Schriftverklaringen 24 delen In hedendaagse grammatica herzien ...

scheppen op aarde. Hij, de eeuwige Zoon God, van gelijke natuur als de Vader, wil
komen in het dal der schaduwen des doods, op deze duistere, van God afgevallen
aarde. Hij wilde worden wat wij zijn, opdat wij zouden worden wat Hij is. Gelijk
geschreven staat: “Overmits dan de kinderen des vleses en bloeds deelachtig zijn, zo is
Hij ook desgelijks derzelver deelachtig geworden, opdat Hij door de dood te niet zou
doen degene, die het geweld des doods had, dat is de duivel en verlossen zou degenen,
die met vreze des doods, door al hun leven, aan de dienstbaarheid onderworpen
waren” (Hebr. 2: 14 en 15).
Tot een maagd werd de engel Gabriël gezonden. Dat was geheel in overeenstemming
met de bekende profetie uit Jesaja 7. Maar waarom moest het een maagd zijn, waaruit
Hij zou geboren worden, Die te komen stond? Opdat de geboorte geheel en
onmiddellijk het werk des Heeren zou zijn, voor Wie niets onmogelijk is. Waar God
Zijn genade groot wil maken, is Hij noch aan de wetten der natuur, noch aan de
instellingen der eerste schepping gebonden en staat het van de kinderen Gods
geschreven, dat zij niet in den bloede noch uit de wil des vleses noch uit de wil des
mans, maar uit God geboren zijn (Joh. 1: 13). Veel meer geldt dit van Hem, het
eeuwige Woord Gods, dat vlees is geworden en onder ons heeft gewoond (Joh. 1: 14).
Wat geen menselijk verstand ooit uitgedacht zou hebben, dat heeft God tot stand
gebracht. Want het is uit en gedaan met al het willen en kunnen van vlees en bloed,
het is uit en gedaan met het vermogen en de kracht van de man. De Koning Achaz
weigerde te luisteren naar de stem der profeten, die hem op ‘s Heeren bevel de gehele
rijkdom van Gods genade en ontferming ontsloot en onder het voorwendsel van God
niet te willen verzoeken, verwierp hij het bevel van de profeet uit huichelachtige
voorgewende nauwgezetheid. Maar Jesaja, in heilige ijver ontstoken, riep de Koning
toe: zie, een maagd zal zwanger worden en een zoon baren en zal Zijn naam noemen
Immanuël! De profeet wilde zeggen: ‘het is uit en gedaan met u en al uw heerlijkheid,
o u koningen uit Davids huis, het is gedaan, o mannen met al uw kracht en
mogendheid! Zie, Ik, Ik de Heere zal uit uw geslacht één erfdochter doen overblijven
en uit haar zal de Koning geboren worden die Ik aan David beloofd heb. Ik, Ik ben de
Heere en niemand meer.’ Zie, daarom moest het een maagd zijn waaruit Immanuël
geboren zou worden!
Was Maria op zo iets voorbereid? Had zij gedachten van zo iets? Zeker niet, want al
heeft zij deze belofte kunnen lezen in Gods woord. Ja, al heeft zij die misschien
dikwijls gelezen, zo dacht zij er toch niet aan, dat zij degene zou zijn in wie de belofte
vervuld zou worden. Want Maria had zich met Jozef verloofd en er ontbrak niets meer
dan uiterlijke plechtigheid van het huwelijk om haar voor altijd tot Jozefs vrouw te
maken. Alles ging zijn gewone gang, naar de loop der wereld. En dat Maria, die toch
wist dat zij de laatste troonerfgename Davids was, niet meer over Gods woord en de
belofte schijnt nagedacht te hebben, was geheel en al in overeenstemming met haar
naam, want Maria betekent in Hebreeuwse taal, wederspannige. En wederspannigen
zijn wij allen, want wij verstaan het niet uit onszelf acht te geven op Gods woord en
wegen en op de leidingen van Hem, die als Hij iets groots en wonderbaarlijks tot stand
wil brengen, in het verborgene Zijn werk volbrengt.
Vers 28: En de engel tot haar ingekomen zijnde, zeide: Wees gegroet, gij
begenadigde. Dat wil zeggen: het moet u wel gaan, u, die genade gevonden hebt in
des Heeren ogen, u aan wie barmhartigheid is geschied. U, wier zonde en schuld voor
34