en heeft Hij ons niet van alle eeuwigheid
zó gekend, dat Hij wel weet, dat niemand van ons Hem hebben wil, dat niemand van
nature in de hemel komen wil? Ja, dat wij vol zitten van verkeerdheid en vijandschap
tegen Zijn genade? Maar in de Almacht van Zijn genade en ontferming doet Hij wat
Hij wil; en ontfermt Zich, diens Hij Zich ontfermen wil, zendt Zijn Zoon en laat Hem
in een hoek, in de stal werpen. Deze Zoon komt geheel vrijwillig, ja, Hij komt om ‘s
Vaders welbehagen te doen. En de Vader gaf Hem een lichaam, zodat Hij een teer en
zwak Kindeke was, en ook toen al was er voor Hem geen plaats onder de mensen. O,
wie kan zich recht de nood voorstellen, waarin Jozef en Maria verkeerden! Als God
van eer heeft gesproken, en de weg voert dan in een onreine beestenstal, is dat dan
eer? Als God allerlei beloften geeft, en men wordt dan zo in een hoek gesmeten? Ach,
de gehele wereld, de Joodse, de christelijke wereld komen en werpen een banier op,
waarop zij de Naam Jezus schrijven, maar niet de Naam van de levende Heere Jezus.
Dan wordt het Kindeke, de waarachtige Heiland, in een hoek geworpen! Is dat Gods
weg? Ja! Dat is Gods weg, en nooit is Zijn weg anders geweest, opdat alle vlees zou
weten, dat het midden in de dood ligt, en hard en onbarmhartig is voor de levende
Heiland.
LUKAS 2 vers 7-12
En de moeder des Heeren? Zij had niet eens het nodige om haar kind te kleden! Zo
neemt zij van de bedekselen van haar eigen lichaam, wikkelt haar kind daarin en legt
42